Transformator głośnikowy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
kat. |
zmiana opisów szczeiny powietrznej; wstęp do konstrukcji SE i PP |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Transformatorowa metoda sprzęgania z obciążeniem ma szereg wad: ograniczenie pasma częstotliwości, duże wymiary i masa, także koszt. We współczesnych konstrukcjach odchodzi się więc od tej metody, na rzecz sprzęgania bezpośredniego lub (dla niedużych mocy) pojemnościowego. |
Transformatorowa metoda sprzęgania z obciążeniem ma szereg wad: ograniczenie pasma częstotliwości, duże wymiary i masa, także koszt. We współczesnych konstrukcjach odchodzi się więc od tej metody, na rzecz sprzęgania bezpośredniego lub (dla niedużych mocy) pojemnościowego. |
||
W transformatorze głośnikowym dobiera się materiał magnetyczny rdzenia oraz konstruuje się rdzeń tak, by ograniczyć nieliniowość wynikającą z [[histereza|histerezy]] materiału rdzenia |
W transformatorze głośnikowym dobiera się materiał magnetyczny rdzenia oraz konstruuje się rdzeń tak, by ograniczyć nieliniowość wynikającą z [[histereza|histerezy]] materiału rdzenia, pojemności między uzwojeniowych oraz indukcyjności uzwojeń. |
||
Stosuje się szczelinę powietrzną (ang. air gap), aby w układzie SE zapobiec zjawisku podmagneoswywania się rdzenia. Istnieje możliwość wykonania transformatora bez szczeliny powietrznej dla układu SE, lecz wymaga to użycia bardzo dużego rdzenia. |
|||
Dla układów PP transformator nie potrzebuje szczeliny powietrznej ponieważ w jego uzwojeniu pierwotnym składowe stałe prądów anodowych znoszą się. |
|||
Wersja z 23:52, 21 sie 2007
Transformator głośnikowy - transformator dopasowujący impedancję (oporność pozorną) głośnika, z reguły niską, do impedancji obwodów wyjściowych wzmacniaczy akustycznych, zazwyczaj wysokiej. Powszechnie stosowany w lampowych wzmacniaczach elektroakustycznych.
Transformatorowa metoda sprzęgania z obciążeniem ma szereg wad: ograniczenie pasma częstotliwości, duże wymiary i masa, także koszt. We współczesnych konstrukcjach odchodzi się więc od tej metody, na rzecz sprzęgania bezpośredniego lub (dla niedużych mocy) pojemnościowego.
W transformatorze głośnikowym dobiera się materiał magnetyczny rdzenia oraz konstruuje się rdzeń tak, by ograniczyć nieliniowość wynikającą z histerezy materiału rdzenia, pojemności między uzwojeniowych oraz indukcyjności uzwojeń. Stosuje się szczelinę powietrzną (ang. air gap), aby w układzie SE zapobiec zjawisku podmagneoswywania się rdzenia. Istnieje możliwość wykonania transformatora bez szczeliny powietrznej dla układu SE, lecz wymaga to użycia bardzo dużego rdzenia. Dla układów PP transformator nie potrzebuje szczeliny powietrznej ponieważ w jego uzwojeniu pierwotnym składowe stałe prądów anodowych znoszą się.