Velites: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
przebudowa artykułu w oparciu o źródło
int., ilustracja, drobne redakcyjne
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Velite.png|thumb|Welita w walce]]
[[Plik:Velites Arverniales 2012.JPG|thumb|Welita (rekonstrukcja)]]
'''Welici''' ([[Łacina|łac.]] ''Velites'', w liczbie pojedynczej ''veles'') – w okresie [[Republika rzymska|republiki rzymskiej]] piechota lekkozbrojna, prowadząca działania przed linią [[manipuł]]ów. Formacja ta wywodziła się z wcześniejszych [[leves]].
'''Velites''' ([[Łacina|łac.]] ''Welici'', liczba pojedyncza ''veles'') – w okresie [[Republika rzymska|republiki rzymskiej]] piechota lekkozbrojna, prowadząca działania przed linią [[manipuł]]ów. Formacja ta wywodziła się z wcześniejszych ''[[leves]]''.


Velites byli najmłodsi, najruchliwsi i najmniej doświadczeni spośród [[żołnierz]]y wchodzących w skład [[legion]]u. Na ich uzbrojenie składało się kilka krótkich [[Oszczep (broń)|oszczepów]] ''[[iaculum]]'' o długości około 1, 2 metra, krótkie [[miecz]]e i czasami okrągłe [[Tarcza (uzbrojenie)|tarcze]] ''[[Parma (tarcza)|parma]]'', o średnicy poniżej 1 metra.
''Velites'' byli najmłodsi, najruchliwsi i najmniej doświadczeni spośród [[żołnierz]]y wchodzących w skład [[legion]]u. Na ich uzbrojenie składało się kilka krótkich [[Oszczep (broń)|oszczepów]] ''[[iaculum]]'' o długości około 1,2 metra, krótkie [[miecz]]e i czasami okrągłe [[Tarcza (uzbrojenie)|tarcze]] ''[[Parma (tarcza)|parma]]'', o średnicy poniżej 1 metra.


Velites nosili często skóry drapieżników (na przykład wilków, niedźwiedzi), które miały być źródłem mocy. Rzadko używali też lekkich skórzanych [[hełm]]ów. Często w wyposażeniu znajdowała się także [[proca]], która miała zasięg do 180 metrów. Grupę zbliżoną do nich wiekiem i wyszkoleniem bojowym, jednak ze znacznymi różnicami w uzbrojeniu, stanowili ''[[hastati]]''.
''Velites'' nosili często skóry drapieżników (na przykład wilków, niedźwiedzi), które miały być źródłem mocy i odwagi. Rzadko używali też lekkich skórzanych [[hełm]]ów. Często w wyposażeniu znajdowała się także [[proca]], która miała zasięg do 180 metrów. Grupę zbliżoną do nich wiekiem i wyszkoleniem bojowym, jednak ze znacznymi różnicami w uzbrojeniu, stanowili ''[[hastati]]''.


Podczas bitwy velites, wysunięci przed pierwszą linię piechoty ciężkozbrojnej, staczali potyczki i nękali przeciwnika pociskami. Kiedy cały legion był gotowy do walki, wycofywali się na tyły przez przerwy między manipułami. Velites zniknęli z pól bitewnych wraz z wprowadzeniem reformy [[Armia rzymska|armii rzymskiej]] przez konsula [[Gajusz Mariusz|Gajusza Mariusza]].
Podczas bitwy ''velites'', wysunięci przed pierwszą linię piechoty ciężkozbrojnej, staczali potyczki i nękali przeciwnika pociskami. Kiedy cały legion był gotowy do walki, wycofywali się na tyły przez przerwy między manipułami. ''Velites'' zniknęli z pól bitewnych wraz z wprowadzeniem reformy [[Armia rzymska|armii rzymskiej]] przez konsula [[Gajusz Mariusz|Gajusza Mariusza]].


== Zobacz też ==
== Zobacz też ==

Wersja z 18:52, 10 kwi 2020

Welita (rekonstrukcja)

Velites (łac. Welici, liczba pojedyncza veles) – w okresie republiki rzymskiej piechota lekkozbrojna, prowadząca działania przed linią manipułów. Formacja ta wywodziła się z wcześniejszych leves.

Velites byli najmłodsi, najruchliwsi i najmniej doświadczeni spośród żołnierzy wchodzących w skład legionu. Na ich uzbrojenie składało się kilka krótkich oszczepów iaculum o długości około 1,2 metra, krótkie miecze i czasami okrągłe tarcze parma, o średnicy poniżej 1 metra.

Velites nosili często skóry drapieżników (na przykład wilków, niedźwiedzi), które miały być źródłem mocy i odwagi. Rzadko używali też lekkich skórzanych hełmów. Często w wyposażeniu znajdowała się także proca, która miała zasięg do 180 metrów. Grupę zbliżoną do nich wiekiem i wyszkoleniem bojowym, jednak ze znacznymi różnicami w uzbrojeniu, stanowili hastati.

Podczas bitwy velites, wysunięci przed pierwszą linię piechoty ciężkozbrojnej, staczali potyczki i nękali przeciwnika pociskami. Kiedy cały legion był gotowy do walki, wycofywali się na tyły przez przerwy między manipułami. Velites zniknęli z pól bitewnych wraz z wprowadzeniem reformy armii rzymskiej przez konsula Gajusza Mariusza.

Zobacz też

Źródło