Stanisław Kostka Łukomski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa ujedn. i przek., WP:SK, drobne merytoryczne (catholic-hierarchy)
Wsuwka (dyskusja | edycje)
Linia 91: Linia 91:
== Linki zewnętrzne ==
== Linki zewnętrzne ==
* {{Catholic-hierarchy|biskup|bluko}} [dostęp 2010-10-21].
* {{Catholic-hierarchy|biskup|bluko}} [dostęp 2010-10-21].
*[https://polona.pl/search/?filters=creator:%22%C5%81ukomski,_Stanis%C5%82aw_(1874--1948)%22,public:1 Publikacje Stanisława Kostki Łukomskiego] w serwisie [https://polona.pl Polona.pl]


{{Biskupi poznańscy}}
{{Biskupi poznańscy}}

Wersja z 12:52, 10 kwi 2019

Stanisław Kostka Łukomski
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 października 1874
Borek

Data śmierci

28 października 1948

Miejsce pochówku

Łomża

Biskup diecezjalny łomżyński
Okres sprawowania

1926–1948

Sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski
Okres sprawowania

1926–1946

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

24 lutego 1898

Nominacja biskupia

8 marca 1920

Sakra biskupia

23 maja 1920

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

23 maja 1920

Konsekrator

Adolf Szelążek

Współkonsekratorzy

Wojciech Owczarek

Stanisław Kostka Łukomski (ur. 21 października 1874 w Borku, zm. 28 października 1948) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy poznański w latach 1920–1926, biskup diecezjalny łomżyński w latach 1926–1948, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski w latach 1926–1946.

Życiorys

Urodził się we wsi Borek, w parafii Sadki, w archidiecezji gnieźnieńskiej. 24 lutego 1898 został wyświęcony na kapłana.

Po 1900 był członkiem Ligi Narodowej[1].

Po odzyskaniu niepodległości nabył tereny wokół jeziora Malta w Poznaniu, gdzie 3 maja 1919 odbyła się uroczystość rozpoczęcia sypania kopca[2].

8 marca 1920 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji poznańskiej ze stolicą tytularną Sicca Veneria. Po śmierci kardynała Edmunda Dalbora w 1926 przez krótki czas zarządzał archidiecezją jako wikariusz kapitulny.

24 czerwca 1926 został biskupem diecezjalnym diecezji łomżyńskiej. Koordynował pracę diecezjalnej Akcji Katolickiej, przyczynił się do rozbudowy katedry. Od 1926 pełnił także funkcję sekretarza Konferencji Episkopatu Polski, z której zrezygnował w 1936, ale jego rezygnacja została przyjęta dopiero w maju 1946.

Sympatyzował z endecją, był zdecydowanym oponentem Józefa Piłsudskiego. Był znany ze swoich skrajnie prawicowych poglądów. W 1922 potępił powszechny strajk rolny w Wielkopolsce, co było jedną z przyczyn jego niepowodzenia[3]. W 1947 w liście do władz komunistycznych potępił morderstwo w Zawadach dokonane przez bojówkę „armii podziemnej narodowej”, w którym zginęły 3 osób, w tym starosta łomżyński[4].

W 1948, jako nieprzejednany przeciwnik władz komunistycznych, był najpoważniejszym kandydatem na urząd arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski, opróżniony po śmierci Augusta Hlonda.

28 października 1948 zginął w niewyjaśnionym wypadku samochodowym na trasie Ostrów MazowieckaŁomża. Został pochowany 4 listopada 1948 w katedrze łomżyńskiej[5].

Odznaczenia

Dekretem z 29 grudnia 1921 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[6].

Przypisy

  1. S. Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 578.
  2. Obchody Trzeciego Maja. „Przewodnik Katolicki”. rok XXV, nr 20. s. 156–158. [dostęp 2013-01-13]. 
  3. A. Czubiński, Stanowisko NPR wobec narodu, klasy społecznej i państwa narodowego, [w:] Ewolucja systemu politycznego w Polsce w latach 1914–1998. T. 1. Odbudowanie niepodległego państwa i jego rozwój do 1945 r. Cz. 1, Zbiór studiów, UAM, Poznań 1999, s. 304.
  4. K. Kersten: Narodziny systemu władzy. Polska 1943–1948. Poznań: Kantor Wydawniczy SAWW, 1990, s. 337. ISBN 83-85066-09-8.
  5. K. Sychowicz. Przeciwnicy władzy ludowej. O abp. Romualdzie Jałbrzykowskim i bp. Stanisławie Kostce Łukomskim. „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej”. nr 12 (59), s. 64, grudzień 2005. ISSN 1641-9561. [dostęp 2013-08-17]. 
  6. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 19. [dostęp 2015-03-09].

Linki zewnętrzne