Obojczyk (zbroja): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne |
m drobne merytoryczne |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''Obojczyk ''' – element [[Zbroja płytowa|zbroi płytowej]] chroniący górną części ramion, szyi oraz piersi<ref name="Warszawa">{{Cytuj książkę | nazwisko = Swaryczewski | imię = Andrzej | tytuł = Płatnerze krakowscy | wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe | miejsce = Warszawa | data = 1987 | strony = 61-62 | isbn = 83-01-07271-7}}</ref>. |
'''Obojczyk ''' – element [[Zbroja płytowa|zbroi płytowej]] chroniący górną części ramion, szyi oraz piersi<ref name="Warszawa">{{Cytuj książkę | nazwisko = Swaryczewski | imię = Andrzej | tytuł = Płatnerze krakowscy | wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe | miejsce = Warszawa | data = 1987 | strony = 61-62 | isbn = 83-01-07271-7}}</ref>. |
||
Obojczyk przybierał różne formy – od pojedynczej płyty po [[Folgi|folgowe]] konstrukcje z zawiasami. Początkowo był częścią [[hełm]]u – "wielkiego [[basinet]]u" oraz [[armet]]a. Używany również jako samodzielna część [[Zbroja|zbroi]] od połowy XV wieku, najczęściej jako uzupełnienie [[ |
Obojczyk przybierał różne formy – od pojedynczej płyty po [[Folgi|folgowe]] konstrukcje z zawiasami. Początkowo był częścią [[hełm]]u – "wielkiego [[basinet]]u" oraz [[armet]]a. Używany również jako samodzielna część [[Zbroja|zbroi]] od połowy XV wieku, najczęściej jako uzupełnienie [[Salada|salady]], [[Łebka|łebki]] lub [[kapalin]]u w formie podbródka osłaniającego również dolną część twarzy. W miarę zaniku zbroi przekształcił się w [[ryngraf]]. |
||
W Polsce był używany w klasycznej formie u schyłku średniowiecza. W wieku XVII był uzbrojeniem ochronnym lekkiej jazdy, w XVII i XVIII częścią zbroi husarskiej. |
W Polsce był używany w klasycznej formie u schyłku średniowiecza. W wieku XVII był uzbrojeniem ochronnym lekkiej jazdy, w XVII i XVIII częścią zbroi husarskiej. |
||
Wersja z 08:37, 10 sie 2021
.jpg)
Obojczyk – element zbroi płytowej chroniący górną części ramion, szyi oraz piersi[1].
Obojczyk przybierał różne formy – od pojedynczej płyty po folgowe konstrukcje z zawiasami. Początkowo był częścią hełmu – "wielkiego basinetu" oraz armeta. Używany również jako samodzielna część zbroi od połowy XV wieku, najczęściej jako uzupełnienie salady, łebki lub kapalinu w formie podbródka osłaniającego również dolną część twarzy. W miarę zaniku zbroi przekształcił się w ryngraf.
W Polsce był używany w klasycznej formie u schyłku średniowiecza. W wieku XVII był uzbrojeniem ochronnym lekkiej jazdy, w XVII i XVIII częścią zbroi husarskiej.
Przypisy
- ↑ Andrzej Swaryczewski: Płatnerze krakowscy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, s. 61-62. ISBN 83-01-07271-7.