Kościół św. Barbary w Pionkach: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne
MastiBot (dyskusja | edycje)
m Bot: Dodanie tytułów do linków w przypisach (patrz FAQ); zmiany kosmetyczne
Linia 63: Linia 63:
|wysokość nawy bocznej =
|wysokość nawy bocznej =
|szerokość transeptu =
|szerokość transeptu =
|liczba głosów = 24<ref>http://www.organy.art.pl/instrumenty.php?instr_id=379</ref>
|liczba głosów = 24<ref>{{Cytuj| url=http://www.organy.art.pl/instrumenty.php?instr_id=379 | tytuł=Organy - Polskie Wirtualne Centrum Organowe<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=www.organy.art.pl | data dostępu=2017-11-15}}</ref>
|liczba manuałów = 2
|liczba manuałów = 2
|typ dzwonnicy = zwarta
|typ dzwonnicy = zwarta
Linia 89: Linia 89:


== Wygląd i wnętrze kościoła ==
== Wygląd i wnętrze kościoła ==
[[Plik:Pionki.Kościół 02.JPG|thumb|left|Wnętrze kościoła]]
[[Plik:Pionki.Kościół 02.JPG|mały|lewo|Wnętrze kościoła]]
Trójnawowa świątynia została zaprojektowana w stylu [[Architektura neobarokowa|neobarokowym]], na planie krzyża łacińskiego (crux ordinaria) przez [[Stefan Szyller|Stefana Szyllera]] ([[1857]]-[[1933]]), słynnego polskiego architekta i konserwatora zabytków.<br />
Trójnawowa świątynia została zaprojektowana w stylu [[Architektura neobarokowa|neobarokowym]], na planie krzyża łacińskiego (crux ordinaria) przez [[Stefan Szyller|Stefana Szyllera]] ([[1857]]-[[1933]]), słynnego polskiego architekta i konserwatora zabytków.<br />
Wewnątrz znajduje się zaprojektowany przez Antoniego Chmielewskiego ołtarz główny, oraz trzy inne: [[Serce Jezusa|Serca Bożego]], [[Przemienienie Pańskie|Przemienienia Pańskiego]] i [[Obraz Matki Boskiej Częstochowskiej|Matki Boskiej Częstochowskiej]], wraz z umieszczoną weń kopią obrazu Matki Boskiej Jasnogórskiej. Uwieńczenie wschodniej nawy stanowi kaplica poświęcona opiece Matki Bożej.<br />
Wewnątrz znajduje się zaprojektowany przez Antoniego Chmielewskiego ołtarz główny, oraz trzy inne: [[Serce Jezusa|Serca Bożego]], [[Przemienienie Pańskie|Przemienienia Pańskiego]] i [[Obraz Matki Boskiej Częstochowskiej|Matki Boskiej Częstochowskiej]], wraz z umieszczoną weń kopią obrazu Matki Boskiej Jasnogórskiej. Uwieńczenie wschodniej nawy stanowi kaplica poświęcona opiece Matki Bożej.<br />
Linia 118: Linia 118:
}}
}}


[[Plik:Pionki Kosciol sw Barbary oltarz.jpg|250px|left|thumb|Ołtarz główny]]
[[Plik:Pionki Kosciol sw Barbary oltarz.jpg|250px|lewo|mały|Ołtarz główny]]


{{DEFAULTSORT:Pionki}}
{{DEFAULTSORT:Pionki}}

Wersja z 11:06, 15 lis 2017

Kościół św. Barbary
kościół parafialny
Ilustracja
Kościół św. Barbary
Państwo

 Polska

Miejscowość

Pionki
ul. Jana Pawła II, 1

Adres

{{{adres}}}

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Barbary

Wezwanie

św. Barbara

Wspomnienie liturgiczne

4 grudnia

Położenie na mapie Pionek
Mapa konturowa Pionek
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie powiatu radomskiego
Mapa konturowa powiatu radomskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}
Strona internetowa

Kościół św. Barbary w Pionkach – zabytkowy kościół rzymskokatolicki w Pionkach, województwo mazowieckie.

Historia

W 1924 roku powołany został Komitet Budowy Kościoła, na czele którego stanął dyrektor Państwowej Wytwórni Prochu inż. Jan Prot.

1 czerwca 1928 rok biskup Paweł Kubick dokonał poświęcenia kamienia węgielnego, a 12 maja 1929 roku biskup Marian Ryx, ordynariusz diecezji w Sandomierzu wydał dekret na mocy którego erygował nową parafię w Zagożdżonie, przy kościele pod wezwaniem św. Barbary.

4 grudnia 1933 roku, mieszkańcy Pionek (w tym roku zmieniono nazwę Zagożdżon na Pionki) byli świadkami wielkiej uroczystości, o której napisano w kronice parafialnej:

W uroczystej procesji w asyście wielu kapłanów i kilkutysięcznej rzeszy ludzi przeniesiono Najświętszy Sakrament ze skromnej drewnianej kaplicy do nowego kościoła

7 października 1951 roku, biskup Jan Lorek dokonał poświęcenia, wykonanych w 1951 roku przez rzeźbiarza Janika z Radomia, stacji Drogi Krzyżowej.
7 października 1957 roku, ksiądz biskup Piotr Gołębiowski dokonał konsekracji świątyni,

Wygląd i wnętrze kościoła

Wnętrze kościoła

Trójnawowa świątynia została zaprojektowana w stylu neobarokowym, na planie krzyża łacińskiego (crux ordinaria) przez Stefana Szyllera (1857-1933), słynnego polskiego architekta i konserwatora zabytków.
Wewnątrz znajduje się zaprojektowany przez Antoniego Chmielewskiego ołtarz główny, oraz trzy inne: Serca Bożego, Przemienienia Pańskiego i Matki Boskiej Częstochowskiej, wraz z umieszczoną weń kopią obrazu Matki Boskiej Jasnogórskiej. Uwieńczenie wschodniej nawy stanowi kaplica poświęcona opiece Matki Bożej.
Na sklepieniu, znajdują się malowidła przedstawiające czterech ewangelistów, a filary podtrzymujące świątynię ozdobione są przez kolejne stacje Drogi Krzyżowej. W kościele znajduje się również piękna, marmurowa ambona.

Trzy, wspaniałe dzwony świątyni zostały nazwane kolejno: Jan, Stanisław i Zygmunt, na cześć swoich fundatorów, dyrektorów Państwowej Wytwórni Prochu. Zostały one zniszczone przez hitlerowców w czasie II wojny światowej.
W 1948 roku, dzięki staraniom proboszcza wykonano nowe dzwony. Oba dzwony otrzymały imiona: ku czci Serca Jezusowego i świętej Barbary. Potwierdzeniem tego faktu jest list księdza Kiersztajna z dnia 13 VI 1948 roku do Kurii Diecezjalnej:

(...) komunikuję, że dwa dzwony o wadze 760 kg i 460 kg wykonane w odlewni dzwonów w Węgrowie, zostały uroczyście poświęcone przeze mnie proboszcza parafii na podstawie specjalnego upoważnienia Pasterza Diecezji zawartego na piśmie z dnia 14 I V 1948 roku, w dniu 15 V 1948 roku.

W roku 1932 wykonano wieże kościelne: małą i dużą na rzucie kwadratu, przechodzącą w ośmiościan zakończony czworoboczną latarnią, oświetloną otworami bocznymi w kształcie elipsy. U szczytu wieży zbudowano galerię z czterema balkonami. W tym samym roku zaprowadzono instalację elektryczną i ułożono posadzkę z terakoty.

Bibliografia

  • Kronika parafii Zagożdżon - Pionki
  • Szkice z dziejów Pionek. Polskie Towarzystwo Historyczne, 2000. ISBN 83-914045-0-1.
Ołtarz główny