Victor Dankl: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
grafika |
drobne techniczne, drobne redakcyjne |
||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
Niebawem Dankl musiał jednak przekazać dowództwo w ręce generała Rohra, a sam został wysłany do szpitala z powodu komplikacji zdrowotnych po operacji gardła. 17 sierpnia 1917 został uznany za niezdolnego do służby liniowej z przyczyn zdrowotnych, i został członkiem oficerskiej gwardii cesarskiej w stopniu kapitana. Otrzymał jednocześnie tytuł barona, a rok później został hrabią Kraśnika na pamiątkę jednego z najbardziej znanych zwycięstw Austriaków nad armią rosyjską. |
Niebawem Dankl musiał jednak przekazać dowództwo w ręce generała Rohra, a sam został wysłany do szpitala z powodu komplikacji zdrowotnych po operacji gardła. 17 sierpnia 1917 został uznany za niezdolnego do służby liniowej z przyczyn zdrowotnych, i został członkiem oficerskiej gwardii cesarskiej w stopniu kapitana. Otrzymał jednocześnie tytuł barona, a rok później został hrabią Kraśnika na pamiątkę jednego z najbardziej znanych zwycięstw Austriaków nad armią rosyjską. |
||
Po przegranej wojnie Dankl został w Austrii, po śmierci Hotzendorffa Dankl został przewodniczącym kapituły |
Po przegranej wojnie Dankl został w Austrii, po śmierci [[Franz Conrad von Hötzendorf|Hotzendorffa]] Dankl został przewodniczącym kapituły [[Order Marii Teresy|Orderu Marii Teresy]]. Jako emeryt otrzymywał rozmaite honorowe tytuły, między innymi został właścicielem honorowym 53. pułku piechoty oraz doktorem filozofii honoris causa uniwersytetu w Innsbrucku. |
||
===Literatura=== |
===Literatura=== |
||
Wersja z 13:15, 26 lis 2008
Victor Dankl (ur. 18 września 1854 w Udine - zm. 8 stycznia 1941 w Innsbrucku) - generał austro-węgierski, hrabia Kraśnika.
Jego ojciec, Niemiec z Wiednia, był kapitanem, wysłanym na włoską placówkę do Gorycji i Triestu, gdzie Victor uczęszczał do gimnazjum. W 1870 po ukończeniu akademii wojskowej w Wiener Neustadt został podporucznikiem w 3. pułku dragonów w Enns. Kilka lat później rozpoczął studia w wyższej szkole wojennej w Wiedniu. Pierwszą funkcją po ukończeniu uczelni było stanowisko w sztabie 8. brygady kawalerii w Pradze.
W 1884 otrzymał stopień rotmistrza. Pełnił następnie rozmaite funkcje sztabowe, między innymi w sztabie XIII korpusu w Zagrzebiu. 16 maja 1903 został promowany do stopnia generalskiego (generał-major). Nominacja wiązała się z objęciem przez niego funkcji komendanta 66. brygady piechoty w Komarom.
Następna nominacja generalska nadeszła w roku 1907 - Dankl został wówczas dowódcą 36. dywizji piechoty w Zagrzebiu. 29 października 1912 został generałem kawalerii. Przed wybuchem wojny awansował dalej, obejmując dowództwo elitarnego XIV korpusu w Tyrolu.
Jako dowódca 1. austriackiej Armii polowej Dankl dowodził swoimi oddziałami w zwycięskiej dla nich bitwie pod Kraśnikiem. W maju 1915 został oddelegowany na front włoski, gdzie objął stanowiska dowódcy obrony Tyrolu. W kwietniu 1916 otrzymał nominację na stopień generała pułkownika, w uznaniu za zasługi na stanowisku dowódcy 11. Armii austriackiej, która powstrzymała wiosenną ofensywę włoską pod Trentino.
Niebawem Dankl musiał jednak przekazać dowództwo w ręce generała Rohra, a sam został wysłany do szpitala z powodu komplikacji zdrowotnych po operacji gardła. 17 sierpnia 1917 został uznany za niezdolnego do służby liniowej z przyczyn zdrowotnych, i został członkiem oficerskiej gwardii cesarskiej w stopniu kapitana. Otrzymał jednocześnie tytuł barona, a rok później został hrabią Kraśnika na pamiątkę jednego z najbardziej znanych zwycięstw Austriaków nad armią rosyjską.
Po przegranej wojnie Dankl został w Austrii, po śmierci Hotzendorffa Dankl został przewodniczącym kapituły Orderu Marii Teresy. Jako emeryt otrzymywał rozmaite honorowe tytuły, między innymi został właścicielem honorowym 53. pułku piechoty oraz doktorem filozofii honoris causa uniwersytetu w Innsbrucku.
Literatura
- Julisz Bator - "Wojna galicyjska", Kraków 2005, ISBN 83-921494-4-0