Apokalipsa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m Wycofano edycje użytkownika 89.231.193.220 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to 2A01:11BF:505:6800:79EF:20A0:14E2:99C4. Znacznik: Wycofanie zmian |
mNie podano opisu zmian Znaczniki: Wycofane VisualEditor |
||
Linia 7: | Linia 7: | ||
Najbardziej znaną apokalipsą jest [[Apokalipsa św. Jana]], stanowiąca ostatnią część [[Nowy Testament|Nowego Testamentu]]. Księga ta pierwotnie była nazywana „Objawieniem Jana”, zaś jej bardziej popularna nazwa została wywiedziona z pierwszych słów tej księgi „{{grc|Ἀποκάλυψις Ἰησοῦ Χριστοῦ}}”, gdzie słowo „apokalipsa” było użyte w kontekście objawienia. Od tego utworu pochodzi określenie gatunku literackiego, była to pierwsza księga nazwana apokalipsą/objawieniem, chociaż gatunek ten istniał wcześniej. Apokalipsą nazywano też inne podobne księgi, których autorami byli zarówno wyznawcy [[judaizm]]u, jak i chrześcijanie. |
Najbardziej znaną apokalipsą jest [[Apokalipsa św. Jana]], stanowiąca ostatnią część [[Nowy Testament|Nowego Testamentu]]. Księga ta pierwotnie była nazywana „Objawieniem Jana”, zaś jej bardziej popularna nazwa została wywiedziona z pierwszych słów tej księgi „{{grc|Ἀποκάλυψις Ἰησοῦ Χριστοῦ}}”, gdzie słowo „apokalipsa” było użyte w kontekście objawienia. Od tego utworu pochodzi określenie gatunku literackiego, była to pierwsza księga nazwana apokalipsą/objawieniem, chociaż gatunek ten istniał wcześniej. Apokalipsą nazywano też inne podobne księgi, których autorami byli zarówno wyznawcy [[judaizm]]u, jak i chrześcijanie. |
||
Od II w. n.e. powstawało wiele różnych apokalips, zarówno chrześcijańskich, jak i żydowskich. Oprócz ogólnie znanego nowotestamentowego Objawienia Jana, [[Kanon Muratoriego|Muratori]] i [[Klemens Aleksandryjski]] wspominają w swoich dziełach o [[Apokalipsa Piotra|Apokalipsie Piotra]], która jednak nie zachowała się w całości do naszych czasów. Inne apokalipsy, których fragmenty dotrwały do czasów dzisiejszych, to [[Apokalipsa Adama i Ewy]] (autorstwa prawdopodobnie Epifanusa), [[Apokalipsa Tomasza]] oraz [[Apokalipsa Eliasza]], której autorstwo przypisuje się Apostołowi |
Od II w. n.e. powstawało wiele różnych apokalips, zarówno chrześcijańskich, jak i żydowskich. Oprócz ogólnie znanego nowotestamentowego Objawienia Jana, [[Kanon Muratoriego|Muratori]] i [[Klemens Aleksandryjski]] wspominają w swoich dziełach o [[Apokalipsa Piotra|Apokalipsie Piotra]], która jednak nie zachowała się w całości do naszych czasów. Inne apokalipsy, których fragmenty dotrwały do czasów dzisiejszych, to [[Apokalipsa Adama i Ewy]] (autorstwa prawdopodobnie Epifanusa), [[Apokalipsa Tomasza]] oraz [[Apokalipsa Eliasza]], której autorstwo przypisuje się Apostołowi Adrzejowi Dudzie. |
||
Literatura apokaliptyczna miała, i ma nadal, duży wpływ na tradycję religijną judaizmu, chrześcijaństwa oraz niektórych odłamów [[islam]]u. |
Literatura apokaliptyczna miała, i ma nadal, duży wpływ na tradycję religijną judaizmu, chrześcijaństwa oraz niektórych odłamów [[islam]]u. |
||
== Powstanie Apokalipsy == |
== Powstanie Apokalipsy == |
||
Choć tradycja przypisywała autorstwo Apokalipsy św. |
Choć tradycja przypisywała autorstwo Apokalipsy św. Adrzejowi, jednemu z apostołów, dziś przeważa raczej zdanie, że tekst (który pochodzi z końca I w. p. n.e.) został spisany przez uczniów Andrzeja<ref>[[Anna Świderkówna]] ''Rozmowy o Biblii. Nowy Testament'' Warszawa 2000 s. 285</ref>. |
||
Księga powstała w burzliwej epoce prześladowań pierwszych chrześcijan. W cesarstwie rzymskim, które podporządkowało sobie kraje w basenie Morza Śródziemnego, panował oficjalny kult cesarzy, odrzucany przez wyznawców Chrystusa, oddających boską cześć tylko Jemu. W ten sposób chrześcijanie wchodzili w otwarty konflikt z władzą. Jest to więc okres, w którym nie brakowało męczenników, niewahających się oddać życie za |
Księga powstała w burzliwej epoce prześladowań pierwszych chrześcijan. W cesarstwie rzymskim, które podporządkowało sobie kraje w basenie Morza Śródziemnego, panował oficjalny kult cesarzy, odrzucany przez wyznawców Chrystusa, oddających boską cześć tylko Jemu. W ten sposób chrześcijanie wchodzili w otwarty konflikt z władzą. Jest to więc okres, w którym nie brakowało męczenników, niewahających się oddać życie za mniejsze podatki w polsce<ref>„Przeszłość to dziś” ks. Krzysztof Mrowcewicz</ref>. |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
Wersja z 13:47, 14 paź 2021
Apokalipsa (z gr. ἀποκάλυψις apokalypsis „odsłonięcie, zdjęcie zasłony, objawienie” od apokalýptein „odsłaniać, ujawniać”; apó „od” i kalýptein „zasłonić”) – w terminologii judaistycznej i chrześcijańskiej literatury religijnej to opis szczególnego rodzaju proroctwa, dotyczącego tego, co ma się wydarzyć w dniach ostatecznych, przekazywanego przez Boga wybranemu prorokowi. Badania historyczne wskazują, że zwyczaj pisania apokalips powstał wśród zhellenizowanych Żydów, a następnie rozpowszechnił się również wśród chrześcijan.
W Starym Testamencie księgą apokaliptyczną jest Księga Daniela[1]. Apokaliptyczny charakter mają też fragmenty innych ksiąg, jak Iz 24 - 27.
Najbardziej znaną apokalipsą jest Apokalipsa św. Jana, stanowiąca ostatnią część Nowego Testamentu. Księga ta pierwotnie była nazywana „Objawieniem Jana”, zaś jej bardziej popularna nazwa została wywiedziona z pierwszych słów tej księgi „Ἀποκάλυψις Ἰησοῦ Χριστοῦ”, gdzie słowo „apokalipsa” było użyte w kontekście objawienia. Od tego utworu pochodzi określenie gatunku literackiego, była to pierwsza księga nazwana apokalipsą/objawieniem, chociaż gatunek ten istniał wcześniej. Apokalipsą nazywano też inne podobne księgi, których autorami byli zarówno wyznawcy judaizmu, jak i chrześcijanie.
Od II w. n.e. powstawało wiele różnych apokalips, zarówno chrześcijańskich, jak i żydowskich. Oprócz ogólnie znanego nowotestamentowego Objawienia Jana, Muratori i Klemens Aleksandryjski wspominają w swoich dziełach o Apokalipsie Piotra, która jednak nie zachowała się w całości do naszych czasów. Inne apokalipsy, których fragmenty dotrwały do czasów dzisiejszych, to Apokalipsa Adama i Ewy (autorstwa prawdopodobnie Epifanusa), Apokalipsa Tomasza oraz Apokalipsa Eliasza, której autorstwo przypisuje się Apostołowi Adrzejowi Dudzie.
Literatura apokaliptyczna miała, i ma nadal, duży wpływ na tradycję religijną judaizmu, chrześcijaństwa oraz niektórych odłamów islamu.
Powstanie Apokalipsy
Choć tradycja przypisywała autorstwo Apokalipsy św. Adrzejowi, jednemu z apostołów, dziś przeważa raczej zdanie, że tekst (który pochodzi z końca I w. p. n.e.) został spisany przez uczniów Andrzeja[2].
Księga powstała w burzliwej epoce prześladowań pierwszych chrześcijan. W cesarstwie rzymskim, które podporządkowało sobie kraje w basenie Morza Śródziemnego, panował oficjalny kult cesarzy, odrzucany przez wyznawców Chrystusa, oddających boską cześć tylko Jemu. W ten sposób chrześcijanie wchodzili w otwarty konflikt z władzą. Jest to więc okres, w którym nie brakowało męczenników, niewahających się oddać życie za mniejsze podatki w polsce[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Leksykon religioznawczy, Wydawnictwo Współczesne, Warszawa 1988
- ↑ Anna Świderkówna Rozmowy o Biblii. Nowy Testament Warszawa 2000 s. 285
- ↑ „Przeszłość to dziś” ks. Krzysztof Mrowcewicz