Sōhei

Sōhei Benkei z Minamoto no Yoshitsune.

Mnisi-wojownicy - (właściwie Sōhei) druga warstwa wojowników, obok samurajów, w feudalnej Japonii. Popularnie określani jako "mnisi-wojownicy", ale ten europejski termin nie oddaje prawdziwej natury ich służby. Byli prywatnymi oddziałami, walczącymi na rzecz świątyń, które należały do najpotężniejszych właścicieli ziemskich w Japonii. Oprócz usług na rzecz świątyni, Sōhei walczyli dla własnego zysku jako najemnicy. Szeregi sohei były zasilane przez bandytów, bezrobotnych oraz świeckich pracowników świątyni. Ich ulubionym orężem była długa lanca zwana naginata, chociaż zdarzały się również tak nietypowe bronie jak młoty, siekiery czy piły. W okresie Sengoku sławni bylo mnisi z świątyni Negoro, którzy jako pierwsi zaczęli produkować i posługiwać się arkebuzami. Najsłynniejszym mnichem-wojownikiem był Benkei przyjaciel i wasal legendarnego szermierza Minamoto Yoshitsune.Zwykle głowę nakrywał mnisim kapturem a pod ubraniem nosił zbroję typu do maru. Największymi oddziałami sohei szczyciły się świątynie Kofukuji i Enryakuji, które dzięki tym doborowym wojownikom powiększały swoje prawa i przywileje - nie wahały się używać swojej siły do rozwiązywania kofliktów. W historii Japonii odnotowano również całkowicie odmienną warstwę wojowników od Sōhei, których zwano yamabushi. Byli wojownikami należącymi do sekty mnicha En-no-gyoja, który oddawał cześć górom. W odróżnieniu od Sōhei mieszkali w samotności w niedostępnych górskich rejonach i wędrowali po całej Japonii, korzystając z gorskich szlaków