OHV: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Addbot (dyskusja | edycje)
m Bot: Przenoszę 15 linków interwiki do Wikidata, znajdziesz je teraz w zasobie d:q267714
int.
Linia 7: Linia 7:


== Zasada działania ==
== Zasada działania ==
W czasie obrotu wałka rozrządu za pomocą krzywki podnoszony jest popychacz zaworowy. Wprawiony w ruch, przekazuje swoją energię poprzez laskę (drążek) na śrubę regulacyjną umieszczoną w dźwigni zaworu. Dźwignia działa na trzonek zaworu (wykonując ruch wahadłowy), który następnie otwiera lub zamyka wlot do kanałów dolotowych. Zawory dociskane są do swoich gniazd za pomocą sprężyn. Gniazda zaworów, jak i prowadnice w których zawory pracują, umieszczone są w głowicy silnika. Rozwiązanie to utrudnia instalację więcej niż dwóch zaworów na cylinder.
W czasie obrotu wałka rozrządu za pomocą krzywki podnoszony jest popychacz zaworowy. Wprawiony w ruch, przekazuje swoją energię poprzez laskę (drążek) na śrubę regulacyjną umieszczoną w dźwigni zaworu. Dźwignia działa na trzonek zaworu (wykonując ruch wahadłowy), który następnie otwiera lub zamyka wlot do kanałów dolotowych. Zawory dociskane są do swoich gniazd za pomocą sprężyn. Gniazda zaworów, jak i prowadnice, w których zawory pracują, umieszczone są w głowicy silnika. Rozwiązanie to utrudnia instalację więcej niż dwóch zaworów na cylinder.


Mała odległość wałka rozrządu od wału korbowego pozwala na skrócenie drogi przeniesienia napędu. Silniki OHV charakteryzują się skomplikowanym napędem zaworów, z tego powodu masa ruchomych elementów układu rozrządu jest większa, pociąga to za sobą wzrost siły bezwładności. Z powodu rozbudowanego układu rozrządu, praca silnika jest głośniejsza niż w przypadku konstrukcji OHC, dodatkowo układ wymaga częstszej regulacji luzu zaworów (nie dotyczy silników z popychaczami hydraulicznymi).
Mała odległość wałka rozrządu od wału korbowego pozwala na skrócenie drogi przeniesienia napędu. Silniki OHV charakteryzują się skomplikowanym napędem zaworów, z tego powodu masa ruchomych elementów układu rozrządu jest większa, pociąga to za sobą wzrost siły bezwładności. Z powodu rozbudowanego układu rozrządu praca silnika jest głośniejsza niż w przypadku konstrukcji OHC, dodatkowo układ wymaga częstszej regulacji luzu zaworów (nie dotyczy silników z popychaczami hydraulicznymi).


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==

Wersja z 13:17, 5 lut 2018

Elementy składowe systemu sterowania zaworami poprzez popychacze
Silnik OHV motocykla Norton

OHV (Over Head Valve) (ang.: dosł: zawór nad głowicą) - jest to powszechnie w świecie używane oznaczenie rodzaju rozrządu silników tłokowych, w których wałek rozrządu umieszczony w bloku silnika, steruje zaworami znajdującymi się w głowicy poprzez popychacze. Jest to rozrząd górnozaworowy (tzw. "zawory wiszące"). Obecnie układ ten wyparty został przez rozrząd OHC. Używany jest sporadycznie w pojazdach produkowanych w Ameryce Północnej.

Zasada działania

W czasie obrotu wałka rozrządu za pomocą krzywki podnoszony jest popychacz zaworowy. Wprawiony w ruch, przekazuje swoją energię poprzez laskę (drążek) na śrubę regulacyjną umieszczoną w dźwigni zaworu. Dźwignia działa na trzonek zaworu (wykonując ruch wahadłowy), który następnie otwiera lub zamyka wlot do kanałów dolotowych. Zawory dociskane są do swoich gniazd za pomocą sprężyn. Gniazda zaworów, jak i prowadnice, w których zawory pracują, umieszczone są w głowicy silnika. Rozwiązanie to utrudnia instalację więcej niż dwóch zaworów na cylinder.

Mała odległość wałka rozrządu od wału korbowego pozwala na skrócenie drogi przeniesienia napędu. Silniki OHV charakteryzują się skomplikowanym napędem zaworów, z tego powodu masa ruchomych elementów układu rozrządu jest większa, pociąga to za sobą wzrost siły bezwładności. Z powodu rozbudowanego układu rozrządu praca silnika jest głośniejsza niż w przypadku konstrukcji OHC, dodatkowo układ wymaga częstszej regulacji luzu zaworów (nie dotyczy silników z popychaczami hydraulicznymi).

Bibliografia

  • Piotr Zając: Silniki pojazdów samochodowych. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 2009, s. 225. ISBN 978-83-206-1735-1.

Zobacz też