Roger z Salerno: Różnice pomiędzy wersjami

Był synem [[Ryszard z Salerno|Ryszarda de Hauteville]] (syna Drogo de Hauteville’a) i siostry [[Tankred (regent Antiochii)|Tankreda de Hauteville]], po śmierci którego rządził Antiochią w imieniu nieletniego [[Boemund II|Boemunda II]]. Podobnie jak Tankred, Roger prowadził ciągłe walki z muzułmanami z [[Aleppo]], dążąc do zajęcia miasta. W 1114 trzęsienie ziemi zniszczyło szereg umocnień Antiochii, więc Roger zabrał się za ich odbudowę, szczególny nacisk kładąc na te przygraniczne. W roku 1115, w obliczu najazdu armii [[Wielcy Seldżucy|Wielkich Seldżuków]], zawarł sojusz z muzułmańskimi [[atabeg]]ami Lulu z Aleppo i [[Tughtakin]]em z [[Damaszek|Damaszku]]. Sojusznicza armia szybko jednak rozpadła się, i ostatecznie 14 września 1115 roku [[Bitwa pod Sarmin|pod Danis]] Roger zaatakował Seldżuków dysponując jedynie siłami Antiochii i niewielkimi posiłkami z [[Hrabstwo Edessy|Edessy]]. Wykorzystując czynnik zaskoczenia wybił wtedy nieprzyjacielską armię niemal do nogi. Była to ostatnia próba odzyskania władzy nad [[Syria|Syrią]] przez Wielkich Seldżuków.

Wydawało się, że po tym zwycięstwie Rogerowi uda się wreszcie zdobyć Aleppo, jednak w 1118 roku mieszkańcy miasta wezwali na pomoc [[Ilghazi]]ego z dynastii [[Artukidzi|Artukidów]], jednego z najpotężniejszych władców w tym regionie, który przejął władzę nad miastem. Ilghazi najechał księstwo w 1119 roku, Roger zaś nie zaczekał na posiłki z [[Królestwo Jerozolimskie|Jerozolimy]] i [[Hrabstwo Trypolisu|Trypolisu]], i wyruszył przeciwko niemu jedynie z silami Antiochii. W dniu 28 czerwca zorientował się, że jego armia została otoczona, i podjął nieudaną próbę wyrwania się z kotła, podczas której zginął wraz z niemal wszystkimi żołnierzami. Co nader znamienne, miejsceMiejsce bitwy zostało później nazwane „krwawym polem” (łac. ''Ager Sanguinis''), i właśnie jako [[bitwa na Krwawym Polu]] przeszłastarcie onaprzeszlo do historii. W wyniku tej klęski, w rezultacie której Antiochia straciła kwiat swojego [[Normanowie|normańskiego]] rycerstwa, i pozycja księstwa wśród państw krzyżowców znacznie spadła, a Aleppo ze strony broniącej się przed Antiochią przekształciło się w agresywną siłę zagrażającą jej istnieniu.