Andrzej Kondratiuk: Różnice pomiędzy wersjami

Andrzej Kondratiuk
Data i miejsce urodzenia	20 lipca 1936 ; Pińsk
Data i miejsce śmierci	22 czerwca 2016 ; Warszawa
Zawód	reżyser, scenarzysta, operator filmowy, aktor
Współmałżonek	Iga Cembrzyńska
Lata aktywności	1958–2006
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 23:44, 24 lut 2021

Andrzej Lech Kondratiuk (ur. 20 lipca 1936 w Pińsku, zm. 22 czerwca 2016 w Warszawie^[1]) – polski reżyser, scenarzysta, aktor i operator filmowy.

Życiorys

Syn Krystyny i Arkadiusza Kondratiuków. Urodził się przed II wojną światową w Pińsku. Był starszym bratem reżysera Janusza Kondratiuka.

W 1963 został absolwentem Wydziału Operatorskiego PWSTiF w Łodzi. Był twórcą filmów niskobudżetowych, w scenariuszach często wykorzystywał wątki ze swojej biografii, a jako aktorów dobierał nierzadko osoby z najbliższego otoczenia, także naturszczyków. Część swych filmów stworzył w Gzowie koło Pułtuska^[2]. W ostatnich latach poważna choroba uniemożliwiła mu aktywność zawodową^[3].

Mimo że niektóre jego filmy, jak np. Wniebowzięci czy Hydrozagadka, są zaliczane do filmów kultowych, często nagradzanych, nie są one filmami kasowymi. Wiele z jego wcześniejszych filmów to krótkie etiudy, jak np. Chciałbym się ogolić.

Prezydent RP Andrzej Duda odznaczył go pośmiertnie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi w dziedzinie sztuki i kultury^[4].

Życie prywatne

Był mężem aktorki Igi Cembrzyńskiej.

Na początku nowego tysiąclecia zdiagnozowano u niego nowotwór^[5]. W kwietniu 2005 doznał udaru^[6].

Uroczystości pogrzebowe Kondratiuka odbyły się 29 czerwca 2016 w Warszawie. Po mszy świętej odprawionej w kościele środowisk twórczych na placu Teatralnym urna z prochami artysty została złożona w nowej Alei Zasłużonych na Powązkach Wojskowych (kwatera G-tuje-26)^[7]. W ostatniej drodze towarzyszyli mu oprócz najbliższej rodziny; m.in.: Emilia Krakowska, Zofia Czerwińska, Ewa Błaszczyk, Maja Komorowska, Zbigniew Buczkowski i Daniel Olbrychski^[8].

Filmografia (reżyser)

Kobiela na plaży (1963)
Niezawodny sposób (1963)
Monolog trębacza (1965)
Chciałbym się ogolić (1966)
Klub profesora Tutki (1966; serial TV)
Hydrozagadka (1970)
Dziura w ziemi (1970)
Skorpion, Panna i Łucznik (1972)
Wniebowzięci (1973)
Jak to się robi (1973)
Pełnia (1979)
Gwiezdny pył (1982)
Cztery pory roku (1984)
Big Bang (1986)
Mleczna droga (1990)
Ene... due... like... fake... (1991)
Wesoła noc smutnego biznesmena (1993)
Wrzeciono czasu (1995)
Słoneczny zegar (1997)
Córa marnotrawna (2001)
Bar pod młynkiem (2004)
Pamiętnik Andrzeja Kondratiuka (2006)

Etiudy w PWSF:

Juvenalia w Łodzi (1958)
Zakochany Pinokio (1958)
Dedykacja (1959)
Noe (1959; scenariusz z M. Kijowskim)
Obrazki z podróży (1960)

Wybrane nagrody i wyróżnienia

1970 – Nagroda Specjalna na MFF w Karlovych Varach za film Dziura w ziemi
1984 – Nagroda Specjalna Jury na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za film Gwiezdny pył
1985 – Brązowe Lwy Gdańskie dla filmu niepełnometrażowego na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za film Cztery pory roku
1985 – Brązowe Oko Leoparda w sekcji telewizyjnej na MFF w Locarno za film Cztery pory roku
1986 – Syrenka Warszawska (nagroda Klubu Krytyki Filmowej SDP) za film Big Bang
1987 – Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za film Big Bang
1987 – Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za film Cztery pory roku
1987 – Złoty Ekran za rok 1986 za reżyserię filmu Big Bang
1995 – Nagroda Specjalna Jury na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za film Wrzeciono czasu
1996 – Złota Taśma (nagroda Koła Piśmiennictwa Filmowego SFP) w kategorii film polski za rok 1995 za film Wrzeciono czasu
1999 – nominacja do Polskiej Nagrody Filmowej, Orzeł za rok 1998 za scenariusz filmu Złote runo

Przypisy

↑ Reżyser Andrzej Kondratiuk nie żyje. warszawa.wyborcza.pl, 2016-06-22. [dostęp 2016-06-22].
↑ Tygodnik „Życie na Gorąco” nr 50, 10 grudnia 2015, s. 16-17.
↑ Nie żyje Andrzej Kondratiuk. filmpolski.pl, 22 czerwca 2016. [dostęp 22 czerwca 2016].
↑ Pogrzeb Andrzeja Kondratiuka. prezydent.pl, 29 czerwca 2016. [dostęp 2016-06-29].
↑ Iga Cembrzyńska, Magdalena Adaszewska: Mój intymny świat. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2016, s. 278. ISBN 978-83-8069-265-7.
↑ Tygodnik „Rewia”, 2 grudnia 2015 Nr 49, s. 7
↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].
↑ Pogrzeb Andrzeja Kondratiuka – Relacja z uroczystości. se.pl, 2016-06-29. [dostęp 2016-06-29].

Linki zewnętrzne

Andrzej Kondratiuk w bazie filmpolski.pl
Andrzej Kondratiuk w bazie IMDb (ang.)
Andrzej Kondratiuk w bazie Filmweb
Andrzej Kondratiuk na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
Andrzej Kondratiuk w bazie Akademii Polskiego Filmu

[1] Reżyser Andrzej Kondratiuk nie żyje. warszawa.wyborcza.pl, 2016-06-22. [dostęp 2016-06-22].

[2] Tygodnik „Życie na Gorąco” nr 50, 10 grudnia 2015, s. 16-17.

[3] Nie żyje Andrzej Kondratiuk. filmpolski.pl, 22 czerwca 2016. [dostęp 22 czerwca 2016].

[4] Pogrzeb Andrzeja Kondratiuka. prezydent.pl, 29 czerwca 2016. [dostęp 2016-06-29].

[5] Iga Cembrzyńska, Magdalena Adaszewska: Mój intymny świat. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2016, s. 278. ISBN 978-83-8069-265-7.

[6] Tygodnik „Rewia”, 2 grudnia 2015 Nr 49, s. 7

[7] Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].

[8] Pogrzeb Andrzeja Kondratiuka – Relacja z uroczystości. se.pl, 2016-06-29. [dostęp 2016-06-29].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

@@ Linia 31: / Linia 31: @@
 Był mężem aktorki [[Iga Cembrzyńska|Igi Cembrzyńskiej]].
+Na początku nowego tysiąclecia zdiagnozowano u niego [[nowotwór]]<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Cembrzyńska | imię = Iga | nazwisko2 = Adaszewska | imię2 = Magdalena | tytuł = Mój intymny świat | wydawca = Prószyński i S-ka | rok = 2016 | miejsce = Warszawa | isbn = 978-83-8069-265-7 | strony = 278 }}</ref>. W kwietniu 2005 doznał udaru<ref>Tygodnik „Rewia”, 2 grudnia 2015 Nr 49, s. 7</ref>.
-W 2005 doznał udaru<ref>Tygodnik „Rewia”, 2 grudnia 2015 Nr 49, s. 7</ref>.
 Uroczystości pogrzebowe Kondratiuka odbyły się 29 czerwca 2016 w Warszawie. Po mszy świętej odprawionej w [[Kościół św. Brata Alberta i św. Andrzeja Apostoła w Warszawie|kościele środowisk twórczych]] na [[Plac Teatralny w Warszawie|placu Teatralnym]] urna z prochami artysty została złożona w nowej Alei Zasłużonych na [[Cmentarz Wojskowy na Powązkach|Powązkach Wojskowych]] (kwatera G-tuje-26)<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.cmentarzekomunalne.com.pl/mapa/mapa.php?cment=PWZKI&rzad=TUJE&kwatera=G&grob=26&dane=+imie=+nazwisko=Kondratiuk+check_nazwisko=on+check_ur=+rok=1800+miesiac=1+dzien=1+rok2=2019+miesiac2=11+dzien2=30+check_zg=+rok_zg1=1800+miesiac_zg1=1+dzien_zg1=1+rok_zg2=2019+miesiac_zg2=11+dzien_zg2=30+cmentarz=powazkowski#kotwica|tytuł=Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze|opublikowany=cmentarzekomunalne.com.pl|data dostępu=2019-11-30}}</ref>. W ostatniej drodze towarzyszyli mu oprócz najbliższej rodziny; m.in.: [[Emilia Krakowska]], [[Zofia Czerwińska]], [[Ewa Błaszczyk]], [[Maja Komorowska]], [[Zbigniew Buczkowski]] i [[Daniel Olbrychski]]<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.se.pl/rozrywka/gwiazdy/pogrzeb-andrzeja-kondratiuka-relacja-z-uroczystosci_858600.html| tytuł = Pogrzeb Andrzeja Kondratiuka – Relacja z uroczystości | data = 2016-06-29 | opublikowany = se.pl| data dostępu = 2016-06-29}}</ref>.

1960–1969	Kobiela na plaży (1963) Monolog trębacza (1965) Chciałbym się ogolić (1966)
1970–1979	Dziura w ziemi (1970) Hydrozagadka (1970) Skorpion, Panna i Łucznik (1972) Jak to się robi (1973) Wniebowzięci (1973) Pełnia (1979)
1980–1989	Gwiezdny pył (1982) Cztery pory roku (1984) Big Bang (1986)
1990–1999	Mleczna droga (1990) Ene... due... like... fake... (1991) Wesoła noc smutnego biznesmena (1993) Wrzeciono czasu (1995) Słoneczny zegar (1997)
2000–2009	Córa marnotrawna (2001) Bar pod młynkiem (2004)
Seriale TV	Klub profesora Tutki (1966)