Antoni Zięba (pedagog): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Korektysta (dyskusja | edycje) →Bibliografia: dokładniejsze cytowanie |
Korektysta (dyskusja | edycje) →Życiorys: prototyp życiorysu gotowy |
||
| Linia 18: | Linia 18: | ||
[[File:Tablica Antoniego Zięby przy Jedności Narodowej 117.jpg|thumb|Tablica upamiętniająca Antoniego Ziębę na pierwszym budynku III liceum (przy ulicy [[Ulica Jedności Narodowej we Wrocławiu|Jedności Narodowej]] 117)]] |
[[File:Tablica Antoniego Zięby przy Jedności Narodowej 117.jpg|thumb|Tablica upamiętniająca Antoniego Ziębę na pierwszym budynku III liceum (przy ulicy [[Ulica Jedności Narodowej we Wrocławiu|Jedności Narodowej]] 117)]] |
||
Urodził się w 1894 w Gołonogu (obecnie dzielnica Dąbrowy Górniczej), gdzie ukończył [[szkoła powszechna|szkołę powszechną]]. |
Urodził się w 12 maja 1894 roku w Gołonogu (obecnie dzielnica Dąbrowy Górniczej), gdzie ukończył [[szkoła powszechna|szkołę powszechną]]. |
||
W wieku 17 lat dostał się do trzyletniego Seminarium Nauczycielskiego w Jędrzejowie. |
W wieku 17 lat dostał się do trzyletniego Seminarium Nauczycielskiego w Jędrzejowie. |
||
Po jego ukończeniu działał w podziemnej organizacji wojskowej. |
Po jego ukończeniu działał w podziemnej organizacji wojskowej. |
||
| Linia 30: | Linia 30: | ||
Funkcję tę pełnił do wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]], kiedy został zmobilizowany do dowodzenia transportem amunicji na front. |
Funkcję tę pełnił do wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]], kiedy został zmobilizowany do dowodzenia transportem amunicji na front. |
||
Po wykonaniu zadania został wzięty do niewoli przez żołnierzy [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]], z której udało mu się uciec. |
Po wykonaniu zadania został wzięty do niewoli przez żołnierzy [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]], z której udało mu się uciec. |
||
Wrócił wtedy do Brześcia i z rodziną przeniósł się do Warszawy. |
Wrócił wtedy do [[Brześć|Brześcia]] i z rodziną przeniósł się do [[Warszawa|Warszawy]]. |
||
Tam w porozumieniu z [[Delegatura Rządu na Kraj|Delegaturą Rządu Emigracyjnego na Kraj]] organizował tajne nauczanie. |
Tam w porozumieniu z [[Delegatura Rządu na Kraj|Delegaturą Rządu Emigracyjnego na Kraj]] organizował tajne nauczanie. |
||
Jako członek [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]] brał udział w [[powstanie warszawskie|powstaniu warszawskim]] |
Jako członek [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]] brał udział w [[powstanie warszawskie|powstaniu warszawskim]]. |
||
Rok po wojnie przeniósł się do [[Wrocław]]ia, gdzie, znów od podstaw, zorganizował [[Liceum Ogólnokształcące nr III im. Adama Mickiewicza we Wrocławiu|III Liceum Ogólnokształcące]] (pierwotnie znane jako III Gimnazjum). |
|||
W roku 1965 decyzją Wydziału Oświaty Dzielnicowej Rady Narodowej Wrocław-Śródmieście liceum zostało przeniesione z pierwotnego budynku przy ulicy [[Ulica Jedności Narodowej we Wrocławiu|Jedności Narodowej]] 117 na ulicę Składową 5. |
|||
W związku z tym, na rok przed dwudziestoleciem szkoły, odszedł na emeryturę i przeniósł się z żoną do [[Okradzionów|Okradzionowa]] (dzielnica Dąbrowy Górniczej). |
|||
W 1971 brał udział w obchodach dwudziestopięciolecia szkoły we Wrocławiu. |
|||
Zmarł 2 października 1986 roku. |
|||
Spoczywa na cmentarzu w Okradzionowie{{odn|Drozdowski|1996|s=20–22}}. |
|||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
Wersja z 13:41, 24 wrz 2021
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Odznaczenia | |
 [1] [2] [3]
| |
Antoni Zięba (ur. 12 maja 1894 w Gołonogu (obecnie dzielnica Dąbrowy Górniczej)[1][4], zm. 2 października 1986[5][4]) – pedagog, nauczyciel, organizator oświaty. W latach 1924–1936 dyrektor Seminarium Nauczycielskiego Męskiego im. Romualda Traugutta w Dąbrowie Górniczej[6]. Założyciel i pierwszy dyrektor III Liceum Ogólnokształcącego we Wrocławiu w latach 1946–1965.
Życiorys
Urodził się w 12 maja 1894 roku w Gołonogu (obecnie dzielnica Dąbrowy Górniczej), gdzie ukończył szkołę powszechną. W wieku 17 lat dostał się do trzyletniego Seminarium Nauczycielskiego w Jędrzejowie. Po jego ukończeniu działał w podziemnej organizacji wojskowej. W roku 1919 podjął pracę w preparandzie nauczycielskiej w Dąbrowie Górniczej. Niedługo potem wziął udział w kampanii 1920 roku w wojnie z bolszewikami. W 1921 wziął ślub z Marylą Ruskówną, z którą pracował w preparandzie. W 1924 ukończył studia z polonistyki w Państwowym Instytucie Nauczycielskim w Warszawie i podjął się zorganizowania od podstaw Seminarium Nauczycielskiego Męskiego im. Romualda Traugutta w Dąbrowie Górniczej. W roku 1931 podjął, a dwa lata później ukończył, studia psychologiczno-pedagogiczne w Genewskim Instytucie Pedagogicznym J.J. Rousseau. Po likwidacji seminarium nauczycielskiego w 1936 roku został mianowany wizytatorem wydziału szkolnictwa powszechnego w Kuratorium Okręgu Szkolnego w Brześciu[6]. Funkcję tę pełnił do wybuchu II wojny światowej, kiedy został zmobilizowany do dowodzenia transportem amunicji na front. Po wykonaniu zadania został wzięty do niewoli przez żołnierzy Armii Czerwonej, z której udało mu się uciec. Wrócił wtedy do Brześcia i z rodziną przeniósł się do Warszawy. Tam w porozumieniu z Delegaturą Rządu Emigracyjnego na Kraj organizował tajne nauczanie. Jako członek Armii Krajowej brał udział w powstaniu warszawskim. Rok po wojnie przeniósł się do Wrocławia, gdzie, znów od podstaw, zorganizował III Liceum Ogólnokształcące (pierwotnie znane jako III Gimnazjum). W roku 1965 decyzją Wydziału Oświaty Dzielnicowej Rady Narodowej Wrocław-Śródmieście liceum zostało przeniesione z pierwotnego budynku przy ulicy Jedności Narodowej 117 na ulicę Składową 5. W związku z tym, na rok przed dwudziestoleciem szkoły, odszedł na emeryturę i przeniósł się z żoną do Okradzionowa (dzielnica Dąbrowy Górniczej). W 1971 brał udział w obchodach dwudziestopięciolecia szkoły we Wrocławiu. Zmarł 2 października 1986 roku. Spoczywa na cmentarzu w Okradzionowie[7].
Przypisy
- ↑ a b Drozdowski 1996 ↓, s. 20.
- ↑ Drozdowski 1996 ↓, s. 21.
- ↑ Uchwała w sprawie przyznania Antoniemu Ziębie Odznaki Honorowej Złotej Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego. bip.dolnyslask.pl, 2014-07-01. [dostęp 2021-08-31].
- ↑ a b PAS i Moździerski 2015 ↓.
- ↑ Drozdowski 1996 ↓, s. 22.
- ↑ a b Starościak 2000 ↓.
- ↑ Drozdowski 1996 ↓, s. 20–22.
Bibliografia
- Marek Drozdowski, Nasz Pan Dyrektor Antoni Zięba, [w:] I. Barycka i inni red., Księga Pamiątkowa Jubileuszu 50-lecia III Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza we Wrocławiu, Wrocław: Komitet Organizacyjny Jubileuszu 50-lecia III LO, 1996, s. 18–25, ISBN 83-906581-5-1, OCLC 751340546 [dostęp 2021-09-24].}
- PAS, Jarosław Moździerski: Antoni Zięba został uhonorowany. Wspominkowe spotkanie w Okradzionowie.. 2015-03-31. [dostęp 2021-08-30]. (pol.).
- Włodzimierz Starościak. Seminarium Nauczycielskie Męskie im. Romualda Traugutta w Dąbrowie Górniczej. „Raptularz Kulturalny”, 2000. (pol.).
Kategoria:Urodzeni w 1894
Kategoria:Zmarli w 1986
Kategoria:Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej
Kategoria:Powstańcy warszawscy
Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
Kategoria:Odznaczeni Odznaką Honorową Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego