19 Armia (ZSRR): Różnice pomiędzy wersjami

19 Armia
19-я Армия
	Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	czerwiec 1941
Rozformowanie	lipiec 1945
	Dowódcy
Pierwszy	gen. por. Iwan Koniew
Ostatni	gen. por. Władimir Romanowski
	Działania zbrojne
	II wojna światowa
	Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Podległość	patrz tekst
Skład	patrz tekst

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 17:23, 23 kwi 2021

19 Armia (ros. 19-я Армия) – jedna z radzieckich armii ogólnowojskowych z okresu II wojny światowej.

Historia

Pierwsze formowanie

Armia została sformowana w czerwcu 1941 roku w Północnokaukaskim Okręgu Wojskowym. Od dniu 26 czerwca włączona została w skład armii rezerwowych Naczelnego Dowództwa.

W dniu 2 lipca 1941 roku weszła w skład Frontu Zachodniego i skierowana do walk w rejonie Witebska, a następnie wzięła udział w walkach pod Smoleńskiem.

Następnie wzięła udział w walkach obronnych w rejonie Wiaźmi w dniach od 2 do 13 października. W czasie tych walk znalazła się w okrążeniu w rejonie Jelni. W czasie wychodzenia z okrążenia armia poniosła ciężkie starty, m.in. w dniu 14 października został ciężko ranny i dostał się do niewoli jej dowódca gen. por. Michaił Łukin.

Resztki oddziałów armii wyszły na możejską linię obrony. Z powodu dużych strat poniesionych w walkach w dniu 20 października armia została rozwiązana.

Drugie formowanie

Ponownie została sformowana w rozkazem z dniem 20 listopada 1941 roku z oddziałów znajdujących się w dyspozycji Naczelnego Dowództwa, w dniu 23 listopada została przemianowana w 1 Armię Uderzeniową.

Trzecie formowanie

Po raz trzeci została sformowana w dniu 4 kwietnia 1942 rozkazem Naczelnego Dowództwa z dnia 27 marca 1942 z wojsk Kandałakszańskiej Operacyjnej Grupy Wojsk na Froncie Karelskim.

Do września 1944 roku broniła kandałakszańskiej linii obronnej. Następnie wzięła udział w natarciu i rozbiciu wojsk w rejonie Alakurtti. Pod koniec września dotarła do granicy z Finlandią i przeszła do obrony.

W dniu 15 listopada 1944 roku została wycofana z linii frontu i przekazana do odwodu Naczelnego Dowództwa Armii Czerwonej. W styczniu 1945 roku została przerzucona w rejon Grodna i Białegostoku, a w dniu 29 stycznia weszła w skład 2 Frontu Białoruskiego. W jego składzie wzięła udział w operacji pomorskiej. W dniu 5 marca 1945 roku dotarła do wybrzeża Bałtyku w rejonie na północ od Koszalina. Następnie brała udział w walkach na Pomorzu Gdańskim o zajęcie Gdyni. Następnie blokowała niemieckie wojska otoczone w rejonie Zat. Gdańskiej.

W maju 1945 roku wzięła udział wspólnie z oddziałami 2 Armii Uderzeniowej w wyzwoleniu wyspy Wolin, zdobyciu Świnoujścia i zajęciu wyspy Uznam. Część sił armii wzięło udział w przyjęciu kapitulacji w dniu 9 maja 1945 roku sił niemieckich na płw. Helskim.

Po zakończeniu wojny w czerwcu 1945 roku armia została rozformowana, a jej wojska weszły w skład Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej.

Dowódcy

Pierwsze formowanie

gen. por. Iwan Koniew (1941)
gen. por. Michaił Łukin (1941)^[1]
gen. por. Iwan Bołdin (1941)^[2]

Drugie formowanie

gen. por. Wasilij Kuzniecow (1941)^[3]

Trzecie formowanie

gen. mjr Stiepan Morozow (1942-1943)
gen. mjr/gen. por. Gieorgij Kozłow (1943 – 1945)
gen. por. Władimir Romanowski (1945)

Skład

9 lipca 1941

25 Korpus Strzelecki
34 Korpus Strzelecki
23 Korpus Zmechanizowany
38 Dywizja Strzelecka

4 kwietnia 1942

104 Dywizja Strzelecka
122 Dywizja Strzelecka
77 Brygada Piechoty Morskiej
4 Brygada Narciarska
2 samodzielny batalion czołgów

9 lutego 1945

40 Korpus Strzelecki Gwardii
132 Korpus Strzelecki
134 Korpus Strzelecki

Przypisy

↑ Dostał się do niewoli niemieckiej w dniu 14 października 1941 roku.
↑ Formalnie dowódca od 20 października do 24 listopada 1941, faktycznie przebywał w tym czasie w szpitalu i nigdy nie przejął dowództwa armii.
↑ Dowódca armii tylko przez trzy dni od 20 do 23 listopada 1941, w związku z przemianowaniem armii w 1 Armię Uderzeniową.

Bibliografia

Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975.
Andriej Grieczko: Siły zbrojne państwa radzieckiego. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975.
Великая Отечественная война 1941-1945. Moskwa: Политиздат, 1985.
Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1974.

[1] Dostał się do niewoli niemieckiej w dniu 14 października 1941 roku.

[2] Formalnie dowódca od 20 października do 24 listopada 1941, faktycznie przebywał w tym czasie w szpitalu i nigdy nie przejął dowództwa armii.

[3] Dowódca armii tylko przez trzy dni od 20 do 23 listopada 1941, w związku z przemianowaniem armii w 1 Armię Uderzeniową.

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 32: / Linia 32: @@
  |www                  =
 }}
-'''19 Armia''' ({{ros.|19-я армия}}) – jedna z [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radzieckich]] armii ogólnowojskowych z okresu [[II wojna światowa|II wojny światowej]].
+'''19 Armia''' ({{ros.|19-я Армия}}) – jedna z [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radzieckich]] armii ogólnowojskowych z okresu [[II wojna światowa|II wojny światowej]].
 == Historia ==