Alokacja pamięci: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
zmiana "jedną lub więcej pulę" na "jedną lub więcej pul". Niepoprawna forma. |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Alokacja pamięci''' oraz '''dealokacja pamięci''' - w informatyce to odpowiednio przydział i zwolnienie '''ciągłego''' obszaru [[pamięć komputerowa|pamięci]]. Po uruchomieniu, [[proces (informatyka)|proces]] (program) otrzymuje od [[system operacyjny|systemu operacyjnego]] jedną lub więcej |
'''Alokacja pamięci''' oraz '''dealokacja pamięci''' - w informatyce to odpowiednio przydział i zwolnienie '''ciągłego''' obszaru [[pamięć komputerowa|pamięci]]. Po uruchomieniu, [[proces (informatyka)|proces]] (program) otrzymuje od [[system operacyjny|systemu operacyjnego]] jedną lub więcej pul dostępnej [[pamięć komputerowa|pamięci]] możliwej do dowolnego wykorzystania. W zależności od przyjętej konstrukcji i zastosowania obszar nazywany jest '''[[sterta (informatyka)|stertą]]''' (ang. ''heap'') lub [[stos (informatyka)|stosem]]. W trakcie działania program może zażądać od systemu operacyjnego większej ilości pamięci ('''alokacja''') lub też zwolnić niepotrzebny obszar ('''dealokacja'''). |
||
Wewnętrznie programy samodzielnie zarządzają przydzieloną im pamięcią - niskopoziomowe [[język programowania|języki programowania]] dostarczają interfejs programistyczny do zarządzania stertą, który oferuje wyłącznie możliwość zarezerwowania pewnego obszaru ('''alokacja''') i późniejszego jego zwalniania ('''dealokacja'''). Wysokopoziomowe języki gospodarują pamięcią |
Wewnętrznie programy samodzielnie zarządzają przydzieloną im pamięcią - niskopoziomowe [[język programowania|języki programowania]] dostarczają interfejs programistyczny do zarządzania stertą, który oferuje wyłącznie możliwość zarezerwowania pewnego obszaru ('''alokacja''') i późniejszego jego zwalniania ('''dealokacja'''). Wysokopoziomowe języki gospodarują pamięcią |
||
Wersja z 11:16, 23 sie 2009
Alokacja pamięci oraz dealokacja pamięci - w informatyce to odpowiednio przydział i zwolnienie ciągłego obszaru pamięci. Po uruchomieniu, proces (program) otrzymuje od systemu operacyjnego jedną lub więcej pul dostępnej pamięci możliwej do dowolnego wykorzystania. W zależności od przyjętej konstrukcji i zastosowania obszar nazywany jest stertą (ang. heap) lub stosem. W trakcie działania program może zażądać od systemu operacyjnego większej ilości pamięci (alokacja) lub też zwolnić niepotrzebny obszar (dealokacja).
Wewnętrznie programy samodzielnie zarządzają przydzieloną im pamięcią - niskopoziomowe języki programowania dostarczają interfejs programistyczny do zarządzania stertą, który oferuje wyłącznie możliwość zarezerwowania pewnego obszaru (alokacja) i późniejszego jego zwalniania (dealokacja). Wysokopoziomowe języki gospodarują pamięcią automatycznie, bez udziału programisty.
Np. w języku C służą temu funkcje biblioteki libc: malloc (alokacja) i free (dealokacja); w języku C++ służą do tego specjalne słowa kluczowe (operatory): new oraz delete.
Systemy operacyjne automatycznie zwalniają pamięć przydzieloną procesom, gdy te zakończą działanie bez uprzedniej dealokacji otrzymanej pamięci. Na poziomie aplikacji pominięcie dealokacji doprowadza do wycieku pamięci, co jest zjawiskiem niekorzystnym.
Alokacja pamięci nie powiedzie się, gdy nie istnieje wolny ciągły obszar pamięci o wymaganym rozmiarze (patrz fragmentacja zewnętrzna).
Zarządca pamięci
Część systemu operacyjnego bądź aplikacji użytkowej odpowiedzialna za przydział i zwalnianie pamięci nazywa się zarządcą pamięci. Zarządca pamięci posiada listę obszarów wolnych i przydzielonych, charakteryzowanych adresem obszaru i jego rozmiarem. Często rozmiar jest wielokrotnością pewnej liczby bajtów, bądź też nie jest możliwe przydzielenie mniejszej liczby bajtów niż określona wartość graniczna - co w obu przypadkach prowadzi do fragmentacji wewnętrznej.
Wyróżnia się trzy strategie przydziału pamięci:
- pierwszy pasujący - na liście wolnych obszarów wyszukiwany jest pierwszy, którego rozmiar jest mniejszy lub równy żądanemu;
- najlepiej pasujący - wyszukiwany jest wolny obszar, którego wielkość jest najbliższa żądanej;
- najgorzej pasujący - wyszukiwany jest największy wolny obszar.
Istnieje specjalny rodzaj zarządców pamięci, tzw. pule pamięci (ang. memory poll), które operują na obszarach pamięci o określonym z góry rozmiarze. W takich przypadkach problem fragmentacji zewnętrznej jest całkowicie eliminowany, gdy dodatkowo rozmiar ten ściśle odpowiada potrzebom aplikacji znika również problem fragmentacji wewnętrznej.