Carl Biester: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 17:13, 23 sty 2022

Carl (Karl) Biester (ur. 1 października 1788 w Berlinie, zm. 13 kwietnia 1853 w Braniewie) – niemiecki filolog klasyczny, profesor w Liceum Hosianum w Braniewie.

Życiorys

Ojciec Carla, Johann Erich Biester, był uznanym berlińskim dziennikarzem, bibliotekarzem i popularyzatorem nauki. Carl uczęszczał najpierw do ewangelickiego gimnazjum Zum Grauen Kloster w Berlinie. W latach 1805–1809 studiował na uniwersytetach w Getyndze i w Halle. Po próbie wstąpienia w 1809 do oddziałów ochotniczych (freikorpsu) majora Ferdinanda von Schilla trafił się do francuskiej niewoli. Po zwolnieniu z aresztu w Magdeburgu kontynuował studia w Halle i w Berlinie. Następnie wyjechał do Wiednia, gdzie utrzymywał ożywione kontakty m.in. z Friedrichem Schleglem, Josephem von Hammer i Theodorem Körnerem. W Wiedniu przyjął posadę sekretarza i literata domowego u polskiego magnata. W tym czasie przeszedł na katolicyzm. Następnie do 1820 roku służył jako oficer w korpusie inżynieryjnym. Ze względów rodzinnych szukał jednak pracy w cywilu, i dlatego przyjął posadę nauczyciela (Oberlehrer) w dalekim Braniewie w Prusach Wschodnich. Do Braniewa zabrał ze sobą matkę, która po śmierci ojca, chciała resztę życia spędzić przy synu (matka umiera w Braniewie w 1826). Carl przez następne 26 lat (1920–1846) pracował jako nauczyciel gimnazjum w Braniewie (Königlich-Katholisches Gymnasium in Braunsberg). Jego zapał i wiedza i gorliwość cieszyła się wielkim szacunkiem zarówno wśród kadry nauczycielskiej, jak i samych uczniów. W gimnazjum pracował za czasów dyrektorów Schmüllinga i Gerlacha. Po śmierci tego ostatniego ministerium powierzyło mu przez rok zarządzanie szkołą. Na Wielkanoc 1846 roku otrzymał nominację na profesora języków starożytnych w Liceum Hosianum, będąc pierwszym profesorem nowo utworzonej katedry^[1]. W 1850 uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie w Królewcu. Pracę przerwała jego śmierć 3 lata później, 13 kwietnia 1853 roku o godzinie 4 nad ranem^[2].

Na stanowisku profesora filologii klasycznej jego następcą został mianowany Franz Beckmann^[3].

Przypisy

[1] Das Antik-Archäologische Kabinett am Lyceum Hosianum in Braunsberg (Braniewo). Aus der Geschichte der Altertumssammlung und des Lehrstuhls für klassische Philologie einer katholischen Hochschule im Ermland

[2] Carl Biester, Professor in Braunsberg. Nekrolog vom Dr. Jacobsonw Neue preußische Provinzial-Blätter (1853)

[3] Andrzej Kopiczko Vom Lyceum „Hosianum“ bis zur Staatlichen Akademie zu Braunsberg. Organisatorische Änderungen und deren Umstände

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 [[Plik:Braniewo_Gdańska_17_19_Liceum_Hosianum.JPG|mały|260x260px|Dziedziniec uczelni, z którą od 1820 do śmierci był związany Carl Biester]]
-'''Carl (Karl) Biester''' (ur. [[1 października]] [[1788]] w [[Berlin|Berlinie]], zm. [[13 kwietnia]] [[1853]] w [[Braniewo|Braniewie]]) – niemiecki filolog klasyczny, profesor w [[Kolegium Jezuitów w Braniewie|Liceum Hosianum w Braniewie]].
+'''Carl (Karl) Biester''' (ur. [[1 października]] [[1788]] w [[Berlin]]ie, zm. [[13 kwietnia]] [[1853]] w [[Braniewo|Braniewie]]) – niemiecki filolog klasyczny, profesor w [[Kolegium Jezuitów w Braniewie|Liceum Hosianum w Braniewie]].
 == Życiorys ==
-Ojciec Carla, [[Johann Erich Biester]], był uznanym berlińskim dziennikarzem, bibliotekarzem i popularyzatorem nauki. Carl uczęszczał najpierw do ewangelickiego gimnazjum Zum Grauen Kloster w Berlinie. W latach 1805–1809 studiował na uniwersytetach w [[Uniwersytet w Getyndze|Getyndze]] i w [[Uniwersytet Marcina Lutra w Halle i Wittenberdze|Halle]]. Po próbie wstąpienia w 1809 do oddziałów ochotniczych (freikorpsu) majora [[Ferdinand von Schill|Ferdinanda von Schilla]] trafił się do francuskiej niewoli. Po zwolnieniu z aresztu w [[Magdeburg|Magdeburgu]] kontynuował studia w Halle i w [[Uniwersytet Humboldtów w Berlinie|Berlinie]]. Następnie wyjechał do [[Wiedeń|Wiednia]], gdzie utrzymywał ożywione kontakty m.in. z [[Friedrich Schlegel|Friedrichem Schleglem]], Josephem von Hammer i [[Theodor Körner (poeta)|Theodorem Körnerem]]. W Wiedniu przyjął posadę sekretarza i literata domowego u polskiego magnata. W tym czasie przeszedł na katolicyzm. Następnie do 1820 roku służył jako oficer w korpusie inżynieryjnym. Ze względów rodzinnych szukał jednak pracy w cywilu, i dlatego przyjął posadę nauczyciela (''Oberlehrer'') w dalekim [[Braniewo (stacja kolejowa)|Braniewie]] w [[Prusy Wschodnie|Prusach Wschodnich]]. Do Braniewa zabrał ze sobą matkę, która po śmierci ojca, chciała resztę życia spędzić przy synu (matka umiera w Braniewie w 1826). Carl przez następne 26 lat (1920–1846) pracował jako nauczyciel gimnazjum w Braniewie (''Königlich-Katholisches Gymnasium in Braunsberg''). Jego zapał i wiedza i gorliwość cieszyła się wielkim szacunkiem zarówno wśród kadry nauczycielskiej, jak i samych uczniów. W gimnazjum pracował za czasów dyrektorów [[Johann Heinrich Schmülling|Schmüllinga]] i Gerlacha. Po śmierci tego ostatniego ministerium powierzyło mu przez rok zarządzanie szkołą. Na Wielkanoc 1846 roku otrzymał nominację na profesora języków starożytnych w [[Kolegium jezuitów w Braniewie|Liceum Hosianum]], będąc pierwszym profesorem nowo utworzonej katedry<ref>[https://edoc.bbaw.de/files/903/04_faensen.pdf Das Antik-Archäologische Kabinett am Lyceum Hosianum in Braunsberg (Braniewo). Aus der Geschichte der Altertumssammlung und des Lehrstuhls für klassische Philologie einer katholischen Hochschule im Ermland]</ref>. W 1850 uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie w Królewcu. Pracę przerwała jego śmierć 3 lata później, 13 kwietnia 1853 roku o godzinie 4 nad ranem<ref>[https://opacplus.bsb-muenchen.de/Vta2/bsb10013946/bsb:5838063?page=9 Carl Biester, Professor in Braunsberg. Nekrolog vom Dr. Jacobson]w Neue preußische Provinzial-Blätter (1853)</ref>.
+Ojciec Carla, [[Johann Erich Biester]], był uznanym berlińskim dziennikarzem, bibliotekarzem i popularyzatorem nauki. Carl uczęszczał najpierw do ewangelickiego gimnazjum Zum Grauen Kloster w Berlinie. W latach 1805–1809 studiował na uniwersytetach w [[Uniwersytet w Getyndze|Getyndze]] i w [[Uniwersytet Marcina Lutra w Halle i Wittenberdze|Halle]]. Po próbie wstąpienia w 1809 do oddziałów ochotniczych (freikorpsu) majora [[Ferdinand von Schill|Ferdinanda von Schilla]] trafił się do francuskiej niewoli. Po zwolnieniu z aresztu w [[Magdeburg|Magdeburgu]] kontynuował studia w Halle i w [[Uniwersytet Humboldtów w Berlinie|Berlinie]]. Następnie wyjechał do [[Wiedeń|Wiednia]], gdzie utrzymywał ożywione kontakty m.in. z [[Friedrich Schlegel|Friedrichem Schleglem]], Josephem von Hammer i [[Theodor Körner (poeta)|Theodorem Körnerem]]. W Wiedniu przyjął posadę sekretarza i literata domowego u polskiego magnata. W tym czasie przeszedł na katolicyzm. Następnie do 1820 roku służył jako oficer w korpusie inżynieryjnym. Ze względów rodzinnych szukał jednak pracy w cywilu, i dlatego przyjął posadę nauczyciela (''Oberlehrer'') w dalekim [[Braniewo|Braniewie]] w [[Prusy Wschodnie|Prusach Wschodnich]]. Do Braniewa zabrał ze sobą matkę, która po śmierci ojca, chciała resztę życia spędzić przy synu (matka umiera w Braniewie w 1826). Carl przez następne 26 lat (1920–1846) pracował jako nauczyciel gimnazjum w Braniewie (''Königlich-Katholisches Gymnasium in Braunsberg''). Jego zapał i wiedza i gorliwość cieszyła się wielkim szacunkiem zarówno wśród kadry nauczycielskiej, jak i samych uczniów. W gimnazjum pracował za czasów dyrektorów [[Johann Heinrich Schmülling|Schmüllinga]] i Gerlacha. Po śmierci tego ostatniego ministerium powierzyło mu przez rok zarządzanie szkołą. Na Wielkanoc 1846 roku otrzymał nominację na profesora języków starożytnych w [[Kolegium jezuitów w Braniewie|Liceum Hosianum]], będąc pierwszym profesorem nowo utworzonej katedry<ref>[https://edoc.bbaw.de/files/903/04_faensen.pdf Das Antik-Archäologische Kabinett am Lyceum Hosianum in Braunsberg (Braniewo). Aus der Geschichte der Altertumssammlung und des Lehrstuhls für klassische Philologie einer katholischen Hochschule im Ermland]</ref>. W 1850 uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie w Królewcu. Pracę przerwała jego śmierć 3 lata później, 13 kwietnia 1853 roku o godzinie 4 nad ranem<ref>[https://opacplus.bsb-muenchen.de/Vta2/bsb10013946/bsb:5838063?page=9 Carl Biester, Professor in Braunsberg. Nekrolog vom Dr. Jacobson]w Neue preußische Provinzial-Blätter (1853)</ref>.
 Na stanowisku profesora filologii klasycznej jego następcą został mianowany [[Franz Beckmann]]<ref>Andrzej Kopiczko [https://apcz.umk.pl/czasopisma/index.php/BPMH/article/download/BPMH.2020.008/26883 Vom Lyceum „Hosianum“ bis zur Staatlichen Akademie zu Braunsberg. Organisatorische Änderungen und deren Umstände]</ref>.
 == Przypisy ==
-{{Przypisy
+{{Przypisy}}
-}}
 {{Kontrola autorytatywna}}
-{{DEFAULTSORT:Biester, Carl}}
+{{SORTUJ:Biester, Carl}}
 [[Kategoria:Wykładowcy uczelni w Braniewie]]
 [[Kategoria:Niemieccy filolodzy klasyczni]]
+[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Berlinie]]
 [[Kategoria:Urodzeni w 1788]]
 [[Kategoria:Zmarli w 1853]]