Mykobakteriozy atypowe: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mrug (dyskusja | edycje)
Mrug (dyskusja | edycje)
m →‎Rozpoznanie: drobne merytoryczne
Linia 45: Linia 45:
* dodatni wynik posiewu przynajmniej 2 próbek [[plwocina|plwociny]] lub
* dodatni wynik posiewu przynajmniej 2 próbek [[plwocina|plwociny]] lub
* dodatni wynik posiewu przynajmniej 1 materiału z [[popłuczyny oskrzelowe|popłuczyn oskrzelowych]] lub płynu z [[płukanie oskrzelowo-płucne|BAL]] lub
* dodatni wynik posiewu przynajmniej 1 materiału z [[popłuczyny oskrzelowe|popłuczyn oskrzelowych]] lub płynu z [[płukanie oskrzelowo-płucne|BAL]] lub
* zgodny obraz histopatologiczny materiału z biopsji płuca (zapalenie ziarniniakowe lub stwierdzenie [[prątki|prątków kwasoopornych]] (AFB)) i dodatni wynik posiewu materiału z biopsji lub zgodny obraz histopatologiczny materiału z biopsji płuca (zapalenie ziarniniakowe lub stwierdzenie prątków kwasoopornych (AFB)) i dodatni wynik posiewu przynajmniej 1 próbki plwociny lub 1 materiału z popłuczyn oskrzelowych lub płynu z BAL
* zgodny obraz histopatologiczny materiału z biopsji płuca (zapalenie ziarniniakowe lub stwierdzenie [[prątki|prątków kwasoopornych]] (AFB)) i dodatni wynik posiewu materiału z biopsji lub zgodny obraz histopatologiczny materiału z biopsji płuca (zapalenie ziarniniakowe lub stwierdzenie prątków kwasoopornych (AFB)) i dodatni wynik posiewu przynajmniej 1 próbki plwociny lub 1 materiału z popłuczyn oskrzelowych


== Leczenie ==
== Leczenie ==

Wersja z 10:48, 20 cze 2018

Mykobakterioza (także mikobakterioza) – choroba wywołana przez prątki (łac. Mycobacterium), inne niż prątek gruźlicy, które są nazywane prątkami atypowymi lub niegruźliczymi (NTM non-tuberculous mycobacteria lub MOTT mycobacteria other than tuberculousis). W Polsce stwierdza się około 200 przypadków rocznie[1].

Mykobakterie powszechnie występują w przyrodzie, a ich naturalnym rezerwuarem jest gleba i woda. Są saprofitami i występują w układzie oddechowym, przewodzie pokarmowym i układzie moczowym. W warunkach osłabionej odporności osobniczej, mogą się jednak stać źródłem zakażenia. Dochodzi to tego zwłaszcza w przypadkach:

Mykobakterie dzieli się 4 grupy:

  • prątki fotochromogenne,
  • prątki skotochromogenne,
  • prątki niechromogenne,
  • prątki szybko rosnące.

Inny podział rozróżnia tylko 2 grupy:

  • prątki wolno rosnące (do wytworzenia kolonii dochodzi w okresie 2 - 8 tygodni),
  • prątki szybko rosnące (tworzące kolonie w 3 - 5 dni).

W patologii ludzkiej największe znaczenia ma zakażenie Mycobacterium avium complex. Innymi czynnikami zakaźnymi dla człowieka są:

Objawy

Prątki niegruźlicze powodują zachorowanie o przebiegu podobnym do gruźlicy. Najczęściej jest to przewlekły kaszel, gorączka lub stan podgorączkowy, osłabienie, poty. Mykobakteriozy nie przenoszą się z człowieka na człowieka i najprawdopodobniej ze zwierząt na człowieka.

Rozpoznanie

Rozpoznanie mykobakteriozy opiera się na zgodności objawów klinicznych i potwierdzenia mikrobiologicznego.

Kryteria kliniczne (konieczne spełnienie wszystkich warunków):

  • objawy choroby płuc, guzki lub jamy na zdjęciu przeglądowym klatki piersiowej lub wieloogniskowe rozstrzenia oskrzeli z licznymi drobnymi guzkami
  • wykluczenie innej przyczyny prezentowanych objawów

Kryteria mikrobiologiczne:

  • dodatni wynik posiewu przynajmniej 2 próbek plwociny lub
  • dodatni wynik posiewu przynajmniej 1 materiału z popłuczyn oskrzelowych lub płynu z BAL lub
  • zgodny obraz histopatologiczny materiału z biopsji płuca (zapalenie ziarniniakowe lub stwierdzenie prątków kwasoopornych (AFB)) i dodatni wynik posiewu materiału z biopsji lub zgodny obraz histopatologiczny materiału z biopsji płuca (zapalenie ziarniniakowe lub stwierdzenie prątków kwasoopornych (AFB)) i dodatni wynik posiewu przynajmniej 1 próbki plwociny lub 1 materiału z popłuczyn oskrzelowych

Leczenie

W leczeniu stosuje się leki przeciwprątkowe (przeciwgruźlicze). czas leczenia wynosi co najmniej 12 miesięcy od uzyskania ujemnego posiewu, choć w niektórych przypadkach konieczne jest 2 letni okres leczenia. W przypadkach zakażenia Mycobacterium avium complex (MAC) podstawowym lekiem jest klaritromycyna w skojarzeniu z ethambutolem, rifampicyną i/lub ryfabutyną. W przypadkach AIDS obecnie zalecane są następujące schematy[2]:

  • klaritromycyna 500 mg 2 razy dziennie + EMB 1200 mg raz dziennie + ryfabutyna 300 mg raz dziennie,
  • azitromycyna 600 mg raz dziennie + EMB 1200 mg raz dziennie + ryfabutyna 300 mg raz dziennie.

Przypisy

Bibliografia

"Choroby wewnętrzne" pod red. A. Szczeklika, str. 601-602 ISBN 83-7430-069-8