Ślad torowy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Jan Kszywy (dyskusja | edycje) m redakcyjne |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
* [[stępka|kil]] |
* [[stępka|kil]] |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 17:32, 14 sty 2018
_behind_a_ferry.jpg)
Ślad torowy, kilwater (nl. - kielwater)[1]) – przypowierzchniowa warstwa wody zaburzonej przez ruch jednostki nawodnej, a przede wszystkim przez obroty śrub okrętowych oraz turbulentny charakter opływu hydrodynamicznego kadłuba jednostki pływającej[2]. Wielkość śladu torowego wzrasta przy wzroście prędkości oraz wraz ze zwiększaniem się wielkości jednostki, która nie ma jednak większego wpływu na samą strukturę śladu torowego[2].
Kilwater jest niejednokrotnie lepiej widoczny z powietrza czy kosmosu niż sama jednostka pływająca – pomaga w ustaleniu jej lokalizacji na morzu. W przypadku okrętów wojennych, a w szczególności okrętów podwodnych płynących na głębokości peryskopowej jest cechą bardzo niepożądaną – umożliwiającą wykrycie i zniszczenie okrętu.
W tekstach szant i piosenek żeglarskich kilwater bywa metaforą upływającego czasu, lub krajobrazu, np. "został po żeglarzach kilwater pijany szczęściem", lub "w kilwaterze Księżyca "Opty" dziób swój zanurza"[3].
Kilwater bywa również elementem humoru żeglarskiego, kiedy to niedoświadczonego adepta żeglarstwa wysyła się po pół wiadra kilwateru lub poleca się mu zbuchtować kilwater.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Słownik wyrazów obcych. Warszawa: PWN, 2008, s. 464. ISBN 978-83-01-14197-4.
- ↑ a b Piotr Bekier, Dariusz Szulc, Jerzy Głębocki: Analiza ataku torpedy naprowadzającej się na ślad torowy. Akademia Marynarki Wojennej. [dostęp 2011-06-19]. (pol.).
- ↑ Leonid Teliga: Samotny rejs "Opty". Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1973.
Bibliografia
- Lesław Furmaga, Józef Wójcicki: Mały słownik morski. Gdynia: Mitel International Ltd, 1993. ISBN 83-85413-73-1.