Zakon Syjonu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
kat. |
Lista Wielkich Mistrzów Zakonu Syjonu */ |
||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
Na potwierdzenie swojego pochodzenia w [[1975]] r. przybrał nawet przydomek Saint-Clair. Cała mistyfikacja była na tyle zaaranżowana, że materiały na temat Zakonu Syjonu znajdowały się w różnych bibliotekach, w tym w Bibliotece Narodowej w [[Paryż]]u. Materiały w bibliotekach były falsyfikatami rozniesionymi przez samego Pierre'a i jego współpracowników. W [[1993]] r. Pierre Plantard przed [[sąd]]em pod przysięgą zeznał, że cała historia jest zmyślona, a po przeszukaniu jego mieszkania znaleziono kilka innych sfałszowanych dokumentów, w tym i takie, które miały świadczyć, iż jest on królem Francji. |
Na potwierdzenie swojego pochodzenia w [[1975]] r. przybrał nawet przydomek Saint-Clair. Cała mistyfikacja była na tyle zaaranżowana, że materiały na temat Zakonu Syjonu znajdowały się w różnych bibliotekach, w tym w Bibliotece Narodowej w [[Paryż]]u. Materiały w bibliotekach były falsyfikatami rozniesionymi przez samego Pierre'a i jego współpracowników. W [[1993]] r. Pierre Plantard przed [[sąd]]em pod przysięgą zeznał, że cała historia jest zmyślona, a po przeszukaniu jego mieszkania znaleziono kilka innych sfałszowanych dokumentów, w tym i takie, które miały świadczyć, iż jest on królem Francji. |
||
== |
== Lista [[Wielki Mistrz|Wielkich Mistrzów]] Zakonu Syjonu == |
||
# [[Hugo de Blancheford]] (1150-1151) |
# [[Hugo de Blancheford]] (1150-1151) |
||
# [[Bernard de Tramelay]] (1151-1153) |
# [[Bernard de Tramelay]] (1151-1153) |
||
| Linia 58: | Linia 58: | ||
# Filip de Chérisey (1984–1985) |
# Filip de Chérisey (1984–1985) |
||
# Roger-Patrice Pelat (1985–1989) |
# Roger-Patrice Pelat (1985–1989) |
||
# Pierre Plantard de Saint-Clair (1989) |
# Pierre Plantard de Saint-Clair (1989) |
||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
Wersja z 18:19, 20 cze 2009
- Niepotwierdzony historycznie zakon działający rzekomo na terenie Europy od 1099 do XVII w., na wzór masonerii. Przez niektórych badaczy łączony z ruchem katarskim.
- Francuska wspólnota ogłaszająca się spadkobiercami Egipcjan, templariuszy i masonów, prawdopodobnie założona po II wojnie światowej i zarejestrowana w 1956.
Zakon Syjonu a Kod Leonarda da Vinci
Po wydaniu książki Dana Browna Kod Leonarda da Vinci zakon stał się obiektem powszechnego zainteresowania wśród historyków i zwolenników teorii spiskowych. Brown swoje informacje na temat Zakonu zaczerpnął z książek Richarda Leigha, Michaela Baigenta Henry'ego Lincolna: "Święty Graal, Święta Krew" i "Testament Mesjasza". Według Browna założycielem Zakonu miał być w 1099 Gotfryd z Bouillon, potomek rodu Merowingów.
Hipotetyczne początki Zakonu Syjonu
Szablon:Wyrażenia zwodnicze Według wielu przesłanek, zakon miał zostać założony przez Gotfryda z Bouillon, potomka rodu Merowingów, jednak samo stowarzyszenie mogło zostać założone już wcześniej... Sama historia rodu Merowingów jest zaiste kontrowersyjna, ponieważ na przestrzeni dziejów dochodziło do wielu spisków, morderstw i innych tajemniczych wypadków związanych z Merowingami... Wiemy, że ich ród pochodzi od plemienia Sigambrów, natomiast samo plemię wywodzi się z jednego z 12 plemion Izraela wybranego przez Boga (każdy z Merowingów miał między łopatkami czerwone znamię w kształcie krzyża, który później stał się symbolem Prieure de Sion)... Otóż owe plemię udało się do terenów nad Dunaj, ewoluując w Sigambrów. Według zapisków w 1118 r. został powołany (opisany przeze mnie jako oddzielne stowarzyszenie) zakon Templariuszy jako oddział Prieure de Sion. W 1188 r. doszło do rozłamu między zakonem Templariuszy, a Prieure de Sion, a jego godłem miał być czerwony krzyż o równych ramionach.
Zakon Syjonu współcześnie
Pierre Plantard w maju 1956 r. założył Zakon Syjonu (Prieuré de Sion) zajmujący się walką o budowę tanich mieszkań, jednak w ciągu roku organizacja upadła. Po kilku latach zakon został ponownie zarejestrowany. W 1979 Plantard wystąpił w BBC jako ekspert od historii templariuszy i ogłosił iż Zakon Syjonu jest "rozległą organizacją liczącą tysiące ludzi, a jego członkowie posiadają sekret, który powaliłby chrześcijaństwo na łopatki, gdyby postanowili go ujawnić". Sam Plantard nazywał się przy tym Wielkim Mistrzem pochodzącym z rodziny królewskiej. Podawał się za potomka pochodzącego z rodu Merowingów, pierwszej dynastii królewskiej władającej Francją od V do VIII wieku. Z tego wywodził swoje prawo do tronu francuskiego.
Na potwierdzenie swojego pochodzenia w 1975 r. przybrał nawet przydomek Saint-Clair. Cała mistyfikacja była na tyle zaaranżowana, że materiały na temat Zakonu Syjonu znajdowały się w różnych bibliotekach, w tym w Bibliotece Narodowej w Paryżu. Materiały w bibliotekach były falsyfikatami rozniesionymi przez samego Pierre'a i jego współpracowników. W 1993 r. Pierre Plantard przed sądem pod przysięgą zeznał, że cała historia jest zmyślona, a po przeszukaniu jego mieszkania znaleziono kilka innych sfałszowanych dokumentów, w tym i takie, które miały świadczyć, iż jest on królem Francji.
Lista Wielkich Mistrzów Zakonu Syjonu
- Hugo de Blancheford (1150-1151)
- Bernard de Tramelay (1151-1153)
- Wilhelm de Chanaleilles (1153-1154)
- Evrard de N...? (1154-1154)
- André de Montbard (1155-1156)
- Bertrand de Blanquefort (1156-1169)
- Philippe de Milly (1169-1170)
- Eudes de Saint-Amand (1170- 1180)
- Arnaud de Toroge (1181-1184)
- Gérard de Ridefort (1184-1188)
- Jan de Gisors (1188-1220)
- Maria de Saint-Clair (1220-1266)
- Wilhelm de Gisors (1266-1307)
- Edward de Bar (1307-1336)
- Joanna de Bar (1336-1351)
- Jan de Saint-Clair (1351-1366)
- Blanka d'Évreux (1366-1398)
- Nicolas Flamel (1398-1418)
- Rene Andegaweński (1418-1480)
- Jolanta de Bar (1480-1483)
- Sandro Botticelli (1483-1510)
- Leonardo da Vinci (1510-1519)
- Karol III (Książę de Burbon-Montpensier) (1519-1527)
- Ferdynand Gonzaga (1527-1556)
- Nostradamus (1556-1566)
- Duc de Longueville & Nicolas Froumenteau (1566-1575)
- Ludwik Gonzaga (Książę de Nevers) (1575-1595)
- Robert Fludd (1595-1637)
- Johann Valentin Andreae (1637-1654)
- Robert Boyle (1654-1691)
- Isaac Newton (1691-1727)
- Charles Radclyffe (1727-1746)
- Karol Lotaryński (1746-1780)
- Maksymilian Franciszek Habsburg (1780-1801)
- Charles Nodier (1801-1844)
- Victor Hugo (1844-1885)
- Claude Debussy (1885-1918)
- Jean Cocteau (1918-1963)
- Francois Ducaud-Bourget (1963-1981)
- Pierre Plantard (1981-1984)
- Filip de Chérisey (1984–1985)
- Roger-Patrice Pelat (1985–1989)
- Pierre Plantard de Saint-Clair (1989)
Bibliografia
- M. Baigent R. Leigh H. Lincoln, "Święty Graal, Święta Krew", Książka i Wiedza, Warszawa 2004