STS-51-L: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne |
m int. |
||
| Linia 42: | Linia 42: | ||
{{main|Katastrofa promu Challenger}} |
{{main|Katastrofa promu Challenger}} |
||
[[28 stycznia]] [[1986]] r., w 73 sekundzie misji wahadłowiec wraz ze zbiornikiem zewnętrznym rozpadł się na wysokości ok. 14,5 [[kilometr|km]]. Przyczyną katastrofy było uszkodzenie pierścienia uszczelniającego w prawym [[Rakieta dodatkowa na paliwo stałe|silniku wspomagającym]], które nastąpiło w pierwszej sekundzie lotu. Na skutek tego uszkodzenia, w efekcie oddziaływania gorących gazów na powstałą nieszczelność, na zewnątrz połączenia, po 59 sekundach lotu pojawił się płomień, który w T+60,447 s odchylił się ku obejmie mocującej rakietę SRB ze zbiornikiem ET. Płomienie o temperaturze 3200° C wypaliły niewielki otwór w [[Zbiornik zewnętrzny promu kosmicznego|zbiorniku ciekłego wodoru]]. W 72 sekundzie, po kolei, pęka dolny trzpień łączący SRB z ET, dolna część SRB odsuwa się od ET, SRB łamie prawe skrzydło orbitera, następnie najprawdopodobniej czubek SRB wbija się w górną część ET i przebija zbiornik ciekłego tlenu, pęka zbiornik wodoru. W T+73,2 pomiedzy orbiterem a ET pojawia się błysk ognia, zbiornik ET rozpada się a fala uderzeniowa zaczyna niszczyć orbiter. W T+73,36 eksplodują zbiorniki paliwa OMS i stopnia IUS w ładownii oraz zbiorniki hydrazyny satelity TDRS. W T+73,605 |
[[28 stycznia]] [[1986]] r., w 73 sekundzie misji wahadłowiec wraz ze zbiornikiem zewnętrznym rozpadł się na wysokości ok. 14,5 [[kilometr|km]]. Przyczyną katastrofy było uszkodzenie pierścienia uszczelniającego w prawym [[Rakieta dodatkowa na paliwo stałe|silniku wspomagającym]], które nastąpiło w pierwszej sekundzie lotu. Na skutek tego uszkodzenia, w efekcie oddziaływania gorących gazów na powstałą nieszczelność, na zewnątrz połączenia, po 59 sekundach lotu pojawił się płomień, który w T+60,447 s odchylił się ku obejmie mocującej rakietę SRB ze zbiornikiem ET. Płomienie o temperaturze 3200° C wypaliły niewielki otwór w [[Zbiornik zewnętrzny promu kosmicznego|zbiorniku ciekłego wodoru]]. W 72 sekundzie, po kolei, pęka dolny trzpień łączący SRB z ET, dolna część SRB odsuwa się od ET, SRB łamie prawe skrzydło orbitera, następnie najprawdopodobniej czubek SRB wbija się w górną część ET i przebija zbiornik ciekłego tlenu, pęka zbiornik wodoru. W T+73,2 pomiedzy orbiterem a ET pojawia się błysk ognia, zbiornik ET rozpada się, a fala uderzeniowa zaczyna niszczyć orbiter. W T+73,36 eksplodują zbiorniki paliwa OMS i stopnia IUS w ładownii oraz zbiorniki hydrazyny satelity TDRS. W T+73,605 odbierane są ostatnie dane telemetryczne. W T+74,60 eksplodują zbiorniki paliwa RCS z przodu orbitera, odpada kabina załogi. |
||
Przez 25 sekund od katastrofy kabina siłą bezwładności wznosiła się, a następnie zaczęła spadać i uderzyła o powierzchnię Atlantyku z prędkością 330-333 km/h (przeciążenie 200 G) o 16:41:58. |
Przez 25 sekund od katastrofy kabina siłą bezwładności wznosiła się, a następnie zaczęła spadać i uderzyła o powierzchnię Atlantyku z prędkością 330-333 km/h (przeciążenie 200 G) o 16:41:58. |
||
Wersja z 23:33, 13 cze 2009
Szablon:Misja Space Shuttle infobox STS-51-L - ostatnia misja promu kosmicznego Challenger. 28 stycznia 1986 r., w dniu startu po 73 sekundach na oczach całego świata rozpadł się zespół wahadłowca. Zginęła cała 7 osobowa załoga, w tym pierwsza nauczycielka w kosmosie Christa McAuliffe. Była to 25. misja wahadłowca, a 10. Challengera.
Załoga
- Dowódca Francis Scobee (2)
- Pilot Michael Smith (1)
- Ronald McNair (2)
- Ellison Onizuka (2)
- Gregory Jarvis (1)
- Judith Resnik (2)
- Pierwsza Nauczycielka w kosmosie Christa Corrigan McAuliffe (1)
(liczba w nawiasie oznacza liczbę lotów odbytych przez każdego z astronautów)
Dublerzy:
Parametry Misji
- Masa
- startowa orbitera: 121 778 kg
- lądującego orbitera: 90 584 kg (planowane)
- Perygeum: 285 km (planowane)
- Apogeum: 295 km (planowane)
- Inklinacja: 28,45° (planowana)
Katastrofa
28 stycznia 1986 r., w 73 sekundzie misji wahadłowiec wraz ze zbiornikiem zewnętrznym rozpadł się na wysokości ok. 14,5 km. Przyczyną katastrofy było uszkodzenie pierścienia uszczelniającego w prawym silniku wspomagającym, które nastąpiło w pierwszej sekundzie lotu. Na skutek tego uszkodzenia, w efekcie oddziaływania gorących gazów na powstałą nieszczelność, na zewnątrz połączenia, po 59 sekundach lotu pojawił się płomień, który w T+60,447 s odchylił się ku obejmie mocującej rakietę SRB ze zbiornikiem ET. Płomienie o temperaturze 3200° C wypaliły niewielki otwór w zbiorniku ciekłego wodoru. W 72 sekundzie, po kolei, pęka dolny trzpień łączący SRB z ET, dolna część SRB odsuwa się od ET, SRB łamie prawe skrzydło orbitera, następnie najprawdopodobniej czubek SRB wbija się w górną część ET i przebija zbiornik ciekłego tlenu, pęka zbiornik wodoru. W T+73,2 pomiedzy orbiterem a ET pojawia się błysk ognia, zbiornik ET rozpada się, a fala uderzeniowa zaczyna niszczyć orbiter. W T+73,36 eksplodują zbiorniki paliwa OMS i stopnia IUS w ładownii oraz zbiorniki hydrazyny satelity TDRS. W T+73,605 odbierane są ostatnie dane telemetryczne. W T+74,60 eksplodują zbiorniki paliwa RCS z przodu orbitera, odpada kabina załogi.
Przez 25 sekund od katastrofy kabina siłą bezwładności wznosiła się, a następnie zaczęła spadać i uderzyła o powierzchnię Atlantyku z prędkością 330-333 km/h (przeciążenie 200 G) o 16:41:58.
Rakiety SRB kontynuowały lot i zostały zdetonowane ze względu na zagrożenie jakie stwarzały.
-
58 sekunda: prom odchylił się ku obejmie mocującej rakietę SRB ze zbiornikiem ET. Płomienie o temperaturze 3200° C wypaliły niewielki otwór w zbiorniku ciekłego wodoru. -
73 sekunda: Challenger rozpada się -
Wahadłowiec w obłoku paliwa i utleniacza
-
Symboliczny grób członków załogi misji STS-51-L wahadłowca Challenger na Narodowym Cmentarzu w Arlington
