Uwe-Jens Mey: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
kat.
PtjackBOT (dyskusja | edycje)
m Zmiana nazwy kategorii: Kategoria:Medaliści Zimowych Igrzysk Olimpijskich, Calgary 1988 → Kategoria:Medaliści Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988 (przy użyciu QRC)
Linia 49: Linia 49:
[[Kategoria:Niemieccy łyżwiarze szybcy]]
[[Kategoria:Niemieccy łyżwiarze szybcy]]
[[Kategoria:Niemieccy medaliści olimpijscy]]
[[Kategoria:Niemieccy medaliści olimpijscy]]
[[Kategoria:Medaliści Zimowych Igrzysk Olimpijskich, Calgary 1988]]
[[Kategoria:Medaliści Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988]]
[[Kategoria:Medaliści Zimowych Igrzysk Olimpijskich, Albertville 1992]]
[[Kategoria:Medaliści Zimowych Igrzysk Olimpijskich, Albertville 1992]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Warszawie]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Warszawie]]

Wersja z 21:04, 16 mar 2019

Uwe-Jens Mey
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1963
Warszawa

Dyscypliny

łyżwiarstwo szybkie

Dorobek medalowy
Reprezentacja  NRD
Igrzyska olimpijskie
złoto Calgary 1988 500 m
srebro Calgary 1988 1000 m
MŚ w wieloboju sprinterskim
srebro West Allis 1988 wielobój
srebro Heerenveen 1989 wielobój
Puchar Świata (500 m)
1. miejsce
1987/1988
1. miejsce
1988/1989
1. miejsce
1989/1990
2. miejsce
1985/1986
Puchar Świata (1000 m)
1. miejsce
1988/1989
1. miejsce
1989/1990
Reprezentacja  Niemcy
złoto Albertville 1992 500 m
MŚ w wieloboju sprinterskim
srebro Inzell 1991 wielobój
Puchar świata (500 m)
2. miejsce
1990/1991

Uwe-Jens Mey (ur. 13 grudnia 1963 w Warszawie) – niemiecki łyżwiarz szybki, trzykrotny medalista olimpijski, trzykrotny wicemistrz świata oraz pięciokrotny zdobywca Pucharu Świata.

Kariera

Do zjednoczenia Niemiec reprezentował barwy NRD. Specjalizował się w dystansach sprinterskich. Pierwszy medal na arenie międzynarodowej zdobył w 1988 roku, kiedy zajął drugie miejsce na mistrzostwach świata w wieloboju sprinterskim w West Allis, gdzie przegrał tylko z Danem Jansenem z USA. Wynik ten powtórzył na mistrzostwach w Heerenveen w 1989 roku oraz rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach w Inzell, w obu przypadkach ulegając tylko z reprezentującym ZSRR Iharem Żalazouskim. W 1988 roku brał także udział w igrzyskach olimpijskich w Calgary, gdzie zwyciężył w biegu na 500 m, a na dwukrotnie dłuższym dystansie był drugi za Nikołajem Gulajewem z ZSRR. Ostatnie trofeum wywalczył podczas igrzysk w Albertville w 1992 roku, gdzie ponownie zwyciężył w biegu na 500 m. Ponadto trzykrotnie zwyciężał w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata na dystansie 500 m oraz dwukrotnie na dystansie 1000 m.

Dwa razy bił rekordy świata[1].

Bibliografia

Przypisy