Bitwa nad Jeziorem Trazymeńskim: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m drobne techniczne |
m grafika |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
|epoka = starożytność |
|epoka = starożytność |
||
|nazwa = Bitwa nad Jeziorem Trazymeńskim |
|nazwa = Bitwa nad Jeziorem Trazymeńskim |
||
|konflikt = [[II wojna punicka]] |
|konflikt = [[II wojna punicka]] (218 p.n.e.-201 p.n.e.) |
||
|grafika = |
|grafika = Sylvestre Ducar decapite Flaminius (Trasimene).jpg|250px |
||
|opis = |
|opis = Śmierć Flaminiusza - obraz z 1880 r. |
||
|data = [[24 czerwca]] [[217 p.n.e.]] |
|data = [[24 czerwca]] [[217 p.n.e.]] |
||
|miejsce = [[Jezioro Trazymeńskie]] |
|miejsce = [[Jezioro Trazymeńskie]] |
||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
|przyczyna = |
|przyczyna = |
||
|terytorium = [[Republika rzymska|Republika Rzymska]] |
|terytorium = [[Republika rzymska|Republika Rzymska]] |
||
|strona1 = [[Republika rzymska|Republika Rzymska]] |
|strona1 = [[Grafika:Vexilloid of the Roman Empire.svg|50px]] [[Republika rzymska|Republika Rzymska]] |
||
|strona2 = [[Kartagina]] |
|strona2 = [[Image:Hannibal whitTunisia flag.svg|60px]] [[Kartagina]] |
||
|dowódca1 = [[Flaminiusz|Gaius Flaminius]] |
|dowódca1 = [[Flaminiusz|Gaius Flaminius]] |
||
|dowódca2 = [[Hannibal]] |
|dowódca2 = [[Hannibal]] |
||
Wersja z 12:10, 2 paź 2008
| II wojna punicka (218 p.n.e.-201 p.n.e.) | |||
.jpg) {{{opis grafiki}}} | |||
| Czas |
{{{czas}}} | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo Kartaginy | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie świata  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|} | |||
Bitwa nad Jeziorem Trazymeńskim była jedną z większych bitew II wojny punickiej i odbyła się 24 czerwca 217 p.n.e. między armią kartagińską pod wodzą Hannibala a armią Rzymską. Armia Hannibala odniosła drugie już w tej wojnie druzgoczące zwycięstwo.
Przed bitwą
Dzięki zwycięstwu w bitwie nad Trebią Hannibal ruszył na południe. Rzymianie byli pewni, że celem wędrówki jego armii jest Rzym. Dlatego też w stronę nadciągającego wroga wysłano konsula Flaminiusza, by stanął wojskom inwazyjnym na drodze.
Armia rzymska
Konsul Flaminiusz nie był genialnym wodzem - o wiele lepiej znał się na polityce. Był jednak człowiekiem bardzo opanowanym i odważnym. Jego armia liczyła 25 000 dobrze uzbrojonych żołnierzy. Zajęli oni pozycje na wzgórzu, nie wiedząc o tym, że Hannibal jest już tylko o dzień drogi od armii rzymskiej.
Według "Zarysu historii wojskowości powszechnej" Janusza Sikorskiego, wojska rzymskie zostały zaatakowane w marszu. Po prostu ich dowódca Flaminiusz zaniechał wysyłania zwiadowców, sądząc, że wojska kartagińskie są jeszcze daleko. Zarządził więc marsz wzdłuż brzegów jeziora.
Armia kartagińska
Armia ta była zbieraniną różnych nacji. Skład wojsk nosił na sobie ślad wędrówki z Afryki. Byli wśród tych żołnierzy Numidowie, Libijczycy, Iberowie, Ligurowie i Lombardowie. W wyniku epidemii i trudnej drogi potężna armia stopniała do 40 000 ludzi (z wszystkich słoni przetrwał tylko jeden - Surus). Na czele tych wojsk stał Hannibal - człowiek posiadający niesamowity autorytet, posłuch u żołnierzy, a przede wszystkim niezwykły talent wojskowy.
Bitwa
Rankiem 24 czerwca pod osłoną mgły Hannibal wysłał swą lekką konnicę, aby zablokowała przewidywaną drogę ucieczki Rzymian, a resztę sił ukrył wzdłuż drogi, którą mieli oni nadciągnąć. Libijczycy i Iberowie zostali odesłani, by ochraniać obóz. Hannibal wydał rozkaz do jednoczesnego ataku dla wszystkich swych wojsk.
Krótka, 3-godzinna bitwa skończyła się totalną klęską Rzymian przypartych do brzegu jeziora, gdzie w panice szukali ratunku przed armią kartagińską. Poległo 15 000 żołnierzy rzymskich, w tym odpowiedzialny za klęskę Flaminiusz. Pozostałe 10 000 żołnierzy poszło w rozsypkę.
Według "Zarysu historii wojskowości powszechnej" Janusza Sikorskiego bitwa ta miała troszkę inny przebieg. Wojska kartagińskie rozmieszczone na wzgórzach zaatakowały rozciągnięte kolumny rzymskie. Atak ten przeprowadzony nagle (byli oni ukryci), z zaskoczenia (Rzymianie sądzili, że wróg jest daleko), oraz zamykający wszystkie drogi ucieczki (kolumna przednia i tylna zostały dodatkowo otoczone), był całkowicie udany. Armia rzymska nie była w stanie uformować szeregów, co spowodowało ogólną rzeź wśród jej żołnierzy. Była to więc modyfikacja uwzględniająca teren manewru z Kann. Dodatkowo dołączony był tutaj element zaskoczenia (tak jak w bitwie pod Cedynią).