Fujiwara no Tokihira: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
. |
m wstawiam Szablon:Kontrola autorytatywna |
||
Linia 9: | Linia 9: | ||
* [[Jolanta Tubielewicz]]: Historia Japonii, Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo, Wrocław 1984, {{ISBN|83-04-01486-6}} |
* [[Jolanta Tubielewicz]]: Historia Japonii, Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo, Wrocław 1984, {{ISBN|83-04-01486-6}} |
||
* [[Maciej Kanert]]: Starożytna Japonia, WUJ, Kraków 2006, {{ISBN|83-233-2152-3}} |
* [[Maciej Kanert]]: Starożytna Japonia, WUJ, Kraków 2006, {{ISBN|83-233-2152-3}} |
||
{{Kontrola autorytatywna}} |
|||
[[Kategoria:Urodzeni w 871]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 871]] |
Wersja z 12:58, 12 sie 2018
Fujiwara no Tokihira (jap. 藤原 時平, ur. 871, zm. 26 kwietnia 909) - japoński polityk i dworzanin, żyjący w okresie Heian.
Życiorys
Po śmierci swojego ojca (Fujiwara Mototsune) w wieku 21 lat zostaje głową rodziny Fujiwara. Cesarz Uda zostawił urząd kampaku wolnym, ograniczając wpływy Fujiwarów, a dopuszczając do głosy pomniejsze arystokratyczne rodziny. Jednakże w 891 roku Tokiharze zostaje nadana ranga sangi. W 897 roku cesarzem zostaje Daigo, który pragnie kontynuować wolę ojca, ograniczając ród Fujiwarów. W 899 Tokihara zostaje ministrem lewej strony (sadaijin). Urząd ministra prawej strony sprawował uczony Sugawara Michizane, czyli, jak każdy kto nie był z rodu Fujiwarów, stanowił zagrożenie. W 900 roku Tokihara uknuł przebiegły plan przeciwko Michizane - oskarżył go o spiskowanie przeciwko cesarzowi. Jego plan się powiódł, w 901 Michizane zostaje skazany na honorowe zesłanie jako tymczasowy gubernator wyspy Kyushu, gdzie zmarł. Tokihara zmarł 26 kwietnia 909 roku i mimo wielu intryg nie udało mu się uzyskać upragnionego urzędu Kampaku.
Razem z cesarzem Daigo pieczołowicie zajmował się kodyfikacją prawa. Zaczął prace nad zestawem regulacji ówczesnego rządu japońskiego - Engishiki (延喜式), jednak została dokończona przez innych urzędników i zaprezentowana Dworowi w 927 roku. Po śmierci został zastąpiony przez swojego brata Fujiwarę Tadahirę, któremu w 971 udaje się zdobyć tytuł Kampaku.
Bibliografia
- Jolanta Tubielewicz: Historia Japonii, Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo, Wrocław 1984, ISBN 83-04-01486-6
- Maciej Kanert: Starożytna Japonia, WUJ, Kraków 2006, ISBN 83-233-2152-3