Aretas III

Aretas III pierwszy wprowadził do obiegu srebrne nabatejskie monety. Rozkazał, by jego imię wygrawerowane było w języku greckim, nie zaś nabatejskim.

Aretas III - król nabatejski w latach 87-62 p.n.e. Wstąpił na tron po śmierci swego ojca, Obetasa II. W czasie swego panowania poszerzył granice królestwa, które zajmowało pólnocne obszary dzisiejszej Jordanii, południowe Syrii oraz część Arabii Saudyjskiej. Prawdopodobnie największym z podobojów Aretasa III było zdobycie Damaszku, co zapewniło jego królestwu status potęgi politycznej. Pod jego rządami Nabatenia zajmowała największy obszar w historii.

Zdobycie Damaszku

Damaszek leżał na najważniejszym szlaku handlowym wiodącym z wybrzeży Morza Śródziemnego do Indii i na Środkowy Wschód. Przejmując w 85 r.p.n.e. miasto spod władzy upadająceg monarchii Seleucydów, Aretas III zmienił zacofane, koczownicze plemię Nabajetyczków w jedną z mniejszych potęg Eurazji. By zatuszować swe nomadyczne pochodzenie, Aretas przybrał tytuł Aretas III Filhellen filhellenizm. Rozkazał bić w mennicach Damaszku pierwsze nabatejskie monety. Wykonane były one ze srebra, w greckim stylu (imię władcy wybite było na nich w grece). By jeszcze wzmocnić pozycję nowej kultury wśród Nabatejczyków, Aretas III sprowadził architektoniczne wzorce greckie i rzymskie (na przykład akwedukty ) do swej stolicy, Petry oraz do nowych osad, takich jak Humayma. Nabatejskie rządy w Damaszku zostały przerwane w 72 r.p.n.e. przez zdobycie miasta przez armeńskiego króla- Tigranesa II Wielkiego. Armeńczycy rządzili miastem do roku 69 p.n.e., kiedy to armia Tigranesa wróciła do Armenii, by odeprzeć atak Rzymian na armeńską stolicę. Dzięki temu Aretas odbił miasto.

Hyrkanus i tron Judei

Plik:Denarius - Aemilius Scaurus - Aretas.jpg

Srebrny denar wybity z okazji edyliów w roku 58 p.n.e. Jedna ze stron monety przedstawia Aretasa III kleczącego koło wielbłąda.

W 67 r.p.n.e. Hyrkanus II wstąpoł na tron Judei. Ledwie trzy miesiące później jego młodszy brat, Aristobulus II, wzniecił powstanie, z powodzeniem obalając Hyrkanusa i ogłaszając się królem Juedi oraz jej Wysokim Kapłanem. Władza Hyrkanusa została ograniczona do Jerozolimy.< Jednakże uciekł z niej, w obawie o własne życie. Udał się do Petry, gdzie sprzymierzył się z Aretasem, który zgodził się wesprzeć Hyrkanusa, po otrzymaniu obietnicy, że dostanie w zamian arabskie miasta, zagarnięte wcześniej przez Machabeuszy. Aretas wyruszył do Jerozolimy na czele 50,000 ludzi i oblegał miasto prze kilka misięcy. Ostatecznie Aristobulus przekupił Marka Emiliusza Skaurusa, wysłannika cesarskiego generała, Pompejusza. Skaurus rozkazał Aretasowi, by ten zawrócił swą armię, która później doznała dotkliwej klęski z rąk Aristobulusa, gdy wracała ku Nabateii.

Pomimo uległej postawy Areatasa, w 62 r.p.n.e. Skaurus pomaszerował na czele armii na Petrę. Jednakże trudny teren, słabe zaopatrzenie i okazja na zysk w Poncie, po śmierci Mitrydatesa VI Eupatora, sprawiły, że Skaurus wysłał Hyrkanusa (teraz wysokiego kapłana i etnarchę Judei, lecz nie króla) na dwór Aretasa, w celu zawarcia pokoju. Oblężenie Petry zostało przerwane, w zamian za kilkaset talentów (dla Skaurusa) oraz uznanie przez Aretasa rzymskiej supremacji nad Nabateą. Aretas miał zatrzymać wszystkie nabatejskie ziemie oraz całe mienie, stając się wasalem Imperium Rzymskiego.