Internalizacja: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne
połączenie treści Internalizacja (psychologia) i Internalizacja (socjologia) w jeden artykuł
Linia 1: Linia 1:
'''Internalizacja''' ([[język angielski|ang.]] ''internalization'', z [[łacina|łac.]] ''internus'' - wewnętrzny) – [[Mechanizmy obronne (psychologia)|mechanizm obronny]], polegający na przyjmowaniu za własne narzucanych z zewnątrz [[postawa|postaw]], poglądów, norm i wartości. W socjologii fenomenologicznej [[Peter Berger|Petera Bergera]] i [[Thomas Luckmann|Thomasa Luckmanna]] jest składową triady, na którą składają się także [[obiektywizacja]] i [[eksternalizacja]].
{{disambig}}

* [[Internalizacja (psychologia)]]
Na początku główną rolę w tym procesie pełnią rodzice dziecka (szczególnie gdy jest ono w wieku przedszkolnym i w pierwszych latach uczęszczania przez nie do szkoły), później wychowawcy oraz [[grupa rówieśnicza|grupy rówieśnicze]], a po osiągnięciu przez daną osobę wieku dorosłego [[grupa społeczna|grupy społeczne]] i jednostki, z którymi się ona identyfikuje i które są dla niej autorytetem.
* [[Internalizacja (socjologia)]]

* Internalizacja w [[memetyka|memetyce]] to proces określany jako infekowanie jednostki [[mem]]ami.
W wyniku internalizacji normy heteronomiczne (ustanowione nie przez tych, których mają obowiązywać) przekształcają się w normy autonomiczne (ich przestrzeganie nie wymaga już kontroli z zewnątrz). Internalizacja jest więc jednym z najważniejszych mechanizmów [[socjalizacja|socjalizacji]] i społecznego rozwoju człowieka.

[[Kategoria:Teorie i orientacje teoretyczne w socjologii]]
[[Kategoria:Mechanizmy obronne]]
[[Kategoria:Psychologia społeczna]]

[[ar:استبطان]]
[[bg:Интернализация]]
[[de:Internalisierung (Sozialwissenschaften)]]
[[en:Internalization]]
[[he:הפנמה]]
[[sv:Internalisering]]
[[zh-yue:內化]]

Wersja z 16:36, 9 cze 2009

Internalizacja (ang. internalization, z łac. internus - wewnętrzny) – mechanizm obronny, polegający na przyjmowaniu za własne narzucanych z zewnątrz postaw, poglądów, norm i wartości. W socjologii fenomenologicznej Petera Bergera i Thomasa Luckmanna jest składową triady, na którą składają się także obiektywizacja i eksternalizacja.

Na początku główną rolę w tym procesie pełnią rodzice dziecka (szczególnie gdy jest ono w wieku przedszkolnym i w pierwszych latach uczęszczania przez nie do szkoły), później wychowawcy oraz grupy rówieśnicze, a po osiągnięciu przez daną osobę wieku dorosłego grupy społeczne i jednostki, z którymi się ona identyfikuje i które są dla niej autorytetem.

W wyniku internalizacji normy heteronomiczne (ustanowione nie przez tych, których mają obowiązywać) przekształcają się w normy autonomiczne (ich przestrzeganie nie wymaga już kontroli z zewnątrz). Internalizacja jest więc jednym z najważniejszych mechanizmów socjalizacji i społecznego rozwoju człowieka.