Linia Arpada: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m drobne redakcyjne |
drobne merytoryczne |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Grafika:Arpad Line Yasinia.jpg|thumb|right|200px|Resztki schronu w pobliżu Jasini]] |
[[Grafika:Arpad Line Yasinia.jpg|thumb|right|200px|Resztki schronu w pobliżu Jasini]] |
||
'''Linia Arpada''' – linia obronna mająca chronić [[Węgry]] przed atakiem [[Armia Czerwona|Armii Radzieckiej]], zbudowana w latach [[1943]]-[[1944]] na zboczach [[Karpaty Wschodnie|Karpat Wschodnich]]. |
'''Linia Arpada''' – linia obronna mająca chronić [[Węgry]] przed atakiem [[Armia Czerwona|Armii Radzieckiej]], zbudowana w latach [[1943]]-[[1944]] na zboczach [[Karpaty Wschodnie|Karpat Wschodnich]]. |
||
Linia ciągnęła się równoleżnikowo na odcinku 600 km od [[Przełęcz Dukielska|Przełęczy Dukielskiej]] na zachodzie do [[Przełęcz Tatarska|Przęłęczy Tatarskiej]] na wschodzie. |
|||
Na zachodzie po stronie polskiej elementy umocnień Linii znajdowały się w [[Beskid Niski|Beskidzie Niskim]], [[Pogórze Bukowskie|Pogórzu Bukowskim]] i [[Bieszczady|Bieszczadach]]. |
|||
Obronę na Linii Arpada organizowała 13 Dywizja Piechoty ze składu 1 Armii Węgierskiej. Linia obrony nie była ciągła i składała się z niezależnych punktów oporu. |
Obronę na Linii Arpada organizowała 13 Dywizja Piechoty ze składu 1 Armii Węgierskiej. Linia obrony nie była ciągła i składała się z niezależnych punktów oporu. |
||
Wersja z 19:32, 2 lis 2008
Linia Arpada – linia obronna mająca chronić Węgry przed atakiem Armii Radzieckiej, zbudowana w latach 1943-1944 na zboczach Karpat Wschodnich.
Linia ciągnęła się równoleżnikowo na odcinku 600 km od Przełęczy Dukielskiej na zachodzie do Przęłęczy Tatarskiej na wschodzie. Na zachodzie po stronie polskiej elementy umocnień Linii znajdowały się w Beskidzie Niskim, Pogórzu Bukowskim i Bieszczadach.
Obronę na Linii Arpada organizowała 13 Dywizja Piechoty ze składu 1 Armii Węgierskiej. Linia obrony nie była ciągła i składała się z niezależnych punktów oporu.
W okolicach Jasini na powierzchni kilkudziesięciu kilometrów kwadratowych rozmieszczono 50 betonowych schronów bojowych, wielką liczbę betonowych pojedynczych stanowisk strzeleckich, przeszkód przeciwczołgowych, zasieków. Wojska radzieckie przełamały obronę 28 września 1944, obchodząc obronę przez masyw Świdowca. Obrońcy, straciwszy 2/3 stanu osobowego, zostali zmuszeni do wycofania się z zajmowanych pozycji.
Przed Przełęczą Użocką również stworzono potężny węzeł obrony. Na zboczach gór zbudowano wiele kilometrów okopów oraz rozmieszczono 30 betonowych і 60 drewniano-ziemnych bunkrów.
Równie dobrze umocniony był kierunek mukaczewski. Umocnienia składały się z 2 potężnych węzłów obrony typu polowego na przełęczach oraz 6 węzłów długotrwałej obrony, osłaniających dolinę Latoricy, w tym przeszkód przeciwczołgowych, pól minowych, zawałów leśnych oraz 95 żelbetonowych i 37 drewniano-ziemnych schronów bojowych.
Na kierunku husteńskim, w skład którego wchodziły umocnienia w okolicy wsi Synewyr, rozmieszczono 5 węzłów obrony za przełęczami, oraz węzeł typu polowego na granicy państwowej. Osłaniały one doliny rzek Terebla i Rika. Od wsi Majdan do przełęczy dolina przegrodzona była 11 liniami przeszkód i ochraniana przez 40 betonowych schronów i 15 drewniano-ziemnych.
Na Linii Arpada tylko na odcinku 4 Frontu Ukraińskiego naliczono 99 punktów oporu, 759 betonowych schronów bojowych, 394 drewniano-ziemne schrony bojowe, 439 odkrytych stanowisk ogniowych, 400 km okopów i transzei, 135 km rowów przeciwczołgowych.
Literatura
- (węg.) Szabó János József: Az Árpád-vonal. A Magyar Királyi Honvédség védelmi rendszere a Keleti-Kárpátokban 1940-1944, Budapest, Timp kft. kiadó, 2002, ISBN 963 204 140 2
- (węg.) Szabó János József: Az Árpád-vonal (2002) [1]
- (węg.) Grecsko A. A.: A Kárpátokon át, Budapest, Zrínyi Katonai Kiadó, 1977, ISBN 963 326 244 5