Eugeniusz Grandowski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
drobne redakcyjne Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
||
Linia 14: | Linia 14: | ||
|miejsce śmierci = [[Przemyśl]] |
|miejsce śmierci = [[Przemyśl]] |
||
|lata służby = 1887–1921 |
|lata służby = 1887–1921 |
||
|siły zbrojne = [[ |
|siły zbrojne = [[Plik:Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png|20px]] [[Armia Austro-Węgier]]<br />[[Plik:Orzełek II RP.svg|20px]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojsko Polskie]] |
||
|jednostki = |
|jednostki = |
||
|stanowiska = dowódca [[3 Brygada Artylerii Polowej Austro-Węgier|3 Brygady Artylerii Polowej]] |
|stanowiska = dowódca [[3 Brygada Artylerii Polowej Austro-Węgier|3 Brygady Artylerii Polowej]] |
||
Linia 23: | Linia 23: | ||
}} |
}} |
||
[[Plik:Gen. Eugeniusz Grandowski grave.jpg|thumb|Grobowiec na Cmentarzu Głównym w Przemyślu]] |
[[Plik:Gen. Eugeniusz Grandowski grave.jpg|thumb|Grobowiec na Cmentarzu Głównym w Przemyślu]] |
||
'''Eugeniusz Florentinus Grandowski''' (ur. 17 października 1865 w [[Oświęcim]]iu, zmarł 4 marca 1944 w [[Przemyśl]]u) – inżynier, generał major [[Armia Austro-Węgier| |
'''Eugeniusz Florentinus Grandowski''' (ur. 17 października 1865 w [[Oświęcim]]iu, zmarł 4 marca 1944 w [[Przemyśl]]u) – inżynier, generał major [[Armia Austro-Węgier|cesarskiej i królewskiej armii]], generał brygady [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]]. |
||
== Młodość, służba w austriackiej armii == |
== Młodość, służba w austriackiej armii == |
Wersja z 16:11, 19 sie 2018
generał major | |
Data i miejsce urodzenia |
17 października 1865 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
4 marca 1944 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1887–1921 |
Siły zbrojne | |
Stanowiska |
dowódca 3 Brygady Artylerii Polowej |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Eugeniusz Florentinus Grandowski (ur. 17 października 1865 w Oświęcimiu, zmarł 4 marca 1944 w Przemyślu) – inżynier, generał major cesarskiej i królewskiej armii, generał brygady Wojska Polskiego.
Młodość, służba w austriackiej armii
Pochodził z rodziny cesarsko-królewskiego urzędnika skarbowego[1]. Syn Jana i Józefy z domu Stępińskiej. W 1884 roku ukończył gimnazjum realne w Bielsku, następnie studiował w Akademii Wojskowo-Technicznej w Wiedniu[2]. Po trzyletnich studiach wojskowych żołnierz zawodowy i oficer armii austriackiej od 18 sierpnia 1887 roku. W latach 1891–1893 w kadrze WAT[2]. W 1893 r. ukończył Wyższy Kurs Artyleryjski i otrzymał przydział do 10 Brygady Artylerii Polowej w Przemyślu[1]. W 1895 ożenił się w Przemyślu z Kazimierą z d. Seifert[1]. W 1904 mianowany do kapitana i przeniesiony do Generalnego Dowództwa Artylerii w Wiedniu, gdzie służył do 1909 r.[1] Od 1 października 1909 roku przydzielony do komendy 10 Korpusu w Przemyślu w stopniu majora. W kwietniu 1914 mianowany podpułkownikiem i wyznaczony na dowódcę 10 pułku haubic polowych[1]. Z chwilą wybuchu I wojny światowej wyznaczony dowódcą 30 pułku armat polowych w Przemyślu, z którym walczył na froncie rosyjskim[2]. Brał udział w bitwie pod Kraśnikiem i Zamościem oraz w działaniach wojennych na Lubelszczyźnie. Na przełomie lat 1914/15 w walkach w Karpatach, walczył m.in. w bitwie pod Gorlicami, okolicach Twierdzy Przemyśl, ofensywie na Łuck i Równe, okolicach Rarańczy na Bukowinie[1]. W 1916 mianowany pułkownikiem i przeniesiony na front włoski, dowódca 3 Brygady Artylerii Polowej[1]. Na froncie włoskim walczył do końca wojny, m.in. w bitwie pod Alsiero[2]. 1 listopada 1917 mianowany generałem majorem[1]. W armii austriackiej służył do 3 listopada 1918.
Służba w WP, późniejsze losy
30 grudnia 1918 roku zgłosił się do WP, 20 stycznia 1919 roku zaliczony został do rezerwy WP. 8 marca 1919 roku mianowany kwatermistrzem Armii Wschód gen. T. Rozwadowskiego[2] (od końca marca gen. W. Iwaszkiewicza[1]). Zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dnia 1 czerwca 1919 r. Od lipca 1919 roku przez krótki czas szef artylerii w Armii Hallera, potem został mianowany inspektorem jednostek artylerii. Przez 7 miesięcy bez przydziału w związku z chorobą. W marcu i kwietniu 1920 r. na rozkaz Naczelnego Dowództwa prowadził inspekcję zapasowych baterii artylerii w dowództwach okręgów: Kraków, Lwów, Lublin i Kielce[1]. W październiku 1920 pracuje w komisji „Rola”, prowadzącej inspekcję taborów. Po tym krótko kieruje Okręgowym Centrum Instrukcyjnym w Krakowie[1]. Od listopada 1920 do kwietnia 1921 roku komendant Centrum Wyszkolenia 4 Armii dowodzonej przez gen. L. Skierskiego w Kobryniu[2]. 1 maja 1921 roku przeniesiony w stan spoczynku. Osiadł w Przemyślu, gdzie mieszkał od 1918. Po śmierci żony odziedziczył kilka kamienic, którymi administrował do września 1939 r. Działał jednocześnie w Związku Oficerów Rezerwy i organizacjach charytatywnych. Po wejściu Sowietów do Polski pozbawiony emerytury i dochodów z dzierżawy kamienic[1]. Pochowany na cmentarzu Głównym w Przemyślu w grobowcu rodzinnym swojej pierwszej żony[1].
Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa z Kazimierą Seifert miał córkę Marię. Z drugiego związku ze Stefanią Szałowską potomstwa nie było[1].
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Zdzisław P. Nicman: Przywracani pamięci. Gen. bryg. Eugeniusz Grandowski.
- ↑ a b c d e f Henryk P. Kosk: Generalicja polska. s. 163–164.
- ↑ Order Leopolda w 1919 został przekazany przez Eugeniusza Grandowskiego na rzecz Skarbu Polskiego, zob. Dary na Skarb polski. „Gazeta Lwowska”, s. 5, nr 70 z 25 marca 1919.
Bibliografia
- Konopczyński Władysław, Polski Słownik Biograficzny, Tom 8, Polska Akademia Umiejętności, Polska Akademia Nauk, 1960
- Stawecki Piotr, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994.
- Henryk P. Kosk: Generalicja polska t. 1. Pruszków: Ajaks, 1998, s. 163–164.
- Zdzisław Nicman: Przywracani pamięci. Gen. bryg. Eugeniusz Grandowski. Warszawa: Polska Zbrojna, marzec 1994.
Linki zewnętrzne
- Generałowie brygady II Rzeczypospolitej
- Oficerowie Armii Polskiej we Francji 1917–1919
- Pochowani na Cmentarzu Głównym w Przemyślu
- Polacy – generałowie armii austro-węgierskiej
- Polacy odznaczeni Krzyżem Zasługi Wojskowej
- Polacy odznaczeni Orderem Leopolda (Austria)
- Urodzeni w 1865
- Wojskowi związani z Przemyślem
- Zmarli w 1944