Niebieski laser: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
poprawka w rysunku
rzobudowa części opisowej, dodatkowe zdjęcie
Linia 1: Linia 1:
'''Niebieski laser półprzewodnikowy''' to potoczna nazwa [[Laser półprzewodnikowy|diody laserowej]] zbudowanej na bazie [[Azotek galu|azotku galu]]. Nazwa pochodzi od koloru światła które emituje dioda, w zakresie fal widocznych dla człowieka. Nazwa ta jest zresztą w znacznym stopniu myląca ze względu na to, że najbardziej typowa realizacja tego lasera emituje światło o długość fali 405 nm. Takie światło dla ludzkiego oka ma kolor purpurowy.
'''Niebieski laser półprzewodnikowy''' to potoczna nazwa [[Laser półprzewodnikowy|diody laserowej]] zbudowanej na bazie [[Azotek galu|azotku galu]]. Nazwa pochodzi od koloru światła które emituje dioda, w zakresie fal widocznych dla człowieka. Nazwa ta jest zresztą w znacznym stopniu myląca ze względu na to, że najbardziej typowa realizacja tego lasera emituje światło o długość fali 405 nm. Takie światło dla ludzkiego oka ma kolor purpurowy.
Pierwsza półprzewodnikowa dioda laserowa została wytworzona przez Shuji-ego Nakamurę z japońskiej firmy Nichia Chemicals
Pierwsza półprzewodnikowa dioda laserowa została wytworzona przez Shuji-ego Nakamurę z japońskiej firmy Nichia Chemicals
na przełomie roku 1995 i 1996<ref>przypis, S. Nakamura, S. Pearton, G. Fasol, "The blue laser diode", Springer 1997,2000</ref>. Był to laser emisji krawędziowej, z warstwa aktywną zbudowaną ze studni kwantowych InGaN. Początkowo struktury te były wytwarzane na podłożach z szafiru, obecnie lasery mają podłoża z monokrystalicznego azotku galu. Pierwotnie, głównym motorem rozwoju azotkowych diod laserowych było wytworzenie nowych systemów optycznego zapisu informacji. Obecnie produkowane systemy w standardzie Blu-ray posługują się tego typu diodami laserowymi. Urządzeniem masowo wykorzystującym takie napędy są konsole Sony PlayStation 3. Głównymi producentami tego typu diod w Japonii są: Nichia, Sony, Sanyo i Sharp.
na przełomie roku 1995 i 1996<ref>przypis, S. Nakamura, S. Pearton, G. Fasol, "The blue laser diode", Springer 1997,2000</ref>. Był to laser emisji krawędziowej, z warstwa aktywną zbudowaną ze studni kwantowych InGaN. Początkowo struktury te były wytwarzane na podłożach z szafiru, obecnie lasery mają podłoża z monokrystalicznego azotku galu.
Wkrótce po demonstracji Nakamury (firma Nichia) wiele firm i uniwersytetów japońskich i amerykańskich włączyło się do rywalizacji o stworzenie wydajnego i trwałego lasera półprzewodnikowego na azotku galu. Były to między innymi:
Obecnie duże zainteresowanie przemysłu budzą diody laserowe o dłuższych falach emisji: 440-530 nm. Takie lasery mogą być wykorzystane jako składowe światła niebieskiego i zielonego w telewizji laserowej i mikro projektorach światła w telefonach komórkowych nowej generacji.
# 1996 Toshiba
# 1997 Fujitsu
# 1997 XEROX
# 1997 Cree razem z North Carolina State University


=Konstrukcja niebieskiej diody laserowej na azotku galu=
[[Plik:bluelaser1b.jpg|thumb|250px|center| Schemat niebieskiej diody laserowej]]
[[Plik:bluelaser1b.jpg|thumb|250px|center| Schemat niebieskiej diody laserowej]]
Diody laserowe emitujące światło niebieskie zbudowane w oparciu o azotek galu sa to przyrządy o emisji krawędziowej i typowej dla diod laserowych konstrukcji o rozdzielonym ograniczeniu przestrzennym pola i nośników (Separate Confinement Heterostructure - SCH). Światłowodem w takiej strukturze jest typowo warstwa azotku galu o szerokośći 200-300 nm. Okładkami światłowodu są warstwy AlGaN o szerokościach od 500 do 2000 nm i zawartości aluminium od 5 do 10%. Warstwą aktywną (emitującą światło) są studnie kwantowe InGaN. Mają one szerokość około 3-4 nm i zawartość aluminium od 7 do 25 % w zależności od pożądanej długości fali emisji. Podłożem dla takich laserów jest monokrystaliczny azotek galu. Obecnie struktura laserowa narastana jest z reguły na powierzchni c kryształu azotku galu (związek ten krystalizuje w heksagonalnej strukturze wurcytu). Ze względu na to, że wzrost warstw lasera następuje w zdłuż polarnej osi c kryształu, struktury takie posiadają bardzo wysokie, wbudowane pola piezoelektryczne i piroelektryczne wpływające na własności optyczne przyrządów. Obecnie w wielu grupch prowadzi się prace nad wytwarzaniem struktur laserowych na niepolarnych lub tak zwanych semipolarnych powierzchniach kryształów GaN.
Od strony processingowej niebieskie diody laserowe wytwarzane sa zwykle jako lasery wąskopaskowe (szerokość paska od 1.5-2 um), z trawioną mesą i izolacją tlenkową.


[[Plik:mesa-blue.jpg|thumb|250px|center| Widok niebieskiej diody laserowej od strony zwierciadła]]
Lasery azotkowe montowane są w hermetycznych obudowach o rozmiarach 5.6 mm.


=Parametry niebieskich diod laserowych=
Lasery wytwarzane na azotku galu emitują światło w zakresie od bliskiego ultrafioletu do niebiesko-zielonego (370-500 nm), w zależności od składu chemicznego warstwy aktywnej. Gestości prądu progowego w tych laserach są rzędu 2-5 kA/cm<sup>2</sup>. Napiecia progowe wynoszą 3.8 do 5.5 V w zależności od konstrukcji lasera. Sprawności przyrządów są rzędu 0.8-1.8 W/A.

=Aplikacje laserów azotkowych=
Pierwotnie, głównym motorem rozwoju azotkowych diod laserowych było wytworzenie nowych systemów optycznego zapisu informacji. Obecnie produkowane systemy w standardzie Blu-ray posługują się tego typu diodami laserowymi. Urządzeniem masowo wykorzystującym takie napędy są konsole Sony PlayStation 3. Głównymi producentami tego typu diod w Japonii są: Nichia, Sony, Sanyo i Sharp.
Obecnie duże zainteresowanie przemysłu budzą diody laserowe o dłuższych falach emisji: 440-530 nm. Takie lasery mogą być wykorzystane jako składowe światła niebieskiego i zielonego w telewizji laserowej i mikro projektorach światła w telefonach komórkowych nowej generacji.




== Niebieski laser w Europie ==
== Niebieski laser w Europie ==
Badania nad azotkowymi diodami laserowymi w Europie rozwijane były w kilku ośrodkach. Poniżej podajemy daty pierwszych demonstracji laserów opartych na azotku galu przeprowadzonych w Europie:
Obecnie w Europie tylko dwie firmy rozwijają technologię laserów niebieskich (opartych o azotek galu). Jest to niemiecka firma Osram OS i polska firma TopGaN będąca spin-offem Instytutu Fizyki Wysokich Ciśnień w Warszawie. Obie wspomniane firmy przygotowują się do rozpoczęcia seryjnej produkcji w 2009 roku.

# -lipiec 1999, Osram OS Regensburg
# -grudzień 2001, CBW PAN "Unipress" Warszawa
# -maj 2002, Uniwersytet w Bremen (grupa prof. Detlefa Hommela)
Badania niebieskich laserów półprzewodnikowych prowadzone były w późniejszych latach również na uniwersytetach w Sheffield w Wielkiej Brytanii, Bath w Wielkiej Brytanii, w Instytucie Fraunhofera we Freiburgu i w Ecole Polytechnique Fédérale de Lausanne (EPFL)- Szwajcaria

Jesli chodzi o produkcję przemysłową laserów niebieskich w Europie tylko dwie firmy obecnie przygotowują się do wdrożenia takowej. Sa to niemiecka firma Osram OS i polska firma TopGaN będąca spin-offem Instytutu Fizyki Wysokich Ciśnień w Warszawie. Obie wspomniane firmy mają zamiar rozpocząć seryjną produkcję w 2009 roku.


== Polska technologia produkcji ==
== Polska technologia produkcji ==
W Polsce technologię niebieskich laserów na azotku galu rozwija Instytut Wysokich Ciśnień PAN w Warszawie i jego spin-off TopGaN Sp. z o.o. Ta technologia oparta jest na metodzie wysokociśnieniowej syntezy azotku galu, która umożliwia otrzymywanie podłoży o bardzo niskiej ilości dyslokacji. Polski niebieski laser został zademonstrowany w grudniu 2001. Od tego czasu trwa trwają prace nad optymalizacją lasera i budowana jest linia produkcyjna. W tej grupie zademonstrowano również pierwszy laser niebieski wykonany ultraczystą technologią PAMBE (Plasma Assisted molecular Beam Epitaxy).
W Polsce technologię niebieskich laserów na azotku galu rozwija Instytut Wysokich Ciśnień PAN w Warszawie i jego spin-off TopGaN Sp. z o.o. Ta technologia oparta jest na metodzie wysokociśnieniowej syntezy azotku galu, która umożliwia otrzymywanie podłoży o bardzo niskiej ilości dyslokacji. Polski niebieski laser został zademonstrowany w grudniu 2001. Od tego czasu trwa trwają prace nad optymalizacją lasera i budowana jest linia produkcyjna. W tej grupie zademonstrowano również pierwszy laser niebieski wykonany ultraczystą technologią PAMBE (Plasma Assisted Molecular Beam Epitaxy).


[[Plik:bluelaser2.jpg|thumb|400px|center| Wczesna konstrukcja niebieskiej diody laserowej z Instytutu Wysokich Ciśnień w Warszawie]]
[[Plik:bluelaser2.jpg|thumb|400px|center| Wczesna konstrukcja niebieskiej diody laserowej z Instytutu Wysokich Ciśnień w Warszawie]]

Wersja z 22:49, 30 kwi 2009

Niebieski laser półprzewodnikowy to potoczna nazwa diody laserowej zbudowanej na bazie azotku galu. Nazwa pochodzi od koloru światła które emituje dioda, w zakresie fal widocznych dla człowieka. Nazwa ta jest zresztą w znacznym stopniu myląca ze względu na to, że najbardziej typowa realizacja tego lasera emituje światło o długość fali 405 nm. Takie światło dla ludzkiego oka ma kolor purpurowy. Pierwsza półprzewodnikowa dioda laserowa została wytworzona przez Shuji-ego Nakamurę z japońskiej firmy Nichia Chemicals na przełomie roku 1995 i 1996[1]. Był to laser emisji krawędziowej, z warstwa aktywną zbudowaną ze studni kwantowych InGaN. Początkowo struktury te były wytwarzane na podłożach z szafiru, obecnie lasery mają podłoża z monokrystalicznego azotku galu. Wkrótce po demonstracji Nakamury (firma Nichia) wiele firm i uniwersytetów japońskich i amerykańskich włączyło się do rywalizacji o stworzenie wydajnego i trwałego lasera półprzewodnikowego na azotku galu. Były to między innymi:

  1. 1996 Toshiba
  2. 1997 Fujitsu
  3. 1997 XEROX
  4. 1997 Cree razem z North Carolina State University

Konstrukcja niebieskiej diody laserowej na azotku galu

Schemat niebieskiej diody laserowej

Diody laserowe emitujące światło niebieskie zbudowane w oparciu o azotek galu sa to przyrządy o emisji krawędziowej i typowej dla diod laserowych konstrukcji o rozdzielonym ograniczeniu przestrzennym pola i nośników (Separate Confinement Heterostructure - SCH). Światłowodem w takiej strukturze jest typowo warstwa azotku galu o szerokośći 200-300 nm. Okładkami światłowodu są warstwy AlGaN o szerokościach od 500 do 2000 nm i zawartości aluminium od 5 do 10%. Warstwą aktywną (emitującą światło) są studnie kwantowe InGaN. Mają one szerokość około 3-4 nm i zawartość aluminium od 7 do 25 % w zależności od pożądanej długości fali emisji. Podłożem dla takich laserów jest monokrystaliczny azotek galu. Obecnie struktura laserowa narastana jest z reguły na powierzchni c kryształu azotku galu (związek ten krystalizuje w heksagonalnej strukturze wurcytu). Ze względu na to, że wzrost warstw lasera następuje w zdłuż polarnej osi c kryształu, struktury takie posiadają bardzo wysokie, wbudowane pola piezoelektryczne i piroelektryczne wpływające na własności optyczne przyrządów. Obecnie w wielu grupch prowadzi się prace nad wytwarzaniem struktur laserowych na niepolarnych lub tak zwanych semipolarnych powierzchniach kryształów GaN. Od strony processingowej niebieskie diody laserowe wytwarzane sa zwykle jako lasery wąskopaskowe (szerokość paska od 1.5-2 um), z trawioną mesą i izolacją tlenkową.


Plik:Mesa-blue.jpg
Widok niebieskiej diody laserowej od strony zwierciadła

Lasery azotkowe montowane są w hermetycznych obudowach o rozmiarach 5.6 mm.


Parametry niebieskich diod laserowych

Lasery wytwarzane na azotku galu emitują światło w zakresie od bliskiego ultrafioletu do niebiesko-zielonego (370-500 nm), w zależności od składu chemicznego warstwy aktywnej. Gestości prądu progowego w tych laserach są rzędu 2-5 kA/cm2. Napiecia progowe wynoszą 3.8 do 5.5 V w zależności od konstrukcji lasera. Sprawności przyrządów są rzędu 0.8-1.8 W/A.


Aplikacje laserów azotkowych

Pierwotnie, głównym motorem rozwoju azotkowych diod laserowych było wytworzenie nowych systemów optycznego zapisu informacji. Obecnie produkowane systemy w standardzie Blu-ray posługują się tego typu diodami laserowymi. Urządzeniem masowo wykorzystującym takie napędy są konsole Sony PlayStation 3. Głównymi producentami tego typu diod w Japonii są: Nichia, Sony, Sanyo i Sharp. Obecnie duże zainteresowanie przemysłu budzą diody laserowe o dłuższych falach emisji: 440-530 nm. Takie lasery mogą być wykorzystane jako składowe światła niebieskiego i zielonego w telewizji laserowej i mikro projektorach światła w telefonach komórkowych nowej generacji.


Niebieski laser w Europie

Badania nad azotkowymi diodami laserowymi w Europie rozwijane były w kilku ośrodkach. Poniżej podajemy daty pierwszych demonstracji laserów opartych na azotku galu przeprowadzonych w Europie:

  1. -lipiec 1999, Osram OS Regensburg
  2. -grudzień 2001, CBW PAN "Unipress" Warszawa
  3. -maj 2002, Uniwersytet w Bremen (grupa prof. Detlefa Hommela)

Badania niebieskich laserów półprzewodnikowych prowadzone były w późniejszych latach również na uniwersytetach w Sheffield w Wielkiej Brytanii, Bath w Wielkiej Brytanii, w Instytucie Fraunhofera we Freiburgu i w Ecole Polytechnique Fédérale de Lausanne (EPFL)- Szwajcaria

Jesli chodzi o produkcję przemysłową laserów niebieskich w Europie tylko dwie firmy obecnie przygotowują się do wdrożenia takowej. Sa to niemiecka firma Osram OS i polska firma TopGaN będąca spin-offem Instytutu Fizyki Wysokich Ciśnień w Warszawie. Obie wspomniane firmy mają zamiar rozpocząć seryjną produkcję w 2009 roku.

Polska technologia produkcji

W Polsce technologię niebieskich laserów na azotku galu rozwija Instytut Wysokich Ciśnień PAN w Warszawie i jego spin-off TopGaN Sp. z o.o. Ta technologia oparta jest na metodzie wysokociśnieniowej syntezy azotku galu, która umożliwia otrzymywanie podłoży o bardzo niskiej ilości dyslokacji. Polski niebieski laser został zademonstrowany w grudniu 2001. Od tego czasu trwa trwają prace nad optymalizacją lasera i budowana jest linia produkcyjna. W tej grupie zademonstrowano również pierwszy laser niebieski wykonany ultraczystą technologią PAMBE (Plasma Assisted Molecular Beam Epitaxy).

Wczesna konstrukcja niebieskiej diody laserowej z Instytutu Wysokich Ciśnień w Warszawie


Ważną grupą rozwijającą technologie produkcji podłoży z monokrystalicznego azotku galu jest warszawska firma Ammono Sp. z o.o..Firma ta zademonstrowała doskonałe wyniki w syntezie azotku galu metodą amonotermalną. Podłoża takie mogą być użyte do produkcji diod laserowych. Wysokiej jakości, dwu calowe kryształy podłożowe azotku galu wykonane przez tę firmę, pokazują, że jest ona liderem światowym w tej technologii (amonotermalnej) i może w przyszłości stać się ważnym producentem podłoży z azotku galu dla przemysłu elektronicznego i optoelektronicznego.

Zastosowanie azotkowych diod laserowych

  1. Optyczny zapis i odczyt informacji: Blu-ray i HD DVD
  2. Szybki druk laserowy
  3. Wyświetlacze i telewizja laserowa (aplikacje w trakcie rozwijania)
  4. Diagnostyka medyczna
  5. Urządzenia fotolitograficzne


  1. przypis, S. Nakamura, S. Pearton, G. Fasol, "The blue laser diode", Springer 1997,2000