Oleg Łatyszonek: Różnice pomiędzy wersjami

Oleg Łatyszonek
Алег Латышонак
Data i miejsce urodzenia	27 maja 1957 ; Elbląg, Polska
Zawód, zajęcie	historyk, nauczyciel akademicki
	Odznaczenia

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 18:30, 17 mar 2017

Oleg Łatyszonek (biał. Алег Латышонак, Aleh Łatyszonak, ur. 27 maja 1957 w Elblągu) – białoruski działacz społeczny w Polsce, historyk, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu w Białymstoku.

Życiorys

Działalność naukowa i zawodowa

W 1980 ukończył studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W 1996 obronił doktorat na Wydziale Nauk Historycznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu na podstawie pracy Białoruskie formacje wojskowe 1917–1923. W 2008 na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Od Rusinów Białych do Białorusinów. U źródeł białoruskiej idei narodowej uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych.

Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel historii w Technikum Mechanizacji Rolnictwa w Supraślu (do 1983). Po wyjeździe do Krakowa pracował jako asystent w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa i jako asystent w Instytucie Badań Polonijnych Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1991 powrócił do Białegostoku, gdzie podjął pracę w Muzeum Wojska. Od 1993 do 1997 był dziennikarzem tygodnika Niwa. W latach 1997–2008 pracował jako wykładowca w Katedrze Kultury Białoruskiej Uniwersytetu w Białymstoku. Od 2008 jest profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Historii i Nauk Politycznych na Wydziale Historyczno-Socjologicznym Uniwersytetu w Białymstoku.

Od 1996 jest przewodniczącym Białoruskiego Towarzystwa Historycznego. Członek Kolegium Redakcyjnego Białoruskich Zeszytów Historycznych. Współpracownik Polskiego Słownika Biograficznego. Tłumacz literatury białoruskiej na język polski.

Działalność społeczna i polityczna

Od 1981 działał w NSZZ „Solidarność” Region Białystok. Współpracował z Biurem Komisji Interwencji Zarządu Regionu, w czasie stanu wojennego zajmował się kolportażem Biuletynu Informacyjnego „Solidarności” Regionu Białystok, pisał artykuły do czasopism drugiego obiegu. W kwietniu 1982 został aresztowany, a w grudniu zwolniony warunkowo. W lipcu 1983 sprawa przeciwko niemu została umorzona.

W okresie pobytu w Krakowie kontynuował działalność w środowiskach niezależnych, publikując w wydawnictwach podziemnych oraz prowadząc wykłady na tzw. „Uniwersytecie Robotniczym”^[1]. W drugiej połowie lat 80. związał się także z białoruskim ruchem studenckim, przewodniczył komisji naukowej podziemnego wówczas Białoruskiego Zrzeszenia Studentów, był współzałożycielem festiwalu Basowiszcza.

Od 1991 działał w Białoruskim Zjednoczeniu Demokratycznym, w latach 1992–1994 pełnił funkcję przewodniczącego tej partii. Od 1995 jest członkiem zarządu Związku Białoruskiego w Rzeczypospolitej Polskiej. W 1997 został wiceprezesem Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska-Białoruś, a w 1998 był współtwórcą Białoruskiego Radia Racja.

Rodzina

Urodził się w białoruskiej rodzinie inteligenckiej. Ojciec pochodził spod Szarkowszczyzny, a matka z Łuki na Podlasiu. W 1965 rodzina przeprowadziła się do Białegostoku. Oleg Łatyszonek jest żonaty, ma syna^[2].

Nagrody i odznaczenia

2000 – Zasłużony Działacz Kultury
2008 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2008)^[3].

Wybrane publikacje

Białoruskie formacje wojskowe 1917–1923, Białystok 1995
Historia Białorusi od połowy XVIII do końca XX wieku, Białystok 2002 (wraz z Eugeniuszem Mironowiczem)
Od Rusinów Białych do Białorusinów. U źródeł białoruskiej idei narodowej, Białystok 2006
Беларускія палітыкі і пратэстанты. Ад "Гомона" да Грамады. W: Пратэстанцкая царква і беларускі нацыянальны рух. Менск: «Кнігазбор», 2006.
Żauniery BNR, Białystok-Wilno, 2009
Nacyjanalnaść – Biełarus, Białystok-Wilno 2009
Historyja Biełarusi ad siaredziny XVIII st. da paczatku XXI st., Białystok-Wilno 2010 (wraz z Eugeniuszem Mironowiczem)
Biełastok-Polacak, Białystok-Wilno 2010

↑ Oleg Łatyszonek. Słownik "Niezależni dla kultury 1976–1989". [dostęp 25 listopada 2012]. (pol.).
↑ Алег Латышонак. Беларускі гісторык з Беластока. Nasza Niwa, 24 października 2012. [dostęp 25 listopada 2012]. (biał.).
↑ M.P. z 2008 r. nr 94, poz. 808

Bibliografia

Oleg Łatyszonek. kamunikat.org. [dostęp 25 listopada 2012]. (pol.).
Oleg Łatyszonek. Encyklopedia Solidarności. [dostęp 25 listopada 2012]. (pol.).

Linki zewnętrzne

ГАЗЕТА ДЛЯ ВАС // Самы высокі беларускі гісторык прэзентаваў сваю кнігу ў Івацэвічах
Алег Латышонак : аб’яднанне Беларусі павінна было адбыцца
Алег Латышонак : «Краіна Беларусь існуе з XVI стагоддзя»
Алег Латышонак на сайте «Беларускія аўтары»
{{{osoba}}}, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) .^{[martwy link]}
Oleg Łatyszonek. Instytut Historii i Nauk Politycznych UwB. [dostęp 25 listopada 2012]. (pol.).

[1] Oleg Łatyszonek. Słownik "Niezależni dla kultury 1976–1989". [dostęp 25 listopada 2012]. (pol.).

[2] Алег Латышонак. Беларускі гісторык з Беластока. Nasza Niwa, 24 października 2012. [dostęp 25 listopada 2012]. (biał.).

[3] M.P. z 2008 r. nr 94, poz. 808

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 25: / Linia 25: @@
 === Działalność społeczna i polityczna ===
-Od 1981 działał w [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|NSZZ „Solidarność”]] Region [[Białystok]]. Współpracował z Biurem Komisji Interwencji Zarządu Regionu, w czasie [[Stan wojenny w Polsce 1981-1983|stanu wojennego]] zajmował się kolportażem ''Biuletynu Informacyjnego'' „Solidarności” Regionu Białystok, pisał artykuły do [[wydawnictwo podziemne|czasopism drugiego obiegu]]. W kwietniu 1982 został aresztowany, a w grudniu zwolniony warunkowo. W lipcu 1983 sprawa przeciwko niemu została umorzona.
+Od 1981 działał w [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|NSZZ „Solidarność”]] Region [[Białystok]]. Współpracował z Biurem Komisji Interwencji Zarządu Regionu, w czasie [[Stan wojenny w Polsce (1981–1983)|stanu wojennego]] zajmował się kolportażem ''Biuletynu Informacyjnego'' „Solidarności” Regionu Białystok, pisał artykuły do [[wydawnictwo podziemne|czasopism drugiego obiegu]]. W kwietniu 1982 został aresztowany, a w grudniu zwolniony warunkowo. W lipcu 1983 sprawa przeciwko niemu została umorzona.
 W okresie pobytu w Krakowie kontynuował działalność w środowiskach niezależnych, publikując w wydawnictwach podziemnych oraz prowadząc wykłady na tzw. „Uniwersytecie Robotniczym”<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.slownik-niezaleznidlakultury.pl/index.php?page=wysyp&sel=%A3&klucz=24&s= | tytuł = Oleg Łatyszonek | data dostępu = 25 listopada 2012 | opublikowany = Słownik "Niezależni dla kultury 1976–1989" | język = pl }}</ref>. W drugiej połowie lat 80. związał się także z białoruskim ruchem studenckim, przewodniczył komisji naukowej podziemnego wówczas [[Białoruskie Zrzeszenie Studentów|Białoruskiego Zrzeszenia Studentów]], był współzałożycielem festiwalu [[Basowiszcza]].