Hipoplazja: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 185.238.122.32 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to MalarzBOT. Znacznik: Wycofanie zmian |
m drobne techniczne, drobne redakcyjne, usunięcie zbędnych linków do dat |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Hipoplazja''' ([[łacina|łac.]] ''hypoplasia'', z {{greka|υπó}}, ''hipo'' |
'''Hipoplazja''' ([[łacina|łac.]] ''hypoplasia'', z {{greka|υπó}}, ''hipo'' – pod, tu: mało + {{greka|πλάσις}}, ''plasis'' – kształtować, formować, por. ''plastyczny''), '''niedorozwój''' – typ niecałkowitej [[Morfogeneza (biologia)|morfogenezy]], polegający na zbyt słabym wykształceniu się narządu przebiegającym ze zmniejszeniem ilości komórek. Hipoplazji narządu często towarzyszy upośledzenie jego czynności. Hipoplazja narządów nierzadko wchodzi w skład obrazu klinicznego zespołów wad wrodzonych, może też stanowić wadę izolowaną. Termin wprowadzony przez [[Rudolf Virchow|Rudolfa Virchowa]] w 1870 roku. |
||
== Przykłady hipoplazji == |
== Przykłady hipoplazji == |
||
Linia 23: | Linia 23: | ||
* Lech Korniszewski, ''Dziecko z zespołem wad wrodzonych. Diagnostyka dysmorfologiczna'', wyd. II, PZWL 2005 {{ISBN|83-200-3042-0}}. |
* Lech Korniszewski, ''Dziecko z zespołem wad wrodzonych. Diagnostyka dysmorfologiczna'', wyd. II, PZWL 2005 {{ISBN|83-200-3042-0}}. |
||
* Jerzy Stachura, Wenancjusz Domagała, ''Patologia znaczy słowo o chorobie'', t. 1, ''Patologia ogólna.'' Wydawnictwo Polskiej Akademii Umiejętności, Kraków 2003. {{ISBN|83-88857-65-7}}. |
* Jerzy Stachura, Wenancjusz Domagała, ''Patologia znaczy słowo o chorobie'', t. 1, ''Patologia ogólna.'' Wydawnictwo Polskiej Akademii Umiejętności, Kraków 2003. {{ISBN|83-88857-65-7}}. |
||
{{Zastrzeżenia|Medycyna}} |
{{Zastrzeżenia|Medycyna}} |
||
{{-plazja}} |
{{-plazja}} |
Wersja z 00:09, 25 lis 2020
Hipoplazja (łac. hypoplasia, z stgr. υπó, hipo – pod, tu: mało + stgr. πλάσις, plasis – kształtować, formować, por. plastyczny), niedorozwój – typ niecałkowitej morfogenezy, polegający na zbyt słabym wykształceniu się narządu przebiegającym ze zmniejszeniem ilości komórek. Hipoplazji narządu często towarzyszy upośledzenie jego czynności. Hipoplazja narządów nierzadko wchodzi w skład obrazu klinicznego zespołów wad wrodzonych, może też stanowić wadę izolowaną. Termin wprowadzony przez Rudolfa Virchowa w 1870 roku.
Przykłady hipoplazji
- mikrocefalia, czyli małogłowie (microcephalia)
- hipoplazja żuchwy, czyli mikrognacja (micrognathia)
- hipoplazja warg (microcheilia)
- hipoplazja tarczycy (hypoplasia glandulae thyroideae) w zespole Di George'a
- mikrocja (microtia) – hipoplazja małżowin usznych
- mikroglosja (microglossia) – hipoplazja języka
- mikromelia (micromelia) – niedorozwój kończyn
- hipodaktylia (hypodactylia) – niedorozwój palców
- hipoplazja jąder (hypoplasia testium) w zespole Klinefeltera
- hipoplazja szkliwa (hypoplasia enameli) w hipoplazji Turnera
- hipoplazja płuca (hypoplasia pulmonis)
- zespół hipoplazji lewego serca.
Zobacz też
Bibliografia
- Lech Korniszewski, Dziecko z zespołem wad wrodzonych. Diagnostyka dysmorfologiczna, wyd. II, PZWL 2005 ISBN 83-200-3042-0.
- Jerzy Stachura, Wenancjusz Domagała, Patologia znaczy słowo o chorobie, t. 1, Patologia ogólna. Wydawnictwo Polskiej Akademii Umiejętności, Kraków 2003. ISBN 83-88857-65-7.