Korosteń: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Historia: drobne merytoryczne |
|||
Linia 28: | Linia 28: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
Od VIII do XIII wieku na obszarze współczesnego miasta istniały trzy oddzielne grody, dwa od VIII do połowy X wieku, trzeci zaś od VIII do XIII wieku, które odpowiadały wspominanemu w [[latopis]]ach Iskorosteniowi, głównemu ośrodkowi wschodniosłowiańskiego plemienia [[Drewlanie|Drewlan]]. Iskorosteń wzmiankowany był w ''[[Powieść minionych lat|Powieści minionych lat]]'', gdzie pod rokiem 945 opisano bunt Drewlan przeciwko wielkiemu księciu kijowskiemu [[Igor Rurykowicz|Igorowi]], który domagał się podwyższenia [[danina|daniny]], zakończony pokonaniem drużyny książęcej i zabójstwem samego księcia przez Drewlan. Rok później księżna [[Olga Kijowska|Olga]], żona Igora, w ramach odwetu najechała Drewlan i spaliła Iskorosteń, włączając przy tym ziemie plemienia do [[Ruś Kijowska|państwa kijowskiego]]. Po najazdach Tatarów na Ruś w latach 1237-1241 miejscowość opustoszała i z czasem zaczęto nazywać ją Drewlanką. W 1362 roku dawne ziemie Drewlan zostały wcielone do [[Wielkie Księstwo Litewskie|Wielkiego Księstwa Litewskiego]]. Pod koniec XIV wieku utworzono nową osadę Iskorosteń, która wchodziła później w skład [[Powiat owrucki (województwo kijowskie)|powiatu owruckiego]] w [[województwo kijowskie|województwie kijowskim]]. W 1586 roku miejscowość stała się własnością Prokopa Mierzwińskiego, który uzyskał później od króla [[Zygmunt III Waza|Zygmunta III Wazy]] zezwolenie na budowę miasteczka i wzniesienie fortyfikacji dla obrony przed Tatarami. W 1589 roku ukończono budowę zamku, a w 1598 roku król nadał Iskorosteniowi [[prawo magdeburskie]]. |
|||
Do X w. gród pod nazwą Iskorosteń, był jedną z głównych siedzib plemienia [[Drewlanie|Drewlan]]. W 946 [[Oblężenie Iskorostenia|oblegany]] i zdobyty przez [[Rusowie|Rusów]]. |
|||
{{cytat|Iskorost dziś jest wioską, było znaczném miastem przed założeniem dynastii Ruryków; ma pamiętnych wiele mogił, starémi dębami już zarosłych. Zdobywając Iskorost poległ [[Igor Rurykowicz|Igor]], syn [[Ruryk]]a, synowiec [[Oleg Mądry|Olega]], będący pod jego przychodzień Normandski; miał tylko prawo oręża, władzę idącą nie od narodu, ale z miecza; Drewlanie go zwyciężyli, ale pomściła się śmierci jego [[Olga Kijowska|Olga]], która mu usypała dwie mogiły, w jednéj pochowano ciało jego, w drugiéj zwyciężonych nieprzyjaciół, których stołeczne miasto Iskorost spaliła. Takie naprzykład podania o Iskorosti się do dziś w pamięci mieszkańców zachowują: że przez Olgę chciwą zemsty, były wróble połapane i wypuszczone z przywiązanémi siarczystémi lontami, strzechy miasta pozapalały; że cerkiew się w czasie nabożeństwa zamknęła i sama posuwając się z ludem do brzegu przepaści z nim wpadła; wszyscy bez ratunku zginęli. Zachowuje się dotąd kopiec Olgi: mogiły Iskorosti są pomnikiem i dowodem silniejszym jak księgi, że Rurykowie nie byli narodowymi książętami, ale obcymi przychodniami, zdobywcami z cudzéj ziemi; przez miecz i zdradę do panowania i władzy przyszli. (...) |
|||
<ref name="Iwanowski">[[Eustachy Iwanowski]], [http://archive.org/stream/rozmowyopolskij00iwangoog#page/n677/mode/2up Rozmowy o polskiéj koronie], Kraków [[1873]], na str. 666</ref> |
|||
}} |
|||
W [[I Rzeczpospolita|I Rzeczypospolitej]] przynależał administracyjnie do [[Powiat owrucki (województwo kijowskie)|powiatu owruckiego]] [[Województwo kijowskie|województwa kijowskiego]]. W 1589 [[Król Polski|król]] [[Zygmunt III Waza]] nadał miejscowości [[prawa miejskie]]<ref>{{Cytuj | url=http://rzecz-pospolita.com/korosten0.php3 | tytuł=::Korosteń :Korosteń prawobrzeżna | opublikowany=rzecz-pospolita.com | data dostępu=2017-11-24}}</ref>. Miasto zostało utracone w 1793 w [[II rozbiór Polski|II rozbiorze Polski]] na rzecz [[Imperium Rosyjskie]]go. |
|||
W październiku 1920 Polacy odnieśli zwycięstwo w [[Zagon na Korosteń|zagonie na Korosteń]], który był jednym z ostatnich epizodów [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]]. Po [[Traktat ryski (1921)|traktacie ryskim]] miasto znalazło się w granicach [[ZSRR]]. |
W październiku 1920 Polacy odnieśli zwycięstwo w [[Zagon na Korosteń|zagonie na Korosteń]], który był jednym z ostatnich epizodów [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]]. Po [[Traktat ryski (1921)|traktacie ryskim]] miasto znalazło się w granicach [[ZSRR]]. |
Wersja z 03:29, 2 lut 2020
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||
Rejon | |||||
Burmistrz |
Wołodymyr Moskałenko | ||||
Powierzchnia |
42,308[1] km² | ||||
Populacja (2019) • liczba ludności |
| ||||
Kod pocztowy |
11500 | ||||
Tablice rejestracyjne |
AM | ||||
Położenie na mapie obwodu żytomierskiego | |||||
Położenie na mapie Ukrainy | |||||
50°57′N 28°38′E/50,950000 28,633333 | |||||
Strona internetowa |
Korosteń (ukr. Коростень) – miasto na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim, nad rzeką Uż, dopływem Prypeci, siedziba administracyjna rejonu korosteńskiego. W 2019 roku liczyło ok. 62,9 tys. mieszkańców[2]. Węzeł kolejowy i ośrodek przemysłu maszynowego, porcelanowego, drzewnego, chemii gospodarczej, lekkiego i spożywczego. W pobliżu miasta znajdują się kamieniołomy granitu[3].
Historia
Od VIII do XIII wieku na obszarze współczesnego miasta istniały trzy oddzielne grody, dwa od VIII do połowy X wieku, trzeci zaś od VIII do XIII wieku, które odpowiadały wspominanemu w latopisach Iskorosteniowi, głównemu ośrodkowi wschodniosłowiańskiego plemienia Drewlan. Iskorosteń wzmiankowany był w Powieści minionych lat, gdzie pod rokiem 945 opisano bunt Drewlan przeciwko wielkiemu księciu kijowskiemu Igorowi, który domagał się podwyższenia daniny, zakończony pokonaniem drużyny książęcej i zabójstwem samego księcia przez Drewlan. Rok później księżna Olga, żona Igora, w ramach odwetu najechała Drewlan i spaliła Iskorosteń, włączając przy tym ziemie plemienia do państwa kijowskiego. Po najazdach Tatarów na Ruś w latach 1237-1241 miejscowość opustoszała i z czasem zaczęto nazywać ją Drewlanką. W 1362 roku dawne ziemie Drewlan zostały wcielone do Wielkiego Księstwa Litewskiego. Pod koniec XIV wieku utworzono nową osadę Iskorosteń, która wchodziła później w skład powiatu owruckiego w województwie kijowskim. W 1586 roku miejscowość stała się własnością Prokopa Mierzwińskiego, który uzyskał później od króla Zygmunta III Wazy zezwolenie na budowę miasteczka i wzniesienie fortyfikacji dla obrony przed Tatarami. W 1589 roku ukończono budowę zamku, a w 1598 roku król nadał Iskorosteniowi prawo magdeburskie.
W październiku 1920 Polacy odnieśli zwycięstwo w zagonie na Korosteń, który był jednym z ostatnich epizodów wojny polsko-bolszewickiej. Po traktacie ryskim miasto znalazło się w granicach ZSRR.
Od sierpnia 1941 do grudnia 1943 było okupowane przez Niemcy.
W 1989 liczyło 72 367 mieszkańców[4].
W 2013 liczyło 65 503 mieszkańców[5].
Zabytki
- Gmach dawnego sądu okręgowego
- Gmach biblioteki z lat 1925-1927
- Gmach szkoły zawodowej
-
Gmach dawnego sądu okręgowego
-
Biblioteka publiczna
-
Szkoła zawodowa
Miasta partnerskie
Od 20 stycznia 2007 roku miasto partnerskie z miastem Kraśnik (woj. lubelskie). Korosteń będzie jednym z kilkudziesięciu partnerów realizujących projekt "Polsko-Ukraiński Ośrodek Edukacji Publicznej".
Przypisy
- ↑ Про зміну і встановлення меж міста Коростень і Коростенського району Житомирської області. Верховна Рада України – Законодавство України. [dostęp 2020-02-01]. (ukr.).
- ↑ Чисельність населення (за оцінкою) на 1 грудня 2019 року та середня чисельність у січні–листопаді 2019 року. Головне управління статистики у Житомирській області. [dostęp 2020-02-01]. (ukr.).
- ↑ Korosten. Encyclopedia of Ukraine. [dostęp 2020-02-01]. (ang.).
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор.57
Linki zewnętrzne
- Iskorość, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 305 .