Michał Stolarczyk: Różnice pomiędzy wersjami

Syn Franciszka i Eleonory z Gąsków. W l.latach [[1930]]-[[1934|34]] był uczniem Szkoły Apostolskiej św. Gabriela od MB Bolesnej, prowadzonej przez oo. pasjonistów w Przasnyszu. Po ukończeniu 7 klas gimnazjalnych wstąpił do [[nowicjat]]u pasjonistów w [[Sadowie (województwo wielkopolskie)|Sadowiu]] k. [[Ostrów Wielkopolski|Ostrowa Wlkp]]. W [[1935]] złożył pierwsze [[śluby zakonne|śluby]] czasowe i wrócił do Przasnysza, by rozpocząć studia teologiczne. W [[1936]] skierowany na dalsze studia do [[Rzym]]u. [[Święcenia kapłańskie]] przyjął w [[1940]]. W [[1942]] uzyskał licencjat z teologii w Ateneum Dominikańskim Angelicum, w 1944 r. ukończył Papieski Instytut Biblijny. W l.latach [[1945]]-[[1947|47]] wykładowca teologii biblijnej w międzynarodowym domu studiów na Monte Celio.

Wrócił do kraju w 1947 z nominacją na zastępcę przełożonego wiceprowincji polskiej [[zakon]]u. W l.latach 1947-[[1949|49]] mistrz nowicjatu w Sadowiu, od 1949 dyrektor kleryków i lektor w Wyższym [[seminarium duchowne|Seminarium Zakonnym]] w Przasnyszu. Różne odpowiedzialne funkcje seminaryjne (m.in. prefekta studiów, dyrektora studentów i wykładowcy [[Biblia|Pisma św.]]) pełnił do [[1969]], należąc niemal bez przerwy aż do śmierci do zarządu polskiej [[prowincja zakonna|prowincji]] pasjonistów (w randze konsultora). Brał udział w [[kapituła generalna|kapitułach generalnych]] zgromadzenia, [[synod]]ach i pracach różnych komisji jako delegat prowincji polskiej.