Zenon Werner: Różnice pomiędzy wersjami

Zenon Werner
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	26 lipca 1949 ; Mszano powiat brodnicki
Data i miejsce śmierci	16 sierpnia 2020 ; Koszalin
	Przebieg służby
Lata służby	1968-2004
Siły zbrojne	Ludowe Wojsko Polskie; Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej
	Odznaczenia

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 14:21, 16 sty 2021

Zenon Werner (ur. 26 lipca 1949 w Mszanie, w pow. brodnickim, zm. 16 sierpnia 2020 w Koszalinie) – generał brygady Wojska Polskiego, prezes klubu WKS Zawisza Bydgoszcz^[1].

W latach 1968-1972 był podchorążym Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu. Po ukończeniu szkoły oficerskiej przez sześć lat dowodził plutonem, a następnie kompanią czołgów w 35 Pułku Czołgów Średnich w Ostródzie. W latach 1978-1981 był słuchaczem Akademii Wojsk Pancernych w Moskwie. Po powrocie do kraju został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu – zastępcy dowódcy 35 Pułku Czołgów Średnich w Ostródzie. W 1983 roku objął dowodzenie 28 Saskim Pułkiem Czołgów Średnich w garnizonie Czarne, a po trzech latach został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu – zastępcy dowódcy 20 Warszawskiej Dywizji Pancernej im. Konstantego Rokossowskiego w Szczecinku. W 1988 roku objął dowództwo 8 Drezdeńskiej Dywizji Zmechanizowanej w Koszalinie. W latach 1990-1992 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR w Moskwie. Po ukończeniu studiów przez trzy miesiące pełnił obowiązki szefa Oddziału Szkolenia Bojowego Sztabu Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy. W 1992 roku objął dowództwo 2 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinku. 11 listopada 1994 roku Prezydent RP, Lech Wałęsa wręczył mu nominację na stopień generała brygady. W lipcu 1995 roku został zastępcą szefa sztabu Pomorskiego Okręgu Wojskowego ds. organizacyjno-mobilizacyjnych, w grudniu 1999 roku szefem sztabu – zastępcą dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego i wreszcie 8 maja 2001 roku zastępcą dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego. 13 lutego 2004 roku został oficjalnie pożegnany przez Ministra Obrony Narodowej Jerzego Szmajdzińskiego w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2001)^[2].

Zmarł 16 sierpnia 2020^[3] w Koszalinie. Pochowany został w II Alei Zasłużonych Cmentarza Komunalnego w Koszalinie (AZ-2, rząd 3, grób nr 34).

Przypisy

↑ Oni odeszli. Sylwetki znanych bydgoszczan, których pożegnaliśmy. [dostęp 2020-10-31].
↑ M.P. z 2001 r. nr 18, poz. 306
↑ Nie żyje gen. Zenon Werner, dowódca dywizji ze Szczecinka. szczecinek.naszemiasto.pl. [dostęp 2020-08-17]. (pol.).

Bibliografia

„Przegląd Wojsk Lądowych”, luty 2000, s. 104.

[1] Oni odeszli. Sylwetki znanych bydgoszczan, których pożegnaliśmy. [dostęp 2020-10-31].

[2] M.P. z 2001 r. nr 18, poz. 306

[3] Nie żyje gen. Zenon Werner, dowódca dywizji ze Szczecinka. szczecinek.naszemiasto.pl. [dostęp 2020-08-17]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 50: / Linia 50: @@
 [[Kategoria:Urodzeni w 1949]]
 [[Kategoria:Zmarli w 2020]]
+[[Kategoria:Oficerowie dowództwa 8 Dywizji Zmechanizowanej]]