Przemiana izobaryczna: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
zmieniać się -> się zmieniać, jedno z pierwszych zdań i przecinek przed natomiast zamiast nowego zdania |
m Wspomagane przez robota ujednoznacznienie: Równanie Clapeyrona (stan gazu idealnego) - Zmieniono link(i) Równanie Clapeyrona (stan gazu doskonałego) |
||
Linia 36: | Linia 36: | ||
*[[przemiana izotermiczna]] |
*[[przemiana izotermiczna]] |
||
*[[przemiana politropowa]] |
*[[przemiana politropowa]] |
||
*[[równanie Clapeyrona (stan gazu idealnego)]] |
*[[Równanie Clapeyrona (stan gazu doskonałego)|równanie Clapeyrona (stan gazu idealnego)]] |
||
*[[wymiennik ciepła]] |
*[[wymiennik ciepła]] |
||
Wersja z 11:23, 16 maj 2009
Przemiana izobaryczna to proces termodynamiczny, podczas którego ciśnienie układu nie ulega zmianie, natomiast pozostałe parametry termodynamiczne czynnika mogą się zmieniać. Procesy izobaryczne mogą zachodzić zarówno w sposób odwracalny, jak i nieodwracalny. Odwracalny proces izobaryczny przedstawia na wykresie krzywa zwana izobarą. Praca wykonana przez układ (lub nad układem) w odwracalnym procesie izobarycznym jest równa ubytkowi (lub przyrostowi) entalpii układu. W szczególności, gdy jedyny wkład do pracy stanowi praca objętościowa (polegająca na zmianie objętości układu), jest ona wyrażona wzorem
gdzie
Dla gazu doskonałego przemiana izobaryczna spełnia zależność
- V – objętość,
- T – temperatura.
Przemiana izobaryczna często pojawia się w teorii maszyn cieplnych oraz urządzeń energetycznych. Jest jedną z przemian tworzących obiegi porównawcze siłowni parowej (obieg Clausiusa-Rankine'a), turbiny gazowej (obieg Braytona-Joule'a), chłodziarki gazowej (obieg Joule'a) i parowej (obieg Lindego), silnika wysokoprężnego (obieg Seiligera-Sabathé).
Przemiana izobaryczna jest przemianą porównawczą przedstawiającą proces wytwarzania i przegrzewania pary wodnej w kotłach parowych oraz jej skraplania w skraplaczach współczesnych elektrowni parowych. W urządzeniach tych ma miejsce konwersja energii o mocy na poziomie kilkudziesięciu tysięcy megawatów (tylko w Polsce), co świadczy o wysokim znaczeniu przemiany izobarycznej w technice współczesnego świata.
Na poniższych rysunkach przedstawione są przemiany izobaryczne wody i pary wodnej w układzie h-s (entalpia właściwa - entropia właściwa) i T-s (temperatura - entropia właściwa) na tle linii nasycenia i stałego stopnia suchości pary.