Kurt von Morgen: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
1970gemini (dyskusja | edycje) m besser |
m int. |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:IB Lübeck – Curt v Morgen – 1912.jpg|thumb|Kurt von Morgen]] |
[[Plik:IB Lübeck – Curt v Morgen – 1912.jpg|thumb|Kurt von Morgen]] |
||
''' Kurt von Morgen''' (ur. [[1858]], zm [[1928]]) – [[Niemcy|niemiecki]] generał, mianowany do stopnia generała piechoty z 1919 roku. Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] dowódca związków taktycznych [[Armia Cesarstwa Niemieckiego|Armii Cesarstwa Niemieckiego]]. Walczył na [[Front Rumuński|Froncie Rumuńskim]]. |
''' Kurt von Morgen''' (ur. [[1858]], zm. [[1928]]) – [[Niemcy|niemiecki]] generał, mianowany do stopnia generała piechoty z 1919 roku. Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] dowódca związków taktycznych [[Armia Cesarstwa Niemieckiego|Armii Cesarstwa Niemieckiego]]. Walczył na [[Front Rumuński|Froncie Rumuńskim]]. |
||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
Wersja z 23:37, 25 cze 2018
Kurt von Morgen (ur. 1858, zm. 1928) – niemiecki generał, mianowany do stopnia generała piechoty z 1919 roku. Podczas I wojny światowej dowódca związków taktycznych Armii Cesarstwa Niemieckiego. Walczył na Froncie Rumuńskim.
Życiorys
W czasie mobilizacji przed I wojną światową 1914-18 wyznaczony na dowódcę 3 Dywizji Rezerwowej. Później w latach 1914-1918 dowódca 7 Korpusu Rezerwowego. Walczył z Korpusem na Froncie Rumuńskim. W sierpniu 1916 Grupa Operacyjna występująca pod jego nazwiskiem została odrzucona przez siły 7 Korpusu Rosyjskiego współdziałającego z wojskami rumuńskimi. 23 listopada 1916 roku pełnił funkcję dowódcy Grupy Operacyjnej, która przerwała front w kierunku na Ploeszti i wzięła do niewoli część sił lewoskrzydłowej grupy armii. W sierpniu 1917 roku odniósł sukces operacyjny nad Seretem, jednak działania wojsk rosyjsko rumuńskich pod dowództwem gen. E. Grigoresku nie dały wykorzystać powodzenia. 19 sierpnia 1917 r. w czasie kolejnej operacji Grupa Operacyjna gen. Morgana przeszła do natarcia, jednak została zatrzymana kontruderzeniem rumuńsko-rosyjskim. W roku 1918 został wyznaczony na dowódcę 14 Korpusu Rezerwowego.
Bibliografia
- K. A. Zalesskij I mirowaja wajna, Prawiteli i wojennaczalniki, wyd. WECZE Moskwa 2000 str. 183, 248, 250, 559