Karol d’Artois: Różnice pomiędzy wersjami

Karol d'Artois
	; Herb Neapolu
	hrabia Sant’Agata de’ Goti
Okres	od 1345; do 31 sierpnia/; pocz. wrz. 1346
	kanclerz Królestwa Neapolu
Okres	od 1345; do 31 sierpnia/; pocz. wrz. 1346
	Dane biograficzne
Dynastia	Andegawenowie
Data i miejsce urodzenia	ok. 1300 ; Neapol
Data i miejsce śmierci	31 sierpnia/; pocz. wrz. 1346 ; Melfi
Ojciec	Robert I Mądry
Matka	Cantelma Cantelmo
Rodzeństwo	przyrodnie:; Karol Andegaweński; Ludwik; Helena; Maria d'Aquino
Żona	Marianna Scotto
Dzieci	Bertrand; Ludwik; Carlotto; Rostaino
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

[wersja nieprzejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Wersja z 00:48, 6 sty 2019

Karol d'Artois, it. Carlo Artus (ur. ok. 1298, zm. 31 sierpnia lub na początku września 1346) – neapolitański szlachcic i urzędnik sądowy. Nieślubny syn Roberta, następcy tronu Neapolu i Cantelma Cantelmo, pokojówka żony Roberta, Sanczy z Majorki.

Życiorys

Gdy w 1309 roku Robert został królem Neapolu, Karol zaistniał na dworze jako królewski bastard. W 1317 roku został szambelanem swego ojca i otrzymał władzę nad Pennaluce. W następnym roku Karol został stróżem zamku Santa Maria del Monte^[1]. W 1322 roku otrzymał baronię Roccaromana. Na łożu śmierci w 1343 r. król Robert wyznaczył Karola i królową Sanczę na opiekunów wnuczek, tj. przyrodnich bratanic Karola, Joanny i Marii, córek Karola Andegaweńskiego.^[2]

Po śmierci króla Roberta, korona przeszła na jego wnuczkę i bratanicę Karola, królową Joannę I. 20 maja 1345 r. Joanna ustanowiła swego wuja kanclerza Królestwa i jej osobistym doradcą. Z tej okazji stał się również hrabią Sant’Agata de’ Goti. Karol był jednym z głównych spiskowców przeciwko mężowi jego siostrzenicy, królowi Andrzejowi. Kiedy Andrzej został zamordowany we wrześniu 1345 roku, Karol został skazany na śmierć. Uciekł z dworu wraz z najstarszym synem, Bertrandem, i schronił się w swoim hrabstwie, jednak został pojmany przez Katarzynę II, łacińska cesarzowa i jej syna Ludwika z Tarentu, drugiego męża królowej Joanny.

Zmarł z powodu stresu lub trucizny w Melfi 31 sierpnia lub na początku września 1346 roku. Został pochowany w kościele św. Franciszka w Sant’Agata de’ Goti.

Życie rodzinne

Jego żoną była Marianna Scotto. Para miała czterech synów:

Bertrand, zabójca króla Andrzeja,
Ludwik, hrabia Sant’Agata de’ Goti,
Carlotto,
Rostaino.

Przypisy

↑ Van Kerrebrouck 2001, str. 275.
↑ Van Kerrebrouck 2001, str. 276.

Bibliografia

Van Kerrebrouck, Patrick (2000). Les Capétiens: 987-1328. 2. Franz Steiner Verlag. ISBN 2950150942.

[1] Van Kerrebrouck 2001, str. 275.

[2] Van Kerrebrouck 2001, str. 276.

[1]

[2]