Eponim: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
ArthurBot (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: mk:Епоним
m drobne redakcyjne
Linia 1: Linia 1:
'''Eponim''' ([[greka|gr.]] {{grc|ἐπώνυμος}} ''eponymos'' – "dawca imienia, nazwy") – osoba, historyczna lub fikcyjna, człowiek, bóg, heros, rzadziej zwierzę lub przedmiot, od którego wzięła się nazwa jakiejś innej rzeczy, zjawiska, miejsca, np. ''harpagon'' – ‘osoba skąpa’ (od imienia bohatera ''Skąpca'' [[Molière|Molière’a]]), ''sodoma i gomora'' – ‘siedlisko występku, gniazdo rozpusty, niemoralności, grzechu, bezbożności’ (od nazw [[Biblia|biblijnych]] miast).
'''Eponim''' ([[greka|gr.]] {{grc|ἐπώνυμος}} ''eponymos'' – "dawca imienia, nazwy") – osoba historyczna lub fikcyjna; człowiek, bóg, heros, rzadziej zwierzę lub przedmiot, od którego wzięła się nazwa jakiejś innej rzeczy, zjawiska, miejsca, miejscowości, np. ''harpagon'' – ‘osoba skąpa’ (od imienia bohatera ''Skąpca'' [[Molière|Molière’a]]), ''sodoma i gomora'' – ‘siedlisko występku, gniazdo rozpusty, niemoralności, grzechu, bezbożności’ (od nazw [[Biblia|biblijnych]] miast).


Słowo to wywodzi się ze starożytności, kiedy to do datowania wydarzeń używano imion urzędników eponimicznych ([[archont]] eponim w [[Ateny|Atenach]], [[efor]] eponim w [[Sparta|Sparcie]]), później w Rzymie imion [[Konsul rzymski|konsulów]].
Słowo to wywodzi się ze starożytności, kiedy to do datowania wydarzeń używano imion urzędników eponimicznych ([[archont]] eponim w [[Ateny|Atenach]], [[efor]] eponim w [[Sparta|Sparcie]]), później w Rzymie imion [[Konsul rzymski|konsulów]].

Wersja z 04:13, 6 cze 2009

Eponim (gr. ἐπώνυμος eponymos – "dawca imienia, nazwy") – osoba historyczna lub fikcyjna; człowiek, bóg, heros, rzadziej zwierzę lub przedmiot, od którego wzięła się nazwa jakiejś innej rzeczy, zjawiska, miejsca, miejscowości, np. harpagon – ‘osoba skąpa’ (od imienia bohatera Skąpca Molière’a), sodoma i gomora – ‘siedlisko występku, gniazdo rozpusty, niemoralności, grzechu, bezbożności’ (od nazw biblijnych miast).

Słowo to wywodzi się ze starożytności, kiedy to do datowania wydarzeń używano imion urzędników eponimicznych (archont eponim w Atenach, efor eponim w Sparcie), później w Rzymie imion konsulów.

Zobacz też