Roger z Salerno: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja nieprzejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 12:04, 27 paź 2007

Roger z Salerno, fr. Roger de Hauteville, Roger de Salerne (zm. 28 czerwca 1119) - krzyżowiec, regent Księstwa Antiochii 1112-1119.

Był synem Ryszarda de Hauteville, i kuzynem Tankreda de Hauteville, po śmierci którego rządził Antiochią w imieniu nieletniego Boemunda II. Podobnie jak Tankred, Roger prowadził ciągłe walki z muzułmanami z Aleppo, dążąc do zajęcia miasta. W 1114 trzęsienie ziemi zniszczyło szereg umocnień Antiochii, więc Roger zabrał się za ich odbudowę, szczególny nacisk kładąc na te przygraniczne. W roku 1115, w obliczu najazdu armii Wielkich Seldżuków, zawarł sojusz z muzułmańskimi władcami Aleppo i Damaszku. Sojusznicza armia szybko jednak rozpadła się, i ostatecznie 14 września 1115 roku pod Danis Roger zaatakował Seldzuków dysponując jedynie siłami Antiochii i niewielkimi posiłkami z Edessy. Wykorzystując czynnik zaskoczenia wybił wtedy nieprzyjacielską armię niemal do nogi. Była to ostatnia próba odzyskania władzy nad Syrią przez Wielkich Seldżuków.

Wydawało się że po tym zwycięstwie Rogerowi uda się wreszcie zdobyć Aleppo, jednak w 1118 roku mieszkańcy miasta wezwali na pomoc Ilghaziego z dynastii Artukidów, jednego z najpotężniejszych władców w tym regionie, który przejął władzę nad miastem. Ilghazi najechał księstwo w 1119 roku, Roger zaś nie zaczekał na posiłki z Jerozolimy i Trypolisu, i wyruszył przeciwko niemu. W dniu 28 czerwca zorientował się, że jego armia została otoczona, i podjął nieudaną próbę wyrwania się z kotła, podczas której zginął wraz z niemal wszystkimi żołnierzami. Co nader znamienne, miejsce bitwy zostało później nazwane "krwawym polem" (łac. Ager Sanguinis), i właśnie jako bitwa na Krwawym Polu przeszła ona do historii. W wyniku klęski, w rezultacie której Antiochia straciła kwiat swojego normańskiego rycerstwa, pozycja księstwa wśród państw krzyżowców znacznie spadła, a Aleppo ze strony broniącej się przed Antiochią przekształciło się w agresywną siłę zagrażającą jej istnieniu.

Bibliografia

Peter M. Holt Bliski Wschód od wypraw krzyżowych do 1517 roku, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1993, ISBN 83-06-02290-4
Steven Runciman Dzieje wypraw krzyżowych. Tom II, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1987, ISBN 83-06-01457-X

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
 '''Roger z Salerno''', [[Język francuski|fr.]] ''Roger de Hauteville'', ''Roger de Salerne'' (zm. [[28 czerwca]] [[1119]]) - krzyżowiec, regent [[Księstwo Antiochii|Księstwa Antiochii]] [[1112]]-[[1119]].
-Był synem Ryszarda de Hauteville, i kuzynem [[Tankred (regent Antiochii)|Tankreda de Hauteville]], po śmierci którego rządził Antiochią w imieniu nieletniego [[Boemund II|Boemunda II]]. Podobnie jak Tankred, Roger prowadził ciągłe walki z muzułmanami z [[Aleppo]], dążąc do zajęcia miasta. W [[1114]] trzęsienie ziemi zniszczyło szereg umocnień Antiochii, więc Roger zabrał się za ich odbudowę, szczególny nacisk kładąc na te przygraniczne. W roku [[1115]], w obliczu najazdu armii [[Wielcy Seldżucy|Wielkich Seldżuków]], zawarł sojusz z muzułmańskimi władcami Aleppo i [[Damaszek|Damaszku]]. Sojusznicza armia szybko jednak rozpadła się, i ostatecznie [[14 września]] [[1115]] roku pod Danis Roger zaatakował Seldzuków dysponując jedynie siłami Antiochii i niewielkimi posiłkami z [[Hrabstwo Edessy|Edessy]]. Wykorzystując czynnik zaskoczenia wybił wtedy nieprzyjacielską armię niemal do nogi. Była to ostatnia próba odzyskania władzy nad [[Syria|Syrią]] przez Wielkich Seldżuków.
+Był synem Ryszarda de Hauteville, i kuzynem [[Tankred (regent Antiochii)|Tankreda de Hauteville]], po śmierci którego rządził Antiochią w imieniu nieletniego [[Boemund II|Boemunda II]]. Podobnie jak Tankred, Roger prowadził ciągłe walki z muzułmanami z [[Aleppo]], dążąc do zajęcia miasta. W [[1114]] trzęsienie ziemi zniszczyło szereg umocnień Antiochii, więc Roger zabrał się za ich odbudowę, szczególny nacisk kładąc na te przygraniczne. W roku [[1115]], w obliczu najazdu armii [[Wielcy Seldżucy|Wielkich Seldżuków]], zawarł sojusz z muzułmańskimi władcami Aleppo i [[Damaszek|Damaszku]]. Sojusznicza armia szybko jednak rozpadła się, i ostatecznie [[14 września]] [[1115]] roku [[Bitwa pod Sarmin|pod Danis]] Roger zaatakował Seldzuków dysponując jedynie siłami Antiochii i niewielkimi posiłkami z [[Hrabstwo Edessy|Edessy]]. Wykorzystując czynnik zaskoczenia wybił wtedy nieprzyjacielską armię niemal do nogi. Była to ostatnia próba odzyskania władzy nad [[Syria|Syrią]] przez Wielkich Seldżuków.
 Wydawało się że po tym zwycięstwie Rogerowi uda się wreszcie zdobyć Aleppo, jednak w [[1118]] roku mieszkańcy miasta wezwali na pomoc [[Ilghazi|Ilghaziego]] z dynastii [[Artukidzi|Artukidów]], jednego z najpotężniejszych władców w tym regionie, który przejął władzę nad miastem. Ilghazi najechał księstwo w [[1119]] roku, Roger zaś nie zaczekał na posiłki z [[Królestwo Jerozolimskie|Jerozolimy]] i [[Hrabstwo Trypolisu|Trypolisu]], i wyruszył przeciwko niemu. W dniu [[28 czerwca]] zorientował się, że jego armia została otoczona, i podjął nieudaną próbę wyrwania się z kotła, podczas której zginął wraz z niemal wszystkimi żołnierzami. Co nader znamienne, miejsce bitwy zostało później nazwane "krwawym polem" (łac. ''Ager Sanguinis''), i właśnie jako [[Bitwa na Krwawym Polu|bitwa na Krwawym Polu]] przeszła ona do historii. W wyniku klęski, w rezultacie której Antiochia straciła kwiat swojego [[Normanowie|normańskiego]] rycerstwa, pozycja księstwa wśród państw krzyżowców znacznie spadła, a Aleppo ze strony broniącej się przed Antiochią przekształciło się w agresywną siłę zagrażającą jej istnieniu.