Patrycjat (średniowiecze i nowożytność): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
+ |
dr |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik: |
[[Plik:Hans Holbein the Younger - George Gisze - 1532.jpg|thumb|200px|[[Gdańsk]]i patrycjusz [[Georg Giese]]]] |
||
'''Patrycjat''' (z [[Łacina| |
'''Patrycjat''' (z [[Łacina|łac.]]) – najbogatsza warstwa [[Mieszczaństwo|mieszczan]] w okresie od XII do XVIII wieku, sprawująca w [[miasto|miastach]] władzę ekonomiczną i polityczną, członkowie [[Rada gminy|rady miejskiej]], najbogatsi [[Kupiec (zawód)|kupcy]], bogaci [[Rzemieślnik|rzemieślnicy]], bankierzy, właściciele gruntów miejskich<ref name="PWN">''Historia. Encyklopedia szkolna PWN'', wyd. 2009, s. 457</ref>. |
||
== Historia == |
== Historia == |
||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
* {{cytuj książkę |tytuł=Słownik encyklopedyczny: Historia |autor=Marek Czapliński |autor2=Zbigniew Fras |autor3=Stanisław Rosik |autor4=Jacek Piotrowski |autor5=Jerzy Maroń |miejsce=Wrocław |wydawca=Wydawnictwo Europa |rok=1998 |isbn=83-85336-69-9 |strony=287}} |
* {{cytuj książkę |tytuł=Słownik encyklopedyczny: Historia |autor=[[Marek Czapliński]] |autor2=[[Zbigniew Fras]] |autor3=[[Stanisław Rosik]] |autor4=[[Jacek Piotrowski]] |autor5=[[Jerzy Maroń]] |miejsce=Wrocław |wydawca=Wydawnictwo Europa |rok=1998 |isbn=83-85336-69-9 |strony=287}} |
||
[[Kategoria:Historia społeczna średniowiecza]] |
[[Kategoria:Historia społeczna średniowiecza]] |
||
Wersja z 15:39, 8 sie 2017
Patrycjat (z łac.) – najbogatsza warstwa mieszczan w okresie od XII do XVIII wieku, sprawująca w miastach władzę ekonomiczną i polityczną, członkowie rady miejskiej, najbogatsi kupcy, bogaci rzemieślnicy, bankierzy, właściciele gruntów miejskich[1].
Historia
Patrycjat jako kategorię społeczną wyodrębnia się poczynając od XII, aż do XVIII wieku[1]. Sama nazwa została wprowadzona w historiografii w XVIII wieku.
W średniowieczu patrycjat największych polskich miast był często pochodzenia niemieckiego, lecz w zjednoczonym państwie ulegał polonizacji[2]. W Polsce rozwój patrycjatu łączy się z przywilejami monarszymi i prawem niemieckim. Szczególny rozwój polskiego patrycjatu nastąpił w XIV wieku[3].
Członkowie patrycjatu chcieli dorównać szlachcie i dołączyć do jej grona. Prowadzili wystawny tryb życia i często starali się uzyskać nobilitację[potrzebny przypis]. Jeśli było to niemożliwe drogą oficjalną, bogaci mieszczanie chwytali się różnych nielegalnych sposobów[potrzebny przypis]. Na przykład, przekupstwem pozyskiwali fałszywych świadków, chcąc dowieść przynależności swoich przodków do rodów szlacheckich[potrzebny przypis]. Kryzys miast i mieszczaństwa w okresie XVII i XVIII wieku doprowadził do stopniowego zaniku tej warstwy społecznej[2].
Zobacz też
Bibliografia
- Marek Czapliński, Zbigniew Fras, Stanisław Rosik, Jacek Piotrowski, Jerzy Maroń: Słownik encyklopedyczny: Historia. Wrocław: Wydawnictwo Europa, 1998, s. 287. ISBN 83-85336-69-9.