Albert Ayler: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 20:28, 2 maj 2007

Albert Ayler (ur. 13 lipca 1936 w Cleveland, zm. 25 listopada 1970 w Nowym Jorku) amerykański saksofonista jazzowy, uważany - obok Ornette Colemana - za twórcę free jazzu.

W dzieciństwie grał na saksofonie altowym w kościele. W wieku 10 lat podjął naukę w szkole muzycznej, grywał też w lokalnych zespołach rhytm'n'bluesowych. W 1952 został członkiem zespołu Little Waltera Jacobsa. Po ukończeniu szkoły średniej zaciągnął się do wojska, stacjonował m.in. we Francji. Grywał w orkiestrach wojskowych, wojskowe marsze miały stać się w przyszłości silną inspiracją dla jego muzyki. Na początku lat 60. powrócił do Stanów Zjednoczonych, jednak ze względu na specyficzny styl gry nie mógł znaleźć pracy jako muzyk. W 1962 powrócił do Europy i zamieszkał w Szwecji. Nagrywał płyty, prowadził lokalne zespoły jazzowe, współpracował z Cecilem Taylorem. W 1964 Ayler znów zamieszkał w Stanach Zjednocznych, w tym samym roku ukazał się jego przełomowy album Spiritual Unity, nagrany dla nowojorskiej wytwórni ESP. W tym czasie Ayler ostatecznie ukształtował swój freejazzowy styl, grając w trio z basistą Garym Peacockiem i perkusistą Sunny Murrayem. Z trio Aylera współpracował w tym czasie trębacz Don Cherry (zastąpiony kilka lat później przez Dona Aylera). W 1966 Ayler podpisał kontrakt ze znaną wytwórnią Impulse!. W drugiej połowie lat 60. nagrywał najczęściej z dwoma kontrabasami, co nadało jego muzyce twardsze, bardziej zdecydowane brzmienie. Pod koniec życia Ayler zarejestrował też kilka nowatorskich nagrań, inspirowanych rockiem i funkiem, wydanych pośmiertnie na płycie Holy Ghost. W 1967 przeżył pierwsze załamanie nerwowe. 5 listopada 1970 zniknął, dwadzieścia dni później jego ciało wyłowiono z rzeki East River w Nowym Jorku. Według oficjalnego śledztwa popełnił samobójstwo.

Wybrana dyskografia

Something Different/The First Recordings (1963)
My Name Is Albert Ayler (1963)
Spirits (1964)
Spiritual Unity (1964)
Ghosts (1965)
Bells (1965)
Spirits Rejoice (1965)
New York Eye And Ear Control (1966)
In Greenwich Village (1967)
Love Cry (1968)
New Grass (1969)
Music Is the Healing Force of the Universe (1969)
Prophecy (1976)
The Village Concerts (1978)
Swing Low Sweet Spiritual (1980)
Jesus (1981)
At Slug's Saloon (1982)
Albert Ayler (1991)
Live in Greenwich Village: The Complete Impulse Sessions(1998)
The Copenhagen Tapes (2002)
Holy Ghost (2004)

Linki zewnętrzne

Wersja z 03:17, 13 mar 2007 edytuj Thijs!bot (dyskusja \| edycje) 257 704 edycje m robot dodaje: fa:آلبرت آیلر ← poprzednia edycja		Wersja z 20:28, 2 maj 2007 edytuj anuluj edycję Bukaj (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Administratorzy 87 811 edycji m drobne redakcyjne następna edycja →
Linia 1:		Linia 1:
	'''Albert Ayler''' (ur. [[13 lipca]] [[1936]] w [[Cleveland]], zm. [[25 listopada]]~~(?)~~ [[1970]] w [[Nowy Jork\|Nowym Jorku]]) [[Stany Zjednoczone\|amerykański]] [[saksofon]]ista [[jazz]]owy, uważany - obok [[Ornette Coleman\|Ornette Colemana]] - za twórcę [[free jazz]]u.		'''Albert Ayler''' (ur. [[13 lipca]] [[1936]] w [[Cleveland]], zm. [[25 listopada]] [[1970]] w [[Nowy Jork\|Nowym Jorku]]) [[Stany Zjednoczone\|amerykański]] [[saksofon]]ista [[jazz]]owy, uważany - obok [[Ornette Coleman\|Ornette Colemana]] - za twórcę [[free jazz]]u.

	W dzieciństwie grał na saksofonie altowym w kościele. W wieku 10 lat podjął naukę w szkole muzycznej, grywał też w lokalnych zespołach [[rhythm and blues\|rhytm'n'bluesowych]]. W [[1952]] został członkiem zespołu [[Little Walter\|Little Waltera Jacobsa]]. Po ukończeniu szkoły średniej zaciągnął się do wojska, stacjonował m.in. we [[Francja\|Francji]]. Grywał w orkiestrach wojskowych, wojskowe marsze miały stać się w przyszłości silną inspiracją dla jego muzyki. Na początku [[Lata 60. XX wieku\|lat 60.]] powrócił do Stanów Zjednoczonych, jednak ze względu na specyficzny styl gry nie mógł znaleźć pracy jako muzyk. W [[1962]] powrócił do Europy i zamieszkał w [[Szwecja\|Szwecji]]. Nagrywał płyty, prowadził lokalne zespoły jazzowe, współpracował z [[Cecil Taylor\|Cecilem Taylorem]]. W [[1964]] Ayler znów zamieszkał w Stanach Zjednocznych, w tym samym roku ukazał się jego przełomowy album ''Spiritual Unity'', nagrany dla nowojorskiej wytwórni ESP. W tym czasie Ayler ostatecznie ukształtował swój freejazzowy styl, grając w trio z basistą Garym Peacockiem i perkusistą Sunny Murrayem. Z trio Aylera współpracował w tym czasie trębacz [[Don Cherry]] (zastąpiony kilka lat później przez Dona Aylera). W [[1966]] Ayler podpisał kontrakt ze znaną wytwórnią ''Impulse!''. W drugiej połowie lat 60. nagrywał najczęściej z dwoma kontrabasami, co nadało jego muzyce twardsze, bardziej zdecydowane brzmienie. Pod koniec życia Ayler zarejestrował też kilka nowatorskich nagrań, inspirowanych [[rock]]iem i [[funk]]iem, wydanych pośmiertnie na płycie ''Holy Ghost''. W [[1967]] przeżył pierwsze załamanie nerwowe. [[5 listopada]] [[1970]] zniknął, dwadzieścia dni później jego ciało wyłowiono z rzeki [[East River]] w Nowym Jorku. Według oficjalnego śledztwa popełnił [[samobójstwo]].		W dzieciństwie grał na saksofonie altowym w kościele. W wieku 10 lat podjął naukę w szkole muzycznej, grywał też w lokalnych zespołach [[rhythm and blues\|rhytm'n'bluesowych]]. W [[1952]] został członkiem zespołu [[Little Walter\|Little Waltera Jacobsa]]. Po ukończeniu szkoły średniej zaciągnął się do wojska, stacjonował m.in. we [[Francja\|Francji]]. Grywał w orkiestrach wojskowych, wojskowe marsze miały stać się w przyszłości silną inspiracją dla jego muzyki. Na początku [[Lata 60. XX wieku\|lat 60.]] powrócił do Stanów Zjednoczonych, jednak ze względu na specyficzny styl gry nie mógł znaleźć pracy jako muzyk. W [[1962]] powrócił do Europy i zamieszkał w [[Szwecja\|Szwecji]]. Nagrywał płyty, prowadził lokalne zespoły jazzowe, współpracował z [[Cecil Taylor\|Cecilem Taylorem]]. W [[1964]] Ayler znów zamieszkał w Stanach Zjednocznych, w tym samym roku ukazał się jego przełomowy album ''Spiritual Unity'', nagrany dla nowojorskiej wytwórni ESP. W tym czasie Ayler ostatecznie ukształtował swój freejazzowy styl, grając w trio z basistą Garym Peacockiem i perkusistą Sunny Murrayem. Z trio Aylera współpracował w tym czasie trębacz [[Don Cherry]] (zastąpiony kilka lat później przez Dona Aylera). W [[1966]] Ayler podpisał kontrakt ze znaną wytwórnią ''Impulse!''. W drugiej połowie lat 60. nagrywał najczęściej z dwoma kontrabasami, co nadało jego muzyce twardsze, bardziej zdecydowane brzmienie. Pod koniec życia Ayler zarejestrował też kilka nowatorskich nagrań, inspirowanych [[rock]]iem i [[funk]]iem, wydanych pośmiertnie na płycie ''Holy Ghost''. W [[1967]] przeżył pierwsze załamanie nerwowe. [[5 listopada]] [[1970]] zniknął, dwadzieścia dni później jego ciało wyłowiono z rzeki [[East River]] w Nowym Jorku. Według oficjalnego śledztwa popełnił [[samobójstwo]].