Walijski kuc górski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
usunięcie próżnizny |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
{{Próżne wyrażenia}} |
{{Próżne wyrażenia}} |
||
'''Kuc |
'''Kuc walijski (welsh pony)''' |
||
'''Sekcja A - Walijski kuc górski (welsh mountain pony)<ref>{{cytuj książkę|autor=Christiane Gohl|tytuł=Konie i kuce}}</ref>''' |
'''Sekcja A - Walijski kuc górski (welsh mountain pony)<ref>{{cytuj książkę|autor=Christiane Gohl|tytuł=Konie i kuce}}</ref>''' |
||
To mały [[kuc]] o zgrabnej, suchej głowie z szerokim czołem. Duże oczy, uszy małe. Silne, muskularne ciało. Wszystkie rodzaje [[maści]] podstawowych, często siwa. |
To mały [[kuc]] o zgrabnej, suchej głowie z szerokim czołem. Duże oczy, uszy małe. Silne, muskularne ciało. Wszystkie rodzaje [[Koń#Umaszczenia koni|maści]] podstawowych, często siwa. |
||
Wysokość: 110- |
[[Wysokość w kłębie|Wysokość]]: 110 - 122 cm w [[Kłąb|kłębie]] |
||
Walijski kuc górski żył w [[Walia|Walii]] ponad 1000 lat dzięki dużej odporności i małym wymaganiom. Inne zalety tego [[koń|konia]], to łagodny charakter i typowy, energiczny i efektowny ruch. Czyni to z kuca walijskiego wierzchowca dla małych dzieci. Błędem byłoby jednak traktowanie go jak zabawki. Również te kuce wymagają solidnego wychowania i wyszkolenia. |
Walijski kuc górski żył w [[Walia|Walii]] ponad 1000 lat dzięki dużej odporności i małym wymaganiom. Inne zalety tego [[koń|konia]], to łagodny [[Temperament|charakter]] i typowy, energiczny i efektowny [[Ruch#Fizjologia|ruch]]. Czyni to z kuca walijskiego wierzchowca dla małych [[dzieci]]. [[Błąd|Błędem]] byłoby jednak traktowanie go jak [[Zabawka|zabawki]]. Również te kuce wymagają solidnego wychowania i wyszkolenia. |
||
'''Sekcja B<ref name="susan">{{cytuj książkę|autor=Susan McBane|tytuł=Konie Rasowe}}</ref><ref name="struan">{{cytuj książkę|autor=Struan Reid|tytuł=Konie i Kuce}}</ref>''' |
'''Sekcja B<ref name="susan">{{cytuj książkę|autor=Susan McBane|tytuł=Konie Rasowe}}</ref><ref name="struan">{{cytuj książkę|autor=Struan Reid|tytuł=Konie i Kuce}}</ref>''' |
||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
Pochodzenie: Walia |
Pochodzenie: Walia |
||
Rasa wywodząca się od górskiego kuca walijskiego. Niegdyś używane przez pasterzy kuce są obecnie ulubionymi wierzchowcami dzieci. Są inteligentne i dzielne, dlatego ze wszystkich ras walijskich właśnie ta jest najbardziej popularna. |
Rasa wywodząca się od górskiego kuca walijskiego. Niegdyś używane przez pasterzy kuce są obecnie ulubionymi wierzchowcami dzieci. Są inteligentne i dzielne, dlatego ze wszystkich [[Rasy konia domowego|ras]] walijskich właśnie ta jest najbardziej popularna. |
||
'''Sekcja C - |
'''Sekcja C - kuc walijski w typie wierzchowym<ref name="susan" /><ref name="struan" />''' |
||
Wysokość: do 134 cm<br /> |
Wysokość: do 134 cm<br /> |
||
| Linia 27: | Linia 27: | ||
Pochodzenie: Walia |
Pochodzenie: Walia |
||
Wywodzi się od górskiego kuca walijskiego. Używany był głównie do pracy na farmie. Dobry koń [[zaprzęg]]owy. |
Wywodzi się od górskiego kuca walijskiego. Używany był głównie do pracy na [[Farma|farmie]]. Dobry koń [[zaprzęg]]owy. |
||
'''Sekcja D - walijski cob (welsh cob)<ref name="susan" /><ref name="struan" />''' |
'''Sekcja D - walijski cob (welsh cob)<ref name="susan" /><ref name="struan" />''' |
||
| Linia 35: | Linia 35: | ||
Pochodzenie: Walia |
Pochodzenie: Walia |
||
Jego budowa powinna być zwarta, zrównoważona i silna. To prawdziwy koń pod [[siodło]] i [[pociągowy]], wystarczająco silny do lżejszych prac rolniczych, odpowiednio szybki i wytrzymały w zaprzęgu, ale również dość efektywny i chętny do jazdy wierzchem. Ma długi, sprężysty krok, przednie nogi wysuwa znacznie przed łopatki. Ma wyraźną akcję nadgarstków, a tylne nogi sprężyste w |
Jego [[Eksterier|budowa]] powinna być zwarta, zrównoważona i silna. To prawdziwy koń pod [[siodło]] i [[pociągowy]], wystarczająco silny do lżejszych prac rolniczych, odpowiednio szybki i wytrzymały w zaprzęgu, ale również dość efektywny i chętny do jazdy wierzchem. Ma długi, sprężysty krok, przednie nogi wysuwa znacznie przed łopatki. Ma wyraźną akcję nadgarstków, a tylne nogi sprężyste w [[kłus]]ie. Opiera się nimi silnie i wypycha [[Organizm|ciało]] do przodu. [[Koń#Zootechniczna terminologia części ciała konia|Głowa]] o prostym profilu i nozdrzach szerokich i głębokich. Silna szczęka. Szeroka i głęboka klatka piersiowa. Kłąb wyraźnie zaznaczony. Szyja długa, muskularna, ale nie robi wrażenia ciężkiej, dumnie wygięta, wysoko osadzona na opadających łopatkach. Nogi bardzo mocne, doskonale umięśnione w górnej części. Dopuszczalna niewielka ilość włosów [[Pęcina|pęcinowych]] (szczotki pęcinowe). [[Kopyto końskie|Kopyta]] zaokrąglone i twarde. [[Zad]] zaokrąglony, długi, wypukły. [[Ogon]] wysoko osadzony, noszony dumnie. [[Grzbiet (zootechnika)|Grzbiet]] krótki i prosty. Lędźwia długie i mocne. Uszy ładnie ukształtowane, dość krótkie, spiczaste, czujne. |
||
{{przypisy}} |
{{przypisy}} |
||
| Linia 41: | Linia 41: | ||
{{zoologia stub}} |
{{zoologia stub}} |
||
[[ |
[[Kategoria:Rasy koni]] |
||
[[de:Welsh-Pony]] |
[[de:Welsh-Pony]] |
||
Wersja z 04:38, 15 sie 2008
 |
Ten artykuł należy dopracować |
Szablon:Linki Szablon:Próżne wyrażenia
Kuc walijski (welsh pony)
Sekcja A - Walijski kuc górski (welsh mountain pony)[1]
To mały kuc o zgrabnej, suchej głowie z szerokim czołem. Duże oczy, uszy małe. Silne, muskularne ciało. Wszystkie rodzaje maści podstawowych, często siwa.
Wysokość: 110 - 122 cm w kłębie
Walijski kuc górski żył w Walii ponad 1000 lat dzięki dużej odporności i małym wymaganiom. Inne zalety tego konia, to łagodny charakter i typowy, energiczny i efektowny ruch. Czyni to z kuca walijskiego wierzchowca dla małych dzieci. Błędem byłoby jednak traktowanie go jak zabawki. Również te kuce wymagają solidnego wychowania i wyszkolenia.
Wysokość: do 134 cm w kłębie
Umaszczenie: każde z wyjątkiem srokatego
Pochodzenie: Walia
Rasa wywodząca się od górskiego kuca walijskiego. Niegdyś używane przez pasterzy kuce są obecnie ulubionymi wierzchowcami dzieci. Są inteligentne i dzielne, dlatego ze wszystkich ras walijskich właśnie ta jest najbardziej popularna.
Sekcja C - kuc walijski w typie wierzchowym[2][3]
Wysokość: do 134 cm
Umaszczenie: każde z wyjątkiem srokatego
Pochodzenie: Walia
Wywodzi się od górskiego kuca walijskiego. Używany był głównie do pracy na farmie. Dobry koń zaprzęgowy.
Sekcja D - walijski cob (welsh cob)[2][3]
Wysokość: do 152 cm
Umaszczenie: dopuszczalna każda z wyjątkiem tarantowatej i srokatej
Pochodzenie: Walia
Jego budowa powinna być zwarta, zrównoważona i silna. To prawdziwy koń pod siodło i pociągowy, wystarczająco silny do lżejszych prac rolniczych, odpowiednio szybki i wytrzymały w zaprzęgu, ale również dość efektywny i chętny do jazdy wierzchem. Ma długi, sprężysty krok, przednie nogi wysuwa znacznie przed łopatki. Ma wyraźną akcję nadgarstków, a tylne nogi sprężyste w kłusie. Opiera się nimi silnie i wypycha ciało do przodu. Głowa o prostym profilu i nozdrzach szerokich i głębokich. Silna szczęka. Szeroka i głęboka klatka piersiowa. Kłąb wyraźnie zaznaczony. Szyja długa, muskularna, ale nie robi wrażenia ciężkiej, dumnie wygięta, wysoko osadzona na opadających łopatkach. Nogi bardzo mocne, doskonale umięśnione w górnej części. Dopuszczalna niewielka ilość włosów pęcinowych (szczotki pęcinowe). Kopyta zaokrąglone i twarde. Zad zaokrąglony, długi, wypukły. Ogon wysoko osadzony, noszony dumnie. Grzbiet krótki i prosty. Lędźwia długie i mocne. Uszy ładnie ukształtowane, dość krótkie, spiczaste, czujne.