Internalizacja: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne |
połączenie treści Internalizacja (psychologia) i Internalizacja (socjologia) w jeden artykuł |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Internalizacja''' ([[język angielski|ang.]] ''internalization'', z [[łacina|łac.]] ''internus'' - wewnętrzny) – [[Mechanizmy obronne (psychologia)|mechanizm obronny]], polegający na przyjmowaniu za własne narzucanych z zewnątrz [[postawa|postaw]], poglądów, norm i wartości. W socjologii fenomenologicznej [[Peter Berger|Petera Bergera]] i [[Thomas Luckmann|Thomasa Luckmanna]] jest składową triady, na którą składają się także [[obiektywizacja]] i [[eksternalizacja]]. |
|||
{{disambig}} |
|||
* [[Internalizacja (psychologia)]] |
|||
Na początku główną rolę w tym procesie pełnią rodzice dziecka (szczególnie gdy jest ono w wieku przedszkolnym i w pierwszych latach uczęszczania przez nie do szkoły), później wychowawcy oraz [[grupa rówieśnicza|grupy rówieśnicze]], a po osiągnięciu przez daną osobę wieku dorosłego [[grupa społeczna|grupy społeczne]] i jednostki, z którymi się ona identyfikuje i które są dla niej autorytetem. |
|||
* [[Internalizacja (socjologia)]] |
|||
* Internalizacja w [[memetyka|memetyce]] to proces określany jako infekowanie jednostki [[mem]]ami. |
|||
W wyniku internalizacji normy heteronomiczne (ustanowione nie przez tych, których mają obowiązywać) przekształcają się w normy autonomiczne (ich przestrzeganie nie wymaga już kontroli z zewnątrz). Internalizacja jest więc jednym z najważniejszych mechanizmów [[socjalizacja|socjalizacji]] i społecznego rozwoju człowieka. |
|||
[[Kategoria:Teorie i orientacje teoretyczne w socjologii]] |
|||
[[Kategoria:Mechanizmy obronne]] |
|||
[[Kategoria:Psychologia społeczna]] |
|||
[[ar:استبطان]] |
|||
[[bg:Интернализация]] |
|||
[[de:Internalisierung (Sozialwissenschaften)]] |
|||
[[en:Internalization]] |
|||
[[he:הפנמה]] |
|||
[[sv:Internalisering]] |
|||
[[zh-yue:內化]] |
Wersja z 16:36, 9 cze 2009
Internalizacja (ang. internalization, z łac. internus - wewnętrzny) – mechanizm obronny, polegający na przyjmowaniu za własne narzucanych z zewnątrz postaw, poglądów, norm i wartości. W socjologii fenomenologicznej Petera Bergera i Thomasa Luckmanna jest składową triady, na którą składają się także obiektywizacja i eksternalizacja.
Na początku główną rolę w tym procesie pełnią rodzice dziecka (szczególnie gdy jest ono w wieku przedszkolnym i w pierwszych latach uczęszczania przez nie do szkoły), później wychowawcy oraz grupy rówieśnicze, a po osiągnięciu przez daną osobę wieku dorosłego grupy społeczne i jednostki, z którymi się ona identyfikuje i które są dla niej autorytetem.
W wyniku internalizacji normy heteronomiczne (ustanowione nie przez tych, których mają obowiązywać) przekształcają się w normy autonomiczne (ich przestrzeganie nie wymaga już kontroli z zewnątrz). Internalizacja jest więc jednym z najważniejszych mechanizmów socjalizacji i społecznego rozwoju człowieka.