Enstatyt: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
grafika
Ohtnim (dyskusja | edycje)
m ujednoznaczniono wiki, Replaced: RysaRysa
Linia 8: Linia 8:
*[[Twardość]]: 5,5
*[[Twardość]]: 5,5
*[[Gęstość]]: 3,1 –3,3
*[[Gęstość]]: 3,1 –3,3
*[[Rysa]]: biała
*[[Rysa (mineralogia)|Rysa]]: biała
*[[Barwa]]: brunatna i zielona w odcieniach, czasami żółta lub bezbarwna
*[[Barwa]]: brunatna i zielona w odcieniach, czasami żółta lub bezbarwna
*[[Przełam]]: nierowny
*[[Przełam]]: nierowny

Wersja z 12:54, 19 paź 2008

Enstatyt

Enstatyt – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy piroksenów. Minerał bardzo pospolity i szeroko rozpowszechniony.

Nazwa pochodzi od gr. enstates = przeciwnik (antagonista); nawiązuje do dużej odporności tego minerału na wysoką temperaturę.

Właściwości:

Bardzo rzadko tworzy prawidłowo wykształcone kryształy tabliczkowe płytkowe czy słupkowe. Przeważnie występuje w skupienach ziarnistych, zbitych, blaszkowych lub w formie pojedynczych ziarn w skale. Czasami tworzy agregaty. Jest kruchy, przezroczysty, czasami wykazuje efekt kociego oka, rzadziej asteryzm sześciopromiennej gwiazdy (enstatyt gwiaździsty). Często zawiera żelazo (ok. 10% Fe2Si2O6) i chrom (enstatyt chromowy). Tworzy roztwór stały piroksenów rombowych: enstatyt – ferrosilit: członami pośrednimi są bronzyt i hipersten.

Występowanie:

Częsty składnik skał magmowych, głównie norytów, piroksenitów, perydotytów, harzburgit]]ów, gabr i bazaltów. Rzadziej bywa spotykany w syenitach, melafirach, andezytach, dacytach, pegmatytach. Występuje także w skałach metamorficznych i w aluwiach rzecznych.

Miejsca występowania: Niemcy – Eifel, Bellerberg, Szwajcaria, Irlandia, USA, Birma, Indie, Japonia, Rosja, Brazylia, Meksyk Wielka Brytania, Madagaskar.

W Polsce spotykany jest w trzeciorzędowych bazaltach Dolnego Śląska (okolice Zgorzelca, Lubania, Jeleniej Góry). Występuje w skałach północno-wschodniej Polski (okolice Suwałk).

Zastosowanie:

  • ma znaczenie naukowe
  • atrakcyjny i poszukiwany kamień kolekcjonerski
  • kamień ozdobny i jubilerski.

Bibliografia:

  • W. Schuman – Kamienie szlachetne i ozdobne – Wyd. „Alma –Press” - 2004r.
  • O. Medenbach, C. Sussieck –Fornefeld -Minerały – „Świat Książki” - 1996r.
  • R.Hochleitner - Minerały i kryształy – „Muza S.A.” - 1994r.
  • W. Schumann – Minerały świata – O. Wyd.”Alma- Press” 2003r.

Zobacz też:

hipersten, bronzyt, ferrosilit.