Słodowanie: Różnice pomiędzy wersjami

Proces [[kiełkowanie|kiełkowania]] odbywa się w tzw. skrzyniach (skrzynio-suszniach) lub odpowiednio skonstruowanych bębnach. Skrzynie wyposażone są w specjalne urządzenia, które przewracają grubą warstwę ziarna. Dziękiw temucelu mazapewnienia sięim gwarancję,jednakowych że cała warstwa ziarna będzie kiełkować w jednakowychwarunków warunkachrozwoju. Dawniej proces ten prowadzono na [[Klepisko (podłoga)|klepiskach]] (utwardzona powierzchnia, najczęściej podłogi stodół), gdzie warstwa słodu nazywała się grzędą.

Ziarno ręcznie układa się w jednolitą warstwę. W warstwie ziarna na klepiskach bardzo ciężko jest zapewnić odpowiednie warunki oraz dostęp powietrza dlatego do tego celu używane są są narzędzia takie jak [[Łopata (narzędzie)|łopata]] czy [[radełko]] do orania grzędy.

CzyTo czy etap kiełkowania dobiegł końca sprawdza się przez badanie fizjologicznego rozwoju [[Ziarniak|ziarna]]. W czasie procesu kiełkowania rozwijają się korzonki oraz kiełek liściowy, który nie może wyjść poza łuskę ziarna. [[Ziarniak|Ziarno]] z uszkodzoną łuską nazywane jest [[huzar (słodowanie)|huzarem]]. Ziarno z taką wadą nie może jednak przejść dalej, gdyż słód traci wtedy swoje wartości. Ogólnie ujmując w etapie kiełkowania dla [[słodownik]]ów oraz [[piwowar]]ów najważniejsze są wytwarzające się w tym procesie enzymy. Są one tak ważne ponieważ wykorzystuje się je w etapie zacierania na warzelni. Jednak w procesie kiełkowania enzymy te powodują, że nierozpuszczalne i niedostępne składniki ziarna stają się dostępne dzięki uzyskaniu tzw. rozluźnienia ziarna.

* Słód mokry posiada charakterystyczny zapach przypominający surowe ogórki. Można się o tym przekonać przechodząc koło słodowni.