Ignacy Franciszek Ossoliński

Ignacy Franciszek Ossoliński

Data urodzenia	1730
Data i miejsce śmierci	7 sierpnia 1784 Lublin
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	1774
Sakra biskupia	brak danych
Odznaczenia

{{Duchowny infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = | faksymile = | imię i nazwisko org = | opis grafiki = | miejsce pochówku = | kraj działania = | opis faksymile = Nieznane pola: "imię przybrane oryginalne", "imię i nazwisko oryginalne" oraz "państwo".

Ignacy Franciszek Ossoliński herbu Topór (ur. 1730 – zm. 7 sierpnia 1784 w Lublinie) – biskup kijowski od 1774, biskup koadiutor bakowski.

Jego ojcem był Józef Ossoliński (chorąży), (zm.1757) - chorąży podlaski, liwski, podczaszy mielnicki, a matką Teresa Sienicka (1717 - 1786).

W 1749 wstąpił do kapucynów. W 1765 przyjął sakrę biskupa koadiutora bakowskiego, jednak już wkrótce został koadiutorem z prawem następstwa po biskupie kijowskim Józefie Andrzeju Załuskim.

W 1775 roku otrzymał od Stanisława Augusta Poniatowskiego Order Świętego Stanisława, był też kawalerem Orderu Orła Białego. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku

Rządy w diecezji kijowskiej w 1774 roku rozpoczął od odbudowy spalonej w roku 1768 roku katedry w Żytomierzu, stolicy biskupstwa kijowskiego. Jej rekonstrukcję zakończył dopiero biskup Kasper Cieciszowski w 1801. Przeprowadził wizytację swojej diecezji, osobiście wizytując jednak tylko katedrę i kapitułę, powiększył liczbę parafii z 27 do 33, w latach 1774-1776 ogłaszał listy pasterskie i inne rozporządzenia.

Pochowany w Kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Lublinie.

Bibliografia

• Ignacy Franciszek Ossoliński, w: Polski Słownik Biograficzny, t. XXIV, 1979
• Krzysztof Rafał Prokop, Biskupi kijowscy obrządku łacińskiego XIV-XVIII w. Szkice biograficzne, Biały Dunajec - Ostróg 2003, ISBN 83-911918-09-6