Sergiusz (Pietrow, metropolita odeski): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
szablon
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
Linia 98: Linia 98:
|następca = [[Włodzimierz (Sabodan)]]
|następca = [[Włodzimierz (Sabodan)]]
}}
}}

{{Kontrola autorytatywna}}


{{SORTUJ:Sergiusz (Pietrow), odeski}}
{{SORTUJ:Sergiusz (Pietrow), odeski}}

Wersja z 09:32, 20 lis 2020

Sergiusz
Siergiej Pietrow
Metropolita odeski i chersoński
Data i miejsce urodzenia

5 października 1924
Krasnodar

Data i miejsce śmierci

4 lutego 1990
Odessa

Miejsce pochówku

Monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Odessie

Metropolita odeski i chersoński
Okres sprawowania

1976–1990

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia odeska

Śluby zakonne

16 kwietnia 1943

Diakonat

16 kwietnia 1943

Prezbiterat

24 czerwca 1951

Chirotonia biskupia

13 marca 1960

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

13 marca 1960

Konsekrator

Borys (Wik)

Współkonsekratorzy

Michał (Woskriesienski), Sergiusz (Gołubcow), Pimen (Izwiekow)

Sergiusz, imię świeckie Siergiej Wasiljewicz Pietrow (ur. 5 października 1924 w Krasnodarze, zm. 4 lutego 1990 w Odessie) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Pochodził z rodziny robotniczej. W 1942 ukończył naukę w szkole średniej. 16 kwietnia 1943 biskup taganroski Józef wyświęcił go na diakona po wcześniejszym przyjęciu od niego wieczystych ślubów zakonnych, następnie skierował go do pracy duszpasterskiej w soborze św. Katarzyny w Krasnodarze. W 1947 ukończył naukę w moskiewskim seminarium duchownym i rozpoczął wyższe studia teologiczne w Moskiewskiej Akademii Duchownej, które w 1951 ukończył z tytułem naukowym kandydata nauk teologicznych. 24 czerwca 1951 biskup możajski Makary wyświęcił go na kapłana i skierował do pracy w seminarium duchownym w Saratowie. Od 1952 hieromnich Sergiusz służył w soborze Zmartwychwstania Pańskiego w Jelcu; od 1954 do 1958 był proboszczem działającej przy nim parafii. Od 7 lipca 1958 był inspektorem seminarium duchownego w Odessie z godnością igumena. 26 maja otrzymał godność archimandryty i objął stanowisko rektora tegoż seminarium.

13 marca 1960 miała miejsce jego chirotonia na biskupa biełgorodzkiego, wikariusza eparchii odeskiej, w której jako konsekratorzy udział wzięli metropolita odeski i chersoński Borys, biskup orenburski i buzułucki Michał, biskup staro-ruski i nowogrodzki Sergiusz oraz biskup dmitrowski Pimen. Od 16 marca 1961 był biskupem woroneskim i lipieckim. 9 października 1963 przeniesiony na katedrę mińską i białoruską, zaś w 1965 – chersońską i odeską. Od 1969 nosił tytuł naukowy magistra teologii. W 1971 podniesiono go do godności metropolity, zaś w 1976 jego tytuł uległ zmianie na odeski i chersoński. W raporcie Urzędu ds. Wyznań z 1973, dzielącym hierarchów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na całkowicie lojalnych wobec władz państwowych, lojalnych, lecz starających się umacniać struktury kościelne oraz niepewnych, został zaliczony do pierwszej grupy[1].

Uczestniczył w międzynarodowym i międzykościelnym ruchu na rzecz pokoju oraz w ruchu ekumenicznym. Od 1986 do 1987 zasiadał w Świętym Synodzie Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Zmarł w 1990.

Przypisy

  1. D. Pospielovsky: The Russian Church under the Soviet regime 1917–1982. Crestwood-New York: St. Vladimir's Seminary Press, 1984, s. 410. ISBN 0-88141-033-0.

Bibliografia

Szablon:Władca Szablon:Władca Szablon:Władca