Helofity: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Szoltys-bot (dyskusja | edycje)
m MalarzBOT: przerabiam link na wywołanie szablonu {{encyklopedia PWN}}
Linia 11: Linia 11:
== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
*{{cytuj książkę|autor r=Dietrich von Denffer|rozdział=Morfologia| inni= Eduard Strasburger (red.)|tytuł=Botanika: podręcznik dla szkół wyższych| wydanie=2 pol. według 28 oryg| wydawca=PWRiL|strony= 222, 242| miejsce=Warszawa|rok=1967}}
*{{cytuj książkę|autor r=Dietrich von Denffer|rozdział=Morfologia| inni= Eduard Strasburger (red.)|tytuł=Botanika: podręcznik dla szkół wyższych| wydanie=2 pol. według 28 oryg| wydawca=PWRiL|strony= 222, 242| miejsce=Warszawa|rok=1967}}
*{{encyklopedia PWN|id = 878624|tytuł=|data dostępu=2010-05-12}}
*{{cytuj stronę|tytuł=Błotne rośliny|url= http://archive.is/20130504045821/http://encyklopedia.pwn.pl/haslo.php?id=3878624| praca=Encyklopedia PWN|opublikowany = pwn.pl|data dostępu= 2010-05-12|język= pl}}


[[Kategoria:Zespoły organizmów wodnych]]
[[Kategoria:Zespoły organizmów wodnych]]

Wersja z 21:41, 28 lut 2020

Jeżogłówka gałęzista
Zimujące helofity szuwaru szerokopałkowego – nadziemne i nadwodne części obumarłe

Helofity, rośliny błotnopączkowe, geofity bagienne, rośliny błotnerośliny, których pączki odnawiające zimują w błocie. Według klasyfikacji Raunkiæra są jedną z grup kryptofitów, czyli roślin skrytopączkowych. W strefach klimatycznych, w których występują okresy niesprzyjające wegetacji roślin (np. zima) części nadziemne roślin obumierają, niesprzyjający zaś wegetacji okres przetrwają pączki znajdujące się w błocie. Na wiosnę odtwarza się z nich nowy pęd nadziemny.

Nazwa "helofity" najczęściej odnosi się także do wszystkich roślin błotnych (szuwarowych), które według klasyfikacji Raunkiæra mogą być również hydrofitami, a nawet geofitami (granica między tymi grupami jest płynna).

Zobacz też

Bibliografia

  • Dietrich von Denffer: Morfologia. W: Botanika: podręcznik dla szkół wyższych. Eduard Strasburger (red.). Wyd. 2 pol. według 28 oryg. Warszawa: PWRiL, 1967, s. 222, 242.
  • [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2010-05-12].