Zagórze (powiat dębicki): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
m ludn., teryt, źródła/przypisy |
||
Linia 13: | Linia 13: | ||
|sołectwo = |
|sołectwo = |
||
|wysokość = |
|wysokość = |
||
|liczba ludności = 281 |
|liczba ludności = 281{{r|pwl|nsp}} |
||
|rok = |
|rok = 2011 |
||
|strefa numeracyjna = |
|strefa numeracyjna = 14 |
||
|kod pocztowy = 39-225 |
|kod pocztowy = 39-225 |
||
|tablice rejestracyjne = RDE |
|tablice rejestracyjne = RDE |
||
Linia 27: | Linia 27: | ||
|www = |
|www = |
||
}} |
}} |
||
'''Zagórze''' – [[wieś]] w [[Polska|Polsce]] położona w [[województwo podkarpackie|województwie podkarpackim]], w [[powiat dębicki|powiecie dębickim]], w [[Jodłowa (gmina)|gminie Jodłowa]]. |
'''Zagórze''' – [[wieś]] w [[Polska|Polsce]] położona w [[województwo podkarpackie|województwie podkarpackim]], w [[powiat dębicki|powiecie dębickim]], w [[Jodłowa (gmina)|gminie Jodłowa]]{{r|teryt|roz}}. |
||
[[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|W latach 1975–1998]] miejscowość należała administracyjnie do [[województwo tarnowskie|województwa tarnowskiego]]. |
[[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|W latach 1975–1998]] miejscowość należała administracyjnie do [[województwo tarnowskie|województwa tarnowskiego]]. |
||
Linia 38: | Linia 38: | ||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
{{Przypisy |
{{Przypisy| |
||
* <ref name=pwl>[http://www.polskawliczbach.pl/wies_Zagorze_jodlowa_podkarpackie Portal polskawliczbach.pl]</ref> |
|||
* <ref name=nsp>{{cytuj stronę | url = http://stat.gov.pl/download/gfx/portalinformacyjny/pl/defaultaktualnosci/5670/21/1/1/1_miejscowosci_ludnosc_nsp2011.xlsx|tytuł = GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.| data dostępu = 2018-03-04}}</ref> |
|||
* <ref name=teryt>[http://eteryt.stat.gov.pl/eTeryt/rejestr_teryt/udostepnianie_danych/baza_teryt/uzytkownicy_indywidualni/wyszukiwanie/wyszukiwanie.aspx?contrast=default GUS. Wyszukiwarka TERYT]</ref> |
|||
* <ref name=roz>''Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części'' ({{Dziennik Ustaw|2013|200}})</ref> |
|||
}} |
|||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
Wersja z 15:05, 11 mar 2018
{{{rodzaj miejscowości}}} | |
Państwo | podkarpackie |
---|---|
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna |
14 |
Kod pocztowy |
39-225 |
Tablice rejestracyjne |
RDE |
SIMC |
0821665 |
Położenie na mapie brak | |
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} |
Zagórze – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie dębickim, w gminie Jodłowa[3][4].
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa tarnowskiego.
Zagórze tworzy sołectwo w ramach gminy Jodłowa, o powierzchni 3,06 km². Graniczy ze Słotową, Strzegocicami, Dęborzynem, Dzwonową i Lubczą. Miejscowość położona jest w północno-wschodniej części Pogórza Ciężkowickiego, w kotlinie otoczonej niewysokimi wzgórzami. Najwyższe z nich, Dąbrowa, ma wysokość 341 m n.p.m.
Wieś powstała w XIV wieku jako własność benedyktynów z opactwa w Tyńcu, co potwierdził dokument króla Kazimierza Jagiellończyka z 1456 roku. W czasach I Rzeczypospolitej Zagórze należało do powiatu pilźnieńskiego, wchodzącego w skład województwa sandomierskiego. Po rozbiorach Polski wieś była w zaborze austriackim. Benedyktyni tynieccy utracili prawa własności do Zagórza w początku XIX wieku.
W Zagórzu znajduje się kościół filialny pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny z 1985 roku, należący do parafii w Przeczycy.
Przypisy
- ↑ Portal polskawliczbach.pl
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-03-04].
- ↑ GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
Bibliografia
- Gmina Jodłowa [dostęp 10 września 2009]
Linki zewnętrzne
- Zagórze (7), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 267 .