Piotr Sieklucki: Różnice pomiędzy wersjami

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Szoltys-bot (dyskusja | edycje)
Boty
536 211 edycji
m →‎Życiorys: bot poprawia literówkę: „rożnych” → „różnych”
Brak źródeł, wycofano ostatnie 2 zmiany treści (Hrabia801 oraz Szoltys-bot) i przywrócono wersję 48203639 autorstwa 83.26.60.159
Linia 22: Linia 22:


==Życiorys==
==Życiorys==
Na deskach teatru zadebiutował w 2002 w spektaklu ''Griga obchodzi imieniny'' według [[Anton Czechow|Antoniego Czechowa]], którego także był reżyserem (Avant`Teatr w Krakowie)<ref name=filmpolski>{{Filmpolski|osoba|1149268}}</ref>. Sieklucki był wówczas na drugim roku Wydziału Aktorskiego krakowskiej [[Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika Solskiego w Krakowie|PWST]], a przedstawienie spotkało się z nieprzychylnym przyjęciem ze strony wykładowców<ref name=e-splot>{{cytuj stronę|url=http://e-splot.pl/?pid=magazyn&code=article&id=105|tytuł=Zaczęło się od skandalu – z Piotrem Siekluckim, Dyrektorem Teatru Nowego w Krakowie, rozmawia Olga Ptak|data=2007-08|opublikowany=e-splot.pl|data dostępu=2012-02-19}}</ref>. W 2005 ukończył PWST w Krakowie.
Jest absolwentem Wydziału Aktorskiego '''Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej''' im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Jako student zaczynał artystyczną drogę zawodową i reżyserską od spektaklu „Griga” wg opowiadań Antoniego Czechowa w krakowskiej Alchemii (spektakl wielokrotnie nagradzany i prezentowany do dnia dzisiejszego), a także od występów w artystycznych przedsięwzięciach '''Fundacji Starego Teatru,  Grupy Rafała Kmity'''. Za reżyserię spektaklu „Giga” otrzymał '''nagrodę Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego''' w ramach konkursu na wystawienie dawnych dzieł literatury obcej, nagrodę „fair play” podczas Międzynarodowego Festiwalu w Tczewie. W 2006 roku otrzymał  '''nagrodę mediów''' dla silnej osobowości aktorskiej za rolę Ojca Laurentego w spektaklu dyplomowym „Romeo i Julia” w reżyserii Ewy Kutryś oraz „Choinka u Iwanowów” w reżyserii Bogdana Hussakowskiego .


Występował w teatrach krakowskich: Avant`Teatr (2002–05), z [[Grupa Rafała Kmity|Grupą Rafała Kmity]] (2005), [[Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie|Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej]] (2005). W 2006 założył [[Teatr Nowy w Krakowie|Teatr Nowy]], którego jest Dyrektor Naczelnym i Artystycznym<ref name=e-splot/>.
W 2006 roku założył '''krakowski''' '''Teatr Nowy''', gdzie zajął stanowisko dyrektora generalnego. Teatr Nowy na krakowskim Kazimierzu stał się ważnym punktem na kulturalnej mapie Krakowa. W 2008 powołał do życia '''Stowarzyszenie Teatr Nowy''', gdzie nieprzerwanie pełni funkcję Prezesa Zarządu. W Teatrze Nowym od ponad dziesięciu lat wyreżyserował między innymi "Historie Petra Zelenki" według Petra Zelenki (2006)- spektakl nagrodzony na X Ogólnopolskim Festiwalu Talia w Tarnowie,  "Jaskinię filozofów" Zbigniewa Herberta (2008) ze środków pozyskanych od '''Narodowego Banku Polskiego''', spektakl '''jubileuszowy Edwarda Linde-Lubaszenko''' (50-lecie pracy artystycznej) „Lęki poranne” Stanisława Grochowiaka, „Moskwa Pietuszki” wg Wiktora Jerofiejewa, „Koncert Muzyki Rosyjskiej” z Sonią Bohosiewicz, Danielem Olbrychskim, Olgą Bołądź, „Lubiewo” wg Michała Witkowskiego (Grand Prix na Festiwalu Prapremier 2012 za najważniejszą premierę sezonu w polskim teatrze), „Szwaczki” Pawła Sali jako spektakl dyplomowy WSKiMS, „Wysocki. Powrót do ZSRR”, „Tu Wolna Europa” z Januszem Marchwińskim, który był wieloletnim redaktorem Polskiej Rozgłośni Radia Wolna Europa


Sieklucki zrealizował dotąd kilkanaście spektakli, które powstawały zarówno w kierowanym przez niego Teatrze Nowym w Krakowie, jak i na scenach w [[Kielce|Kielcach]], [[Wrocław]]iu czy [[Uljanowsk]]u. Jego spektakle oparte są głównie na prozie, zarówno klasycznej (Czechow, [[Stanisław Ignacy Witkiewicz|Witkacy]], [[Witold Gombrowicz|Gombrowicz]]), jak i współczesnej ([[Wiktor Jerofiejew|Jerofiejew]], [[Michał Witkowski|Witkowski]])<ref>{{cytuj stronę|url=http://dialogfestival.pl/artysci/piotr-sieklucki/|tytuł=Niecodzienni. Piotr Sieklucki|opublikowany=dialogfestiwal.pl|data dostępu=2012-02-19}}</ref>.
i współpracownikiem Jana Nowaka Jeziorańskiego, „Encyklopedia duszy rosyjskiej” Wiktora Jerofiejewa. W tym okresie '''uzyskał Stypendium Twórcze Miasta Krakowa.'''


Jest inicjatorem festiwali „Młoda Scena Letnia” oraz „Europa – sztuka bez granic”<ref name=e-splot/>. Sporadycznie gra też w filmach i serialach telewizyjnych<ref name=filmpolski/>.
W Teatrze Nowym prowadził (jako '''kurator)''' następujące projekty: „Re-kreacje: Ibsen”  przy współpracy z Visionej Teater Osolo  z pozyskanych środków funduszy norweskich, „Re-kreacje: Rosja” ze środków MKiDN we współpracy z Ambasadą Rosyjską w Warszawie, „Młoda Scena Letnia” ze środków Gminy Miejskiej Kraków oraz MKiDN, „Europa Sztuka bez granic” z współpracą z Teatrem z Lipska, z pozyskaniem grantów z funduszy niemieckich. Jako kurator cyklicznie prowadzi projekt repertuarowy „Sezony Sztuki Angażującej” :  2012 (Sztuka Gniewu), 2013 (Zarządzanie Strachem), 2014 (O Wolności), 2015 (O starości)-  interdyscyplinarny projekt artystyczny, którego celem jest analizowanie za pomocą różnych narzędzi artystycznych ważnego z punktu widzenia sytuacji społecznej problemu z jakim boryka się współczesna demokracja; projekt angażuje zarówno artystów, intelektualistów, jak i środowiska lokalne.  

W Teatrze Nowym z Tomkiem Kireńczukiem i Daną Bień współtworzy również '''społeczne programy''': „60+ Nowy Wiek Kultury”-  wyjątkowy w skali kraju projekt, aktywizujący społecznie osoby po sześćdziesiątym roku życia. Poprzez stosowanie innowacyjnych metod szkoleniowo-edukacyjnych Teatr angażuje osoby starsze w pracę na rzecz ich lokalnych środowisk. Celem tych działań jest przeciwdziałanie społecznej marginalizacji osób starszych poprzez podejmowanie inicjatyw, które w sposób znaczący mogą zwiększyć wartość lokalnego kapitału społecznego (akcje charytatywne, działania w przestrzeni  publicznej, tworzenie klubów i centrów seniora, happeningi, działania oparte na dialogu międzypokoleniowym). Projekt '''„60+ Nowy Wiek Kultury”''' to połączenie szkoleń biznesowych z pracą artystyczną i działalnością lokalną. W 2015 był kuratorem programu '''„Projekt: Aktor”''' z okazji 250-lecia Teatru Publicznego w Polsce, który opracował i pozyskał środki m.in. z Instytutu Teatralnego (MKiDN) ; Podstawowym celem PROJEKTU: AKTOR było zainicjowanie debaty na temat znaczenia mecenatu publicznego dla rozwoju polskiej sztuki a także miejsca teatru w debacie publicznej. Ważnym celem PROJEKTU: AKTOR była dyskusja na temat pozycji aktora w teatrze współczesnym, w tym w sposób szczególny zwrócenie uwagi na sytuację w jakiej znajdują się emerytowani aktorzy; program udało się zrealizować m.in. z Elżbietą Karkoszką, Anną Polony, Marianem Dziędzielem, Maciejem Ferlakiem, Urszulą Kiebzak, Edwardem Dobrzańskim.  W roku 2016 roku opracował i wdrożył w życie  również '''program stypendialny „Nowy Kraków”''' , którego celem jest finansowe i organizacyjne wsparcie młodych krakowskich artystów oraz sprowokowanie ich do pozostania w Krakowie i prowadzenia w nim działalności artystycznej. Środki pochodziły od prywatnych darczyńców z sektora biznesu. W Teatrze Nowym realizował również cykl /wykładów, m.in. z: prof. Jackiem Kochanowskim, ks. Adamem Bonieckim, Adamem Michnikiem, Wiktorem Jerofiejewem, Kingą Dunin, Kazimierą Szczuką, prof. Zbigniewem Izdebskim, prof. Magdaleną Środą, Jerzym Urbanem, prof. Jackiem Majchrowskim, Wandą Nowicką, Agnieszką Kozłowską-Rajewicz. A w 2015 zrealizował '''cykl rozmów telewizyjnych „Aktorskie Piątki”''' z dziesięcioma wybitnymi krakowskimi aktorami oraz cykl '''„Obiadów czwartkowych”''', m.in. z Prezydentem Miasta Krakowa prof. Jackiem Majchrowskim, Janem Klatą, Mikołajem Grabowskim, Krystianem Lupą.          

Jako reżyser współpracował przez długie lata z Teatrem im. Stefana Żeromskiego w Kielcach. Wystawiał w nim: "Pijany na cmentarzu" na podstawie prozy Marka Hłaski (2007), "Transatlantyk, czyli antypolska robota" według Witolda Gombrowicza (2008), "Nocą na pewnym osiedlu" na podstawie jednoaktówek Herberta Bergera (2008) i "Kariera Nikodema Dyzmy" na motywach powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza (2010) . We Wrocławskim Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego zaadaptował na scenę powieść "Pożegnanie jesieni" Stanisława Ignacego Witkiewicza (2011), którą również wyreżyserował.  Współpracował również z rosyjskimi Teatrami, m.in. Teatrem Gonczarowa w Uljanowsku, gdzie reżyserował spektakl „Matka odchodzi” wg prozy Tadeusza Różewicza, oraz z Teatrem w Jakucku. W 2014 zrealizował spektakl w Teatrze Nowym w Łodzi „Akimudy” wg najnowszej powieści Wiktora Jerofiejewa.

W 2017 roku pozyskał dla Teatru Nowego w Krakowie nową siedzibę przy ulicy Krakowskiej 41. Teatr przeniósł się z ul. Gazowej do 100 letniego gmachu. W 2017 pozyskał również tytularnego sponsora dla Teatru, Janusza Kadelę, którego firma deweloperska Proxima-Service stała się mecenasem tytularnym Teatru Nowego Proxima w Krakowie. Na inaugurację nowej siedziby wyreżyserował spektakl "Samobójca" , m.in z Urszulą Kiebzak, Tomaszem Schimscheinerem, Maciejem Ferlakiem, Martą Saciuk, Martyną Krzysztofik i Edwardem Linde-Lubaszenko.

'''Nagrody:'''

2005 - Nagroda Mediów (wyróżnienie dla aktora o silnej scenicznej osobowości) oraz nagroda 100 euro od sponsora za rolę Ojca Laurentego w przedstawieniu "Romeo i Julia"Williama Szekspira w reżyserii Ewy Kutryś z Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie na 23. Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi;

2006 - nagroda "za inicjatywę" dla Teatru Nowego z Krakowa, który pokazał przedstawienia:"Historie Petra Zelenki" według Petra Zelenki i "Grigę" na motywach twórczości Antoniego Czechowa na 10. Ogólnopolskim Festiwalu Komedii Talia w Tarnowie;

2008 - kielecka Dzika Róża w plebiscycie publiczności dla najlepszego przedstawienia w sezonie 2007/2008 dla "Trans-Atlantyku" Witolda Gombrowicza w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach;

2009 - kielecka Dzika Róża w plebiscycie publiczności dla najlepszego przedstawienia w sezonie 2008/2009 dla inscenizacji "Nocą na pewnym osiedlu" Herberta Bergera w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach.

2012- Grand Prix za najlepszą prapremierę sezonu Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy.


== Kontrowersje ==
== Kontrowersje ==

Wersja z 15:17, 25 kwi 2017

Piotr Sieklucki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 grudnia 1980
Wrocław

Zawód

reżyser, aktor

Lata aktywności

od 2002

Zespół artystyczny
Teatr Nowy w Krakowie
Strona internetowa

Piotr Sieklucki (ur. 28 grudnia 1980 we Wrocławiu) – polski reżyser i aktor teatralny, współzałożyciel i dyrektor Teatru Nowego w Krakowie .

Życiorys

Na deskach teatru zadebiutował w 2002 w spektaklu Griga obchodzi imieniny według Antoniego Czechowa, którego także był reżyserem (Avant`Teatr w Krakowie)[1]. Sieklucki był wówczas na drugim roku Wydziału Aktorskiego krakowskiej PWST, a przedstawienie spotkało się z nieprzychylnym przyjęciem ze strony wykładowców[2]. W 2005 ukończył PWST w Krakowie.

Występował w teatrach krakowskich: Avant`Teatr (2002–05), z Grupą Rafała Kmity (2005), Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej (2005). W 2006 założył Teatr Nowy, którego jest Dyrektor Naczelnym i Artystycznym[2].

Sieklucki zrealizował dotąd kilkanaście spektakli, które powstawały zarówno w kierowanym przez niego Teatrze Nowym w Krakowie, jak i na scenach w Kielcach, Wrocławiu czy Uljanowsku. Jego spektakle oparte są głównie na prozie, zarówno klasycznej (Czechow, Witkacy, Gombrowicz), jak i współczesnej (Jerofiejew, Witkowski)[3].

Jest inicjatorem festiwali „Młoda Scena Letnia” oraz „Europa – sztuka bez granic”[2]. Sporadycznie gra też w filmach i serialach telewizyjnych[1].

Kontrowersje

Działalność adaptacyjna i reżyserska Piotra Siekluckiego budzi często kontrowersje. Premierze spektaklu Lubiewo na podstawie głośnej powieści Michała Witkowskiego towarzyszyły doniesienia, że wśród krakowskich aktorów nie udało się znaleźć odtwórców głównych ról, gdyż scenariusz okazał się dla nich zbyt mocny[4][5]. Skandalem zakończyło się przygotowanie przez Siekluckiego dla kieleckiego teatru spektaklu Dracula na podstawie Brama Stokera z tekstami zaczerpniętymi z Markiza de Sade'a, Piera Paola Pasoliniego i Marii Janion[6]. Dyrektor Piotr Szczerski zerwał współpracę z Siekluckim na miesiąc przed premierą, a adaptację nazwał "pozbawioną dramaturgii artystyczną hucpą"[7][8]. Decyzja dyrektora także wzbudziła kontrowersje w środowisku aktorskim[9].

Ważniejsze spektakle

  • 2007: Pijany na cmentarzu na podstawie Marka Hłaski, Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach[10]
  • 2008: Jaskinia filozofów, Zbigniew Herbert, Teatr Nowy w Krakowie
  • 2008: Nocą na pewnym osiedlu, Herbert Berger, Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach
  • 2008: Trans-Atlantyk, czyli antypolska robota na podstawie Witolda Gombrowicza, Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach
  • 2010: Kariera Nikodema Dyzmy na podstawie Tadeusza Dołęgi-Mostowicza, Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach
  • 2011: Pożegnanie jesieni na podstawie Witkacego, Wrocławski Teatr Współczesny im. Edmunda Wiercińskiego
  • 2011: Lubiewo na podstawie Michała Witkowskiego, Teatr Nowy w Krakowie[11][12][13]

Nagrody

  • 2005: Nagroda Mediów (wyróżnienie dla aktora o silnej scenicznej osobowości) oraz nagroda 100 euro od sponsora za rolę Ojca Laurentego w spektaklu Romeo i Julia Williama Szekspira na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi[14]
  • 2006: Nagroda „za inicjatywę” dla Teatru Nowego z Krakowa za przedstawienia Historie Petra Zelenki i Griga obchodzi imieniny na X Ogólnopolskim Festiwalu Komedii „Talia” w Tarnowie[14]
  • 2008: „Dzika Róża” dla najlepszego spektaklu sezonu 2007/2008 Trans-Atlantyk w Teatrze im. Żeromskiego w Kielcach[14]
  • 2009: „Dzika Róża” dla najlepszego przedstawienia sezonu 2008/2009 Nocą na pewnym osiedlu (Kielce)[14]

Wybrana filmografia

  1. ↑ a b Piotr Sieklucki w bazie filmpolski.pl
  2. ↑ a b c Zaczęło się od skandalu – z Piotrem Siekluckim, Dyrektorem Teatru Nowego w Krakowie, rozmawia Olga Ptak. e-splot.pl, 2007-08. [dostęp 2012-02-19].
  3. ↑ Niecodzienni. Piotr Sieklucki. dialogfestiwal.pl. [dostęp 2012-02-19].
  4. ↑ Magda Piekarska, Renata Radłowska, Ryszard Kozik: 'Lubiewo': Zagrają wrocławianie, bo krakowscy aktorzy nie chcieli. gazeta.pl, 2011-10-20. [dostęp 2012-02-11].
  5. ↑ Ryszard Kozik: Dziś prawdziwej cenzury już nie ma. Gazeta Wyborcza Kraków, 2012-02-13. [dostęp 2012-02-19].
  6. ↑ Lidia Cichocka: Za ostre i za wulgarne. Echo Dnia, 2012-02-10. [dostęp 2012-02-19].
  7. ↑ Kielce. Premiery "Drakuli" nie będzie. e-teatr, 2012-02-10. [dostęp 2012-02-19].
  8. ↑ Jakub Wątor: Skandal w teatrze. Odbytnica na scenie nie przejdzie. Gazeta Wyborcza Kielce, 2012-02-10. [dostęp 2012-02-19].
  9. ↑ Jakub Wątor: W Kielcach nie chcą Draculi, Sade'a i Siekluckiego. Gazeta Wyborcza Kraków, 2012-02-11. [dostęp 2012-02-19].
  10. ↑ Piotr Sieklucki - kariera, teatr. e-teatr. [dostęp 2012-02-19].
  11. ↑ Krakowscy aktorzy przestraszyli się "Lubiewa"?. Gazeta Wyborcza Kraków, 2011-10-19. [dostęp 2012-02-19].
  12. ↑ Julia Rup: Śmiech podszyty strachem. teatrakcje.pl, 2011-11-13. [dostęp 2012-02-19].
  13. ↑ Dominika Bierczyńska: Lubiewo w Teatrze Małym - recenzja. plasterlodzki.pl, 2012-02-06. [dostęp 2012-02-19].
  14. ↑ a b c d Piotr Sieklucki – nagrody. e-teatr. [dostęp 2012-02-19].

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Sieklucki&oldid=49166700”