Medal „Za udział w walkach o Berlin”: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
kat |
||
Linia 27: | Linia 27: | ||
Medal za udział w walkach o Berlin jest noszony na lewej piersi bezpośrednio po orderach i odznaczeniach polskich przed medalem "[[Medal Za zasługi dla obronności kraju|Za zasługi dla obronności kraju]]". |
Medal za udział w walkach o Berlin jest noszony na lewej piersi bezpośrednio po orderach i odznaczeniach polskich przed medalem "[[Medal Za zasługi dla obronności kraju|Za zasługi dla obronności kraju]]". |
||
[[Kategoria:Odznaczenia wojskowe|Udział w walkach o Berlin, Medal za]] |
|||
[[Kategoria:Polskie odznaczenia wojskowe|Udział w walkach o Berlin, Medal za]] |
[[Kategoria:Polskie odznaczenia wojskowe|Udział w walkach o Berlin, Medal za]] |
Wersja z 18:07, 1 sie 2005
Medal za udział w walkach o Berlin – polskie odznaczenie wojskowe
Medal za udział w walkach o Berlin został ustanowiony przez Sejm ustawą z dnia 21 kwietnia 1966 roku dla uczczenia zwycięstwa nad niemieckim faszyzmem oraz wkład ludowego Wojska Polskiego w zdobyciu Berlina w 1945 roku. Zgodnie z ustawą medal stanowi uznanie dla osób, które brały udział w walkach o Berlin i był nadawany przez Ministra Obrony Narodowej.
Rozporządzenie z dnia 25 kwietnia 1966 roku Ministra Obrony Narodowej określiło zasady i tryb nadawania medalu, wzór odznaki oraz sposób jego noszenia.
Zgodnie z rozporządzeniem medal nadawany był osobom, które pełniły służbę wojskową w okresie od kwietnia 1945 roku do 9 maja 1945 roku w następujących jednostkach Wojska Polskiego:
- 1 Warszawska Dywizja Piechoty (dowództwo, 1, 2, 3 pułk piechoty, 1 pułk artylerii lekkiej, 1 dywizjon artylerii pancernej, 1 batalion saperów)
- 2 Pomorska Brygada Haubic (dowództwo, 7, 8, 9 pułk artylerii haubic)
- 1 Samodzielna Brygada Moździerzy (dowództwo, 5, 8, 10, 11 pułk moździerzy)
- 6 Warszawski Batalion Pontonowo – Mostowy
- Samodzielny Batalion Szturmowy
Medal mógł być nadany również osobom, które pełniły służbę wojskową w wymienionym okresie w dowództwach i sztabach kierujących walką o Berlin, a także w sztabach i jednostkach Wojska Polskiego współdziałających w zdobyciu Berlina. Medal można było nadawać pośmiertnie.
Nadanie medalu następowało na podstawie dokumentów stwierdzających spełnienie wymaganych warunków, a wniosek o nadanie medalu przedstawiała specjalna komisja powołana przez Ministra Obrony Narodowej.
Medal w zasadzie wręczano podczas uroczystości związanych z Dniem Zwycięstwa (9 maja) i wręczany był:
- żołnierzom zawodowym – przez dowódców jednostek wojskowych lub wyższych przełożonych
- żołnierzom rezerwy i żołnierzom w stanie spoczynku – przez szefów wojewódzkich sztabów wojskowych lub ich zastępców albo też przez inne osoby upoważnione przez Ministra Obrony Narodowej.
Wraz z odznaką wyróżnienia wręczana była legitymacja. W razie nadania medalu pośmiertnie, odznakę medalu oraz legitymację wręczano najbliższemu członkowi rodziny. Z dniem 23 grudnia 1992 uznano nadawanie Medalu za udział w walkach o Berlin za zakończone, podobnie jak większości orderów i odznaczeń wojennych za dotychczasowe zasługi.
Odznaką medalu jest okrągły, srebrzony i oksydowany krążek o średnicy 38 mm, na którego awersie znajduje się wizerunek Orderu Krzyża Grunwaldu otoczony na obwodzie napisem ZA UDZIAŁ W WALKACH O BERLIN. Na rewersie jest gałązka lauru, na której jest wkomponowany poziomy napis MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ PRL.
Odznaka medalu jest zawieszona na czerwonej wstążce o szerokości 38 mm z żółtymi i czarnymi paskami o szerokości 4 mm po bokach.
Medal za udział w walkach o Berlin jest noszony na lewej piersi bezpośrednio po orderach i odznaczeniach polskich przed medalem "Za zasługi dla obronności kraju".