Język mongorski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne techniczne |
Rozszerzanie linkowania do wikisłownika Szablon:Język infobox i inne poprawki |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Język infobox |
{{Język infobox |
||
⚫ | |||
| kolor=009999| barwa=ffffff |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
|klasyfikacja = |
|||
| pozycja = |
|||
* [[Języki ałtajskie]] |
|||
* [[Języki mongolskie]] |
* [[Języki mongolskie]] |
||
* Języki wschodniomongolskie |
|||
* Języki mongorskie |
|||
* '''Język mongorski (tu)'''<ref>{{Cytuj stronę | url = https://www.ethnologue.com/subgroups/mongour | tytuł = Mongour | autor = Gary F. Simons i Charles D. Fennig | data = 2018 | praca = Ethnologue: Languages of the World, Twenty-first edition | opublikowany = SIL International | język = en | data dostępu = 2018-11-23}}</ref> |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
|organ regulujący = |
|||
⚫ | |||
| |
|iso1 = |
||
| |
|iso2 = |
||
| |
|iso3 = mjg |
||
|sil = MJG |
|||
| język = | przymiotnik2 = |wikisłownik= |
|||
|kod = |
|||
|dialekty = |
|||
|mapka = |
|||
|opis = |
|||
|wikisłownik = |
|||
}} |
}} |
||
Wersja z 23:18, 5 gru 2019
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
ok. 90 tys. | ||
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Status oficjalny | |||
język urzędowy | Chiny, język oficjalnie uznanej mniejszości Tu; nie ma statusu jęz. państwowego | ||
UNESCO | 4 poważnie zagrożony↗, 3 zdecydowanie zagrożony↗ | ||
Ethnologue | 7 wypierany↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | mjg | ||
IETF | mjg | ||
Glottolog | tuuu1240 | ||
Ethnologue | mjg | ||
Linguist List | mjg | ||
WALS | mgg | ||
SIL | MJG | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język mongorski (tu) – język z rodziny mongolskiej, używany przez mniejszość narodową Tu w Chinach w prowincjach Gansu i Qinghai.
Jest najbardziej zbliżony do języków bao’an, dongxiang i mongolskiego. Wyróżnia się dwa główne, słabo wzajemnie zrozumiałe dialekty: Huzhu (na północy, ok. 60 tys. użytkowników) i Minhe (w płd. części terytorium, ok. 30 tys.)[2]. Ethnologue podaje dla Huzhu (inne nazwy: Mongghul, Halchighol, Naringhol) - 50 tys., a dla Minhe (Mangghuer) - 25 tys. użytkowników. Wyróżnia też poddialekty Huzhu: Halchi, Naringhol, Karlong (18 tys. użytkowników) i określa mongorski jako najbardziej zróżnicowany z języków mongolskich[3].
Większość użytkowników jest dwujęzyczna, zazwyczaj posługują się językiem chińskim lub tybetańskim. Większa umiejętność pisania w drugich językach (77%), niż w mongorskim (zaledwie ok. 200 użytkowników; czytać umie ok. 2000); język zapisywany jest alfabetem łacińskim, pismem opartym o pinyin. Ok. 30 tys. Tu całkowicie zarzuciło użycie mongorskiego i używa wyłącznie chińskiego[3].
S. Godziński podaje dla mongorskiego liczbę 204 tys. użytkowników[4].
Mongorski ma szyk SOV (podmiot-dopełnienie-orzeczenie; kolejność rozróżnia podmiot i dopełnienie bliższe), czasowniki mogą mieć 3-4 przyrostki; rodzaje oznaczane przez wyrażenia przyimkowe[3].
Przypisy
- ↑ Gary F. Simons i Charles D. Fennig: Mongour. [w:] Ethnologue: Languages of the World, Twenty-first edition [on-line]. SIL International, 2018. [dostęp 2018-11-23]. (ang.).
- ↑ Walter Schearer, Hongkai Sun: Speakers of the Non-Han Languages and Dialects of China. Lewiston: Edwin Mellen Press, 2002. ISBN 0-7734-7306-8.
- ↑ a b c M. Paul Lewis: Tu. A language of China. [w:] Ethnologue: Languages of the World, Sixteenth edition. [on-line]. SIL International, 2009. s. Dallas, Tex.. [dostęp 2010-04-29]. (ang.).
- ↑ Stanisław Godziński: Współczesny język mongolski. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 1998, s. 6. ISBN 83-86483-82-2.