Red Arrows: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
→Piloci: i jeszcze moja babcia lata, a wszyscy siedzą sobie na kolanach w jednym fotelu... |
m robot dodaje: zh:紅箭飛行表演隊 |
||
| Linia 63: | Linia 63: | ||
[[ja:レッドアローズ]] |
[[ja:レッドアローズ]] |
||
[[ru:Красные стрелы]] |
[[ru:Красные стрелы]] |
||
[[zh:紅箭飛行表演隊]] |
|||
Wersja z 18:56, 1 lip 2009
Red Arrows, Zespół Akrobacyjny Królewskich Sił Powietrznych Wielkiej Brytanii, to zespół akrobacyjny Royal Air Force stacjonujący na lotnisku Scampton w Wielkiej Brytanii.
Na godle Red Arrows znajduje się 9 samolotów w formacji "Diament", która stała się znakiem rozpoznawczym zespołu, oraz motto: "Eclat", co oznacza perfekcję lub znakomitość.
Zespół Red Arrows został sformowany w końcu roku 1964 w celu reprezentowania całego RAF i zastąpienia wielu zespołów sygnowanych przez różne dywizjony.
Początkowo, Red Arrows byli wyposażeni w siedem samolotów treningowych Folland Gnat, które przejęto od innego zespołu akrobacyjnego: Yellowjacks. Wybrano je ponieważ były dużo tańsze w eksploatacji niż myśliwce bojowe. W pierwszym sezonie istnienia, Red Arrows przedstawili 65 pokazów w całej Europie. W 1966 zespół rozrósł się do dziewięciu członków, która to liczba pozwalała na latanie w najbardziej charakterystycznej dla zespołu formacji "Diamentowa dziewiątka". W końcu 1979 zespół przesiadł się na samoloty BAE Hawk. Red Arrows dają pokazy na całym świecie, do tej pory w ponad pięćdziesięciu krajach i uważani za najlepszy lotniczy zespół akrobacyjny na świecie.
Piloci
Od 1966 każdego roku w zespole jest dziewięciu pilotów, wszyscy są ochotnikami. Pilot musi mieć na koncie przynajmniej jeden lot bojowy na szybkim odrzutowcu jak Panavia Tornado lub Harrier i 1500 godzin nalotu. Nawet przy takich, wysokich wymaganiach na każde miejsce w zespole jest przynajmniej dziesięciu kandydatów. Piloci służą w Red Arrows trzy lata. Każdego roku zmienia się trzech pilotów , co zapewnia równy poziom doświadczenia w zespole: zawsze znajduje się w nim trzech pilotów pierwszorocznych, trzech z drugiego roku i trzech z trzeciego, ostatniego roku. Do tej pory w zespole nie latały kobiety.
Red Arrows, ze względów bezpieczeństwa nie mają pilotów rezerwowych. Jeśli jeden pilot jest chory, zespół może dawać pokazy bez niego w ośmioosobowej formacji. Jeśli jednak lider zespołu nie może latać, nie lata cały zespół. Każdy pilot zajmuje zawsze tą samą pozycję w formacji. Piloci spędzają sześć miesięcy od listopada do kwietnia ćwicząc do nadchodzącego sezonu pokazów. Na koniec treningów, zazwyczaj na cały kwiecień, piloci przebazowywani są do bazy Akrotiri na Cyprze, gdzie kończą sezon przygotowawczy dając 3 pokazy dziennie (tradycyjnie o godzinie 8:00, 10:00 i 12:00). Ta faza przygotowań nazywana jest Exercise Springhawk.[1] Tam też następuje dopuszczenie zespołu do sezonu pokazowego, czyli tzw. odbiór zespołu, dokonywane przez przedstawicieli dowództwa Royal Air Force.
Oprócz dziewięciu pilotów podstawowych, jest jeszcze jeden pilot, w pełni wykwalifikowany do latania na Hawku, który prowadzi dziesiątą maszynę (Red 10) w czasie przelotów na inne lotniska. To oznacza, że zespół ma rezerwowy samolot w czasie pokazów. Do obowiązków tego pilota należy także naziemna koordynacja pokazu.
Samolot
Red Arrows nie używają myśliwców bojowych z powodu kosztów. Zespół posiada dwanaście Hawków, z czego sześć od czasu wprowadzenia ich do służby w 1979 roku. Przy porównaniu Hawka do dużo nowocześniejszych myśliwców okazuje się, że Hawk nadal jest bardzo szybki i zwrotny, idealny do akrobacji na małej wysokości. Red Arrows zazwyczaj latają z prędkością 360 węzłów (ok. 668 km/h).
Charakterystyka
- Rozpiętość skrzydeł - 9.39 m
- Długość - 11.85 m
- Wysokość - 4 m
- Maksymalna prędkość na poziomie morza - 1037 km/h
- Maksymalny pułap lotu - 15894 m
- Waga - 3628 kg
- Maksymalna waga startowa- 8330 kg
- Silnik - Rolls-Royce Adour Mk 151
- Ciąg - 23 kN
Pokazy
Swój pierwszy pokaz Red Arrows dali w na lotnisku w Little Rissington 6 maja 1965 i miał służyć przedstawieniu nowego zespołu mediom. Pierwszy publiczny pokaz odbył się 9 maja 1965 w Clermont-Ferrand we Francji z okazji francuskiego święta Dnia Niepodległości. Pierwszy pokaz w Wielkiej Brytanii odbył się 15 maja 1965 w Biggin Hill.
Pierwszy pokaz w Polsce odbył się 11 maja 1999 na lotnisku w Dęblinie.
Wszystkie manewry podczas pokazów w pełnej formacji odbywają się nie niżej niż ok. 90 m (300 stóp), "para synchro" może zejść na ok. 30 m (100 stóp) i na ok. 45 m (150 stóp) w locie odwróconym. Zespół ma przygotowane kilka rodzajów pokazu, które są wykonywane w zależności od pogody, szczególnie wysokości chmur. O rodzaju pokazu decyduje lider zespołu już po wystartowaniu. Aby widownia mogła obejrzeć pełny pokaz, chmury muszą być przynajmniej na wysokości ok. 1300 m (4500 stóp). Najmniej widowiskowy pokaz odbywa się, gdy chmury znajdują się poniżej ok. 750 m (1500 stóp).
Najwięcej, bo aż 136 razy zespół dawał pokaz w roku 1995. Najmniej w roku 1975, co było spowodowane kryzysem paliwowym w 1973.
Dym, który samoloty zostawiają na niebie, powstaje w rezultacie odparowania oleju napędowego rozpylanego za pomocą trzech dysz znajdujących się przy wylocie silnika. W zależności od potrzeb pilot może wypuszczać niewielkie ilości oleju przez wybraną dyszę. Gdy olej napędowy styka się z gorącymi spalinami przy wylocie silnika (mającymi temperaturę ok. 550 stopni Celsjusza), gwałtownie paruje, co powoduje wydzielanie się dużych ilości białego dymu. Dzięki posiadaniu trzech zbiorników, Red Arrows są w stanie przechowywać czysty olej w jednym z nich, natomiest pozostałe są używane do generowania dymów w kolorach niebieskim i czerwonym (olej napędowy znajdujący się w nich zabarwiony jest przez dodanie domieszek koloryzujących). Przy pełnych zasobnikach każdy z samolotów może generować biały dym nieprzerwanie przez około 5 minut, natomiast każdy z zabarwionych dymów po około 1 minucie.[2]
